آگاهی درمان است

حسین جمالی
کارگردان تئاتر
آگاهی درمان است و آگاهی رساندن در کنار سرگرمی یکی ازوظایف مهم همه هنرهاست. هنرمند دریافت‌ها و ادراک خود از وضعیت دوران را در پوشش جذابی از زیبایی شناسی به مخاطب می‌رساند.این دریافت‌ها از تجربه زیستی هنرمند وارتباطش با افراد جامعه به‌دست می‌آید. در شرایط امروز ما که اخبار و اطلاعات رویداد‌ها تمامی اذهان را پوشش داده هنرمندان می‌توانند زوایای دیگری را به عرصه توجه بکشانند تا با اشتراک گذاشتن دریافت‌های تازه و آسیب‌شناسی‌ها در راستای بالا بردن کیفیت زندگی مؤثر واقع شوند. شناخت مصائب زندگی و نشان دادن دغدغه‌ها در عرصه هنر نوعی بزرگ‌نمایی را موجب می‌شود که می‌تواند مسیر بر طرف کردن و تلاش در راستای بهبود وضعیت را نشان دهد. تمرکزگرایی در سرزمین ما گاهی باعث می‌شود فراموش کنیم که یک کشور متشکل از اقلیم‌ها و همین‌طور فرهنگ‌های متفاوت است که هیچ‌کدام بر دیگری برتری ندارد و همه این خاک و تاریخ متعلق به همه افراد با هر سلیقه و عقیده است. تئاتر شهرستان را به‌دلیل فعالیت در دوران دانشجویی تا حدی می‌شناسم. نمایش در شهرستان‌ها با اندیشه هنرمندانی شکل می‌گیرد که نفس به نفس با مردم آن خطه زندگی کرده‌اند. آیین‌ها و زبان نمایشی و ارتباطی آنها را بخوبی می‌شناسند و آنها هستند که می‌توانند با شناخت دقیق تری که دارند بر بالا بردن کیفیت زندگی در آن جغرافیا مؤثر واقع شوند تا مسئولان نیز با توجه به آثار آنها و درک مفاهیمی که بر صحنه می‌آورند اولویت‌های اجرایی را شناسایی کرده تا اقدامات بنیادین برای بهبود وضعیت زندگی صورت پذیرد.با جریان خام خصوصی‌سازی و کم کردن بودجه‌های آثار هنری تئاتر شهرستان بیش از پایتخت آسیب‌پذیر شده.در شهرستان‌ها کمبود فضاهای فرهنگی و پاتوق‌های اجتماعی بیشتر مردم را پای رسانه‌های جهت دار که به مبارزه فرهنگی با داخل می‌پردازند می‌نشاند. حال آنکه این هنرمندان با وجود تمام مشکلات معیشتی امروز که همه در جریان آن هستیم عاشقانه به کار و تولید آثار با کمترین حمایت دولتی از بودجه عمومی می‌پردازند. حضور گروه‌های شهرستانی در جشنواره‌هایی همچون جشنواره فجر که تازه حضور افراد اندکی از فعالان را در این عرصه می‌بینیم نشان از جامعه‌ای پویا و عاشق دارد اما باید بدانیم تئاتر هنر پرهزینه و وقت‌گیری‌ است که با سرمایه‌گذاری بیشتر می‌تواند در حوزه پژوهش قدرتمند‌تر شود تا از خوراکی سقز گونه به خوراکی فرهنگی و انسان ساز بدل شود. چه عمر‌هایی در تئاتر شهرستان ما هزینه می‌شود و چقدر اشتیاق برای ساختن خرج می‌شود که با کمبود امکانات دیده نمی‌شوند و این سرمایه انسانی کشور تلف می‌شود. می‌توان با توجه بیشتر و ارج نهادن به تلاش این مردان و زنان زیبا اندیش در راستای آگاهی‌رسانی و عمق بخشیدن به اندیشه فردی جامعه‌ای پویا‌تر و شاد‌تر به وجود آورد چرا که آگاهی درمان است.