زندگی ادامه دارد همچنان

بهاءالدین مرشدی
داستان‌نویس
به نظر من این در خانه بمانیم خیلی مقوله جذابی است. من سال‌ها آرزو داشتم در خانه بمانم ولی همیشه کاری پیش آمده و از خانه بیرون رفته‌ام. اما حالا وضعیت طوری است که اگر هم کاری پیش بیاید جرأت نمی‌کنید از خانه بیرون بروید. البته خب بعضی‌ها هم هستند که مجبورند از خانه بیرون بروند و کاری هم نمی‌شود کرد اما خواستم فقط بگویم برای منی که در خانه ماندن را به هرچیز دیگری ترجیح می‌دهم خیلی شعار خوبی است. اما یک ایراد اساسی دارد. این‌که خب حالا که در خانه ماندیم چه کار بکنیم. به نظر من این یکی از مهم‌ترین پرسش‌های بشری در حال حاضر است. بعضی‌ها که خیلی فرهیخته عمل می‌کنند می‌گویند خب بهترین فرصت است که کتاب بخوانیم و کارهای فرهنگی بکنیم. البته که پیشنهاد خیلی خوبی است. اما یک ور قضیه لنگ می‌زند این‌که خب چقدر کتاب بخوانیم؟ قطعاً جوابش نمی‌تواند خیلی باشد. چون خیلی کتاب خواندن هم حوصله آدم را سر می‌برد. اصلاً هر چیزی حوصله آدم را سر می‌برد. مثل صدای بلبل که می‌گویند خوب است و بعد از مدتی که به آن گوش می‌دهید کلافه می‌شوید و دل‌تان می‌خواهد حیوان زبان‌نابسته را خفه بکنید. خب پس باید چه کار کرد؟ این سؤال البته که سؤالی کلی است اما به‌نظرم دقیق‌ترین جوابی که می‌شود به آن داد این است که هر کسی به‌فراخور حال خودش می‌تواند سرگرمی خانگی‌اش را پیدا کند. و البته می‌دانم که جوابی که دادم اصلاً جواب به‌دردبخوری نیست و اصلاً هم راهگشا نیست اما بالاخره خودش پاسخی است. اما می‌خواهم بگویم حالا که این پاسخ را دادم جواب شخصی‌ خودم چیست. من ساعت‌ها و ساعت‌ها دلم می‌خواهد بنشینم و سریال ببینم. من فکر می‌کنم زندگی و سریال وجوه مشترک زیادی با هم دارند. یکی‌اش این است که همیشه ادامه دارد. همیشه می‌توانی آن را دنبال کنی و از آن لذت ببری یا خوشحال بشوی یا ناراحت بشوی و عصبانی شوی. این است که این روزهای در خانه ماندن اصلاً آدم فرهیخته کتابخوانی نبودم و سعی کردم روزهایم را با بطالت بگذرانم و در این بطالت هم سریال ببینم. در این دوره، روزها و روزها از جایم تکان نخورده‌ام و از قسمتی به قسمتی دیگر از سریال رفته‌ام و از سریالی به سریالی دیگر رفته‌ام و زندگی ادامه داشته است. زندگی همیشه ادامه دارد. این خاصیت شگفت‌انگیز زندگی است. حتی همین حالایی که در سختی زندگی می‌گذرانیم هم باز زندگی به شکل شگفت‌انگیزی ادامه دارد. حتی بعد از زندگی ما هم زندگی ادامه دارد. همین دیروز که بالاخره مجبور شدم از خانه بیرون بروم پیرمردهایی را توی پارک دیدم که چفت هم نشسته بودند و شطرنج بازی می‌کردند. اصلاً انگار سختی این روزها و خطرهای این روزها برای‌شان مهم نباشد. شاید از آن‌ها می‌پرسیدی چرا بی‌محابا چفت هم نشسته‌اید پاسخ بدهند: ای آقا ما دیگر عمر خودمان را کرده‌ایم و چیزها به چشم دیده‌ایم، این دیگر چیزی نیست. همین‌جا هم می‌گویم زندگی ادامه دارد. این همه مقدمه نوشتم که بگویم در این خانه‌نشینی‌های زیاد و بین سریال‌های بسیاری که دیده‌ام سریال «پس از زندگی» یکی از بهترین‌ها بود. «پس از زندگی» را ریکی جرویز‌ ساخته و خودش هم نقش اولش را بازی کرده و سر جمع شش قسمت بیست دقیقه‌ای میهمان شماست و البته نت‌فلیکس فصل دوم آن را تمدید کرده و می‌توان امیدوار بود که زندگی همچنان ادامه دارد. بنابراین پس از زندگی ما باز هم زندگی ادامه دارد. این مهم‌ترین حرف این سریال است. سریالی که می‌خواهد هم درس زندگی بدهد هم شوخ و سرخوش باشد و هم حوصله سربر نباشد و هم شما را با شخصیت قصه همراه کند و به شما بگوید اعمال شما ممکن است چه تأثیر سوءای روی بقیه بگذارد. مثلاً همان پیرمردهای توی پارک شاید عمر خودشان را کرده باشند اما تاًثیر این عمل‌شان خیلی زیاد است. بنابراین پس از زندگی باز هم زندگی چیزی شگفت‌انگیز است. چیزی است که می‌شود بغلش کرد و با آن خوش گذراند. شاید در این میانه با زندگی هم دعوا گرفتید اما دعوایش هم شیرین است.