تلویزیون و کودکان در روزهای کرونایی

علی احمدی
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
نقش تلویزیون در دنیا به‌دلیل آمدن شبکه‌های اجتماعی عوض شده و دیگر نقش قبلی نیست. هرچند که باز هم تلویزیون رسانه مرجع است و بیشترین مراجعه به آن می‌شود. بخصوص درباره کودکان. البته اکنون ما کودکانی داریم که با تبلت و گوشی تلفن همراه کار می‌کنند و شاید پای تلویزیون ننشینند چون سبک زندگی بچه‌ها بخصوص در کشور ما عوض شده است. اما اکنون که کودکان به مدرسه نمی‌روند و با همسالان‌شان کمترین ارتباط را دارند و بیرون از منزل بازی نمی‌کنند، تلویزیون و همه رسانه‌ها موظفند کارهایی انجام دهند. ابتدا باید توجه داشته باشیم و مواظب باشیم که خستگی و ناامیدی و نگرانی از کرونا از برنامه‌های تلویزیون به بچه‌ها منتقل نشود که حس کنند آینده‌ای وجود ندارد. متأسفانه اکنون این اتفاق می‌افتد و تمام رسانه‌ها در ساعات مختلف درباره تعداد مبتلایان و قربانی‌ها آمار می‌دهند اما باید مراقب باشیم این مسائل به برنامه‌های مخصوص کودکان راه پیدا نکند و آنها در معرض آن قرار نگیرند. از سوی دیگر برنامه‌هایی باید برای بچه‌ها تولید شود که آموزش دهنده و آگاهی بخش باشد. باید به زبان بچه‌ها به آنها یاد بدهیم چطور با کرونا مبارزه کنند چون آنها هم بخشی از جامعه هستند. یاد بدهیم که این ویروس چه چیزی است. شاید آنها آمار قربانیان را متوجه نشوند و با شنیدن عددها حساس نشوند اما وقتی بگوییم اگر پدر و مادر یا پدربزرگ و مادربزرگت کرونا بگیرند چه اتفاقی ممکن است بیفتد بچه‌ها حساس می‌شوند و نکات بهداشتی را رعایت می‌کنند.
البته برنامه‌های آموزشی تلویزیون نباید به این مسائل و درس‌های آموزشی مدرسه محدود شود و در این شرایط این رسانه باید جای هرنوع یادگیری را  که قبلاً امکان داشت بچه‌ها بیرون از خانه داشته باشند پر کند. علاوه بر آموزش، تلویزیون باید کودکان را با برنامه‌های نشاط آور سرگرم کند چون اکنون و در این شرایط بچه‌ها بیشتر به برنامه ‌های نشاط آور نیاز دارند. ضمن اینکه برنامه‌هایی باید تولید شود که بچه‌ها را وادار به فعالیت‌های فیزیکی در خانه کند. از طرف دیگر رسانه باید محیط آرام و اطمینان بخشی را برای کودک فراهم کند تا آنها از استرس و حالت انزوایی که به‌دلیل خانه‌نشینی ایجاد شده در امان باشند. باید مراقب باشیم که کرونا اثر منفی بر سلامت روان کودکان نگذارد و در این راه رسانه و بخصوص تلویزیون با برنامه‌های ویژه‌اش باید کمک کند. من معتقدم تلویزیون داخلی تنها رسانه‌ای است که می‌شود کودکان را مقابل آن و با آن تنها گذاشت چون سایر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی ممکن است آسیب‌هایی برای بچه‌ها داشته باشند. به‌همین دلیل هم تلویزیون باید سواد رسانه‌ای بچه‌ها را بالا ببرد که بدانند چطوراز شبکه‌های دیگر استفاده کنند.