#انسولین-نیست

یگانه خدامی
خبرنگار
‌با نایاب و کمیاب شدن داروی انسولین بسیاری از بیماران دیابتی با هشتگ «انسولین نیست» تلاش می‌کنند توجه مردم و مسئولان را به این مسأله جلب کنند. آنها از خطراتی که تهدیدشان می‌کند و اضطرابی که این روزها برای تهیه دارو تحمل می‌کنند می‌نویسند:
 «انسولین برای بیماران دیابتی مثل اکسیژنه. صداشون باشیم...»
 «‏انسولین قلمی نایاب شده! یه دیابتی نوع یک بدون این انسولینا میره تو کما و یه قدمی مرگ. چرا هیچ کس عین خیالش نیست؟»
 «‏خیلی تلخه وقتی میبینی یک پدر هشتگ میزنه ‎ که انسولین نیست»
 «‏انسولین پیدا نمی‌کنیم میدونید یعنی چی؟ یعنی قندمون باز سر به فلک میذاره. یعنی دیگه هر لقمه غذایی که میخوری ذره ذرش کوفتت بشه چون بعدش قندت میره بالا. یعنی باز استرس نارسایی کلیوی. یعنی گشنه باشی ولی نتونی چیزی بخوری»
 «‏من دیابت نوع دو دارم. یه آمپول فرنگی بسیار گرونی مصرف می‌کردم علاوه بر قرصای عادی قند. این آمپولا پیدا نمیشه و قندم به شدت دچار افزایش شده. وای به حال بیمارایی که دیابت نوع یک دارند. من نمی‌دونم مقصرش کیه و کجاست ولی انسولین برای بیمار دیابتی مثل هواست.»
 «‏ترسناک‌ترین جمله دو کلمه‌ای واقعی: ‎انسولین نیست»
 «‏من ۱۶ ساله دیابت نوع یک دارم که با قرص نمیشه کنترلش کرد. بیماری من خودایمنی هست و وابسته به انسولین. »
 «من یه دختر ۲۵ ساله با هزار و یک جور امید و آرزوام. من بدون انسولین حداکثر دو سه روز زنده ام. انسولین نیست و این یعنی حکم تیر و مرگ برای من و امثال من»
 «‌‎انسولین نیست و خیلی داروهای دیگه کمیاب شده‌اند... مسئول این فاجعه هر کس هست، خوب می‌داند که نایاب‌شدن دارو بی‌رحمانه‌ترین بازی با جان انسان‌هاست.»
 «‌‎انسولین نیست ، حتی وارفارین هم نیست، اما تف به شرف آنکس که از تحریم حمایت می‌کند و نمی‌بیند که مردمان ایران اولین قربانی تحریم‌ها هستند که حتی تهیه داروهای اولیه‌شان هم به سبب تحریم دچار مشکل شده است. ‎روایت تحریم روایت بی‌شرفی دنیاست.»
 «‏درد اونجاست که یه دیابتی نوع یک خودش خوب میدونه که بدون انسولین می‌میره. تصورشم دردناکه، این حجم از استرس و فشار»
 «‌‏دردِ مبتلا شدن به دیابت،دردِ بچه ای که نه میتونه ورزش کنه نه میتونه با لذت حتی یه شکلات بخوره. دردِ هزینه‌های سرسام آور دارو و انسولین و نوار چک قند. حالا به درداشون نبودِ انسولین و نوار چک قندم اضافه کنید!»
 «‌‏نگران داییم هستم، چند ساله انسولین می‌زنه و یه بار تموم شده بود حالش بد شد بستری شد.»
 «‌‏قلبم به درد میاد وقتی مجبورم به بیمار، به پدرش، به مادرش، به بچه ش بگم ‎انسولین نیست»
 «‏راه افتادن تو شهر و سر زدن به داروخونه‌ها با استرس، زنگ زدن و رو انداختن به فامیل و آشنا، خواهش از داروساز و نسخه خون، شرمندگی چشم‌های بیمار وقتی خانواده‌اش میبینه، تازه وقتی با هر قیمتی بالاخره پیداش میکنی و با خودت میگی اینا تموم بشه برای دفعه بعد چیکار کنم؟»
 «‏نگید انسولین ایرانی داره توزیع میشه. تنظیم دوز ‎انسولین در دیابتی‌ها زمان میبره و اگر قند خون با انسولین ایرانی تنظیم میشد، ‎نوورپید و ‎لانتوس تجویز نمیشد.»
 «جان بیماران دیابتی در خطره. ‏بطور واضح و شفاف باید توضیح بدین چرا بیمار دیابتی که خودش درگیر عارضه‌های مختلف بیماریشه باید دغدغه تهیه انسولین داشته باشه؟چرا و به چه دلیلی انسولین نایاب شده؟»