مرگ و زندگی در کنار هم

لوریس چکناواریان
رهبر ارکستر و آهنگساز
چـــنـــدی پیـــــش قطعه‌ای 12 دقیقه‌ای برای «کرونا» نوشتم، این اثر در سه موومان «یورش»، «مرگ» و «زندگی» است و درواقع بیان احساسم نسبت به مسأله ویروسی است که جهان را درگیر خود کرده است، مانند شاعری که شعر می‌نویسد یا نقاشی که تصویری را خلق می‌کند البته امیدوارم که دیگر اتفاقی رخ ندهد چرا که کاغذهایم برای این اتفاقات تلخ به پایان رسیده است. نکته‌ دیگر این است که براین نظرم برای حمایت از کادر درمانی و پزشکی تنها پشتیبانی هنرمندان کافی و لازم نیست بلکه دیگر کادرهای کشور چون سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هم باید تسهیلات و حمایت‌های خود را در این باره داشته باشند و از پزشکان قدردانی و حمایت شود و البته در کنار آن مردم هم باید حامی و پشتوانه همدیگر باشند تا هر چه زودتر ویروس کرونا در دنیا ریشه‌کن گردد. امیدوارم هراثری که می‌نویسم بازتابی درآینده و برای آیندگان داشته باشد و حتی بعد از مرگم هم شنیده شود البته براین باورم خلق یک اثر هنری در طول زندگی یک هنرمند چندان مهم و مورد توجه نیست و چه بهتر که بعد از مرگ او این آثار ماندگار باشد و شنیده شود. آثار موسیقی بر دو قسم است یک بارمصرف و فاخر و ماندگار که البته ماندگاری آن بستگی به سلیقه نسل آینده دارد به زمانی که در آن زندگی می‌کنند و اینکه آیا در آن دوران این موسیقی کاربرد دارد یا خیر. به‌طور مثال شاید موسیقی بنویسیم که چندان تأثیرگذارنباشد و شنیده نشود اما 50 سال دیگر و در دوران و محیط و شرایط دیگر قابل توجه باشد مانند شعر یا تصنیفی که شاعران بزرگ ما در آن برهه زمانی سروده‌اند و امروزه هم قابل استفاده است. من در کنار موسیقی علاقه‌مند به حرفه نقاشی هم هستم، البته نقاش یا نویسنده نیستم همه هنرها از یک خانواده برخاسته‌اند و مرتبط با یکدیگرند. مانند اینکه وقتی موسیقی می‌نویسم دوست دارم تصویری هم نقاشی کنم چراکه از دیدگاه من موسیقی یک رنگ است و رنگ‌ها نیز هرکدام یک نت موسیقی است و در آینده نزدیک تصمیم به برگزاری نمایشگاهی از نقاشی هایم دارم که باید دید شرایط به چه صورت خواهد بود.  این اثر را تقدیم می‌کنم به همه مردم دنیا و بویژه کادر پزشکی که روزهای سخت و پر تلاشی را می‌گذرانند. در ساخت این کار احسان بیرقدار هم همکاری بسیار خوبی داشتند و این قطعه را به‌صورت سمپل صدای ارکستر با وسواس بسیار زیادی انجام
داده است.