«موگویی» 6 ماه در سال غیر قابل دسترس

زهره افشار
خبرنگار
ارتباط دهستان «موگویی» با دیگر نقاط استان چهارمحال و بختیاری نیمی از سال به‌طور کامل قطع می‌شود.
با بارش نخستین برف پاییزی، راه ارتباطی اهالی روستاهای این منطقه در محور 32 کیلومتری کوهرنگ تا سه‌راهی روستای «سر آقا سید» که یکی از گردنه‌های صعب‌العبور و برف‌گیر استان چهارمحال و بختیاری در آن قرار دارد، مسدود می‌شود و برف تا اردیبهشت سال بعد در جاده‌های شنی منطقه ماندگار است.
اهالی «قطب یخی ایران» برای رساندن یک مریض به بیمارستان‌های مرکز استان و حتی انجام یک کار اداری در شهرکرد باید ابتدا به لرستان سفر کنند و بعد به استان اصفهان بروند تا پس از 6 الی 7 ساعت استان نوردی به شهرکرد مرکز استان چهارمحال و بختیاری برسند که البته برای این کار ساعت ها باید وقت بگذارند.
مایحتاج شش ماهه مردم از قبل تهیه می‌شود
 «امیر قولی‌نیا» بخشدار مرکزی کوهرنگ در میان خاطرات تلخ و شیرین منطقه در ایامی که برف با صلابت بر بام ایران می‌نشیند، برایمان گفت که خود وی نیز بارها و بارها به‌عنوان بخشدار برای رفتن به دهستان میانکوه موگویی مجبور شده ابتدا به فریدون شهر اصفهان و سپس به الیگودرز لرستان برود و بالاخره خود را به مرکز این دهستان برساند تا کاری را پیگیری کند.
وی می‌افزاید:میانکوه موگویی یکی از دهستان‌های سه گانه شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری در دامنه‌های زاگرس مرکزی و در همسایگی زردکوه بختیاری است که این دهستان دارای 16 روستا با جمعیت 3 هزارو 992 نفر است. روستای «خویه» مرکزیت دهستان را دارد و روستای پله کانی «سرآقاسید» پرجمعیت‌ترین روستای دهستان است. فاصله بین روستای «خویه» مرکز دهستان با مرکز بخش یعنی شهر چلگرد 59 کیلومتر است که گردنه صعب العبور «عسل کشان» در این مسیر است و در بعضی از سال‌ها ارتفاع برف در این منطقه حتی به 12متر هم می‌رسد.
 به‌گفته وی میانگین بارندگی سالانه موگویی 1400 میلیمتر است و با بارش اولین برف پاییزی جاده ارتباطی موگویی از مسیر گردنه عسل کشان مسدود  می شود و مردم جهت انجام امور اداری خود در این مدت باید مسیری از لرستان به اصفهان و بعد به مرکز شهرستان کوهرنگ را درشرایط عادی تا 12 ساعت طی کنند در حالی که فاصله ما با کوهرنگ 2 ساعت است.
 وی تصریح می‌کند: برای آسفالت کردن این جاده خیلی پیگیری کردیم ولی مسئولان ارشد می‌گویند ،لازمه حل مشکل جاده دسترسی این منطقه جذب اعتبارات ملی است. چرا که جاده این منطقه خود طرح بزرگی است و باید از کوه‌ها و دره‌های بزرگ عبور کرده و نیاز به احداث پل و تونل‌هایی در بین مسیر دارد.
وی خاطرنشان می‌کند: همه ساله برای ذخیره‌سازی مایحتاج اولیه مردم و سوخت شش ماهه دهستان موگویی از اواسط شهریور کار را شروع می‌کنیم و این کار تا 20 آبانماه ادامه دارد.
 تقریباً برای مصرف ماهانه هر نفر 11 کیلوگرم آرد تهیه می‌کنیم و از آنجا که منطقه فاقد گاز شهری است چیزی حدود 575 هزار لیتر نفت سفید را قبل از موعد به خانوار‌های ساکن در دهستان تحویل می‌دهیم.
یکی از بزرگترین مشکلات ما ارسال کپسول گاز مایع است که امسال تاکنون1890عدد سیلندر گاز تحویل شده اما کافی نیست، چرا که اهالی اگر سوخت به دستشان نرسد ناخواسته به سمت قطع درختان بلوط می‌روند.
 قولی نیا می‌گوید با تمام مشکلاتی که برف برایمان رقم می زند اما ما غار یخی بی‌نظیر، آبشار خویه، رودخانه سر آقاسید، روستای پله کانی و تاریخی سر آقاسید، امامزاده واقع در سر آقاسید، امامزاده واقع در صالح کوتاه و زیست بوم دست نخورده‌ای داریم که در صورت ایجاد زیر ساخت‌های لازم می‌توانند با جذب توریست‌های زمستانی و برف دوست به مددمان بیایند. وی انتقال بیمار از موگویی به مرکز استان را یکی دیگر از بزرگترین چالش‌های منطقه خواند.
 111 گردنه برف گیر در چهارمحال و بختیاری
 در همین حال «عزیزالله روشن» مدیرکل سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای چهارمحال و بختیاری هم به «ایران» می‌گوید: 75 درصد راه‌های ارتباطی استان ما کوهستانی است و از این میزان 28 درصد گردنه برف گیر است. به‌گفته وی چهارمحال و بختیاری 111 گردنه دارد که 757 کیلومتر راه را شامل می‌شود. هرچند این یک نعمت الهی برای استان به شمار می‌رود ولی به هرجهت پاکسازی این میزان راه از برف در زمستان سرد و پر برف استان چهارمحال و بختیاری کاری دشوار است. وی می‌افزاید: با بارش نخستین برف که معمولاً در پاییز صورت می‌گیرد مسیر 32 کیلومتری کوهرنگ تا سه راهی سر آقاسید که غار یخی و گردنه عسل کشان نیز در آن واقع است کاملاً مسدود می‌شود. وی توضیح می‌دهد: بخش اعظم راه های ارتباطی این منطقه شنی است و از یک سو تجهیزات برف روبی در جاده‌های شنی کارایی ندارد و از سوی دیگر حتی اگر امکانات و تجهیزات باشد - که نیست - ما به‌دلیل سقوط بهمن در این منطقه عملاً نمی‌توانیم برف‌روبی کنیم. وی تصریح می‌کند: برف در این منطقه حتی در اواخر اردیبهشت (برفی که از سال قبل مانده)به حدود 7 متر می‌رسد که معمولاً راهداری در این روزهای سال کم‌کم می‌تواند اقدام به بازگشایی راه‌های این منطقه ‌کند. به‌گفته وی، ارتفاع برف در موگویی در زمستان به بیش از 10 متر می‌رسد. البته روشن تأکید می‌کند: نیروهای مستقر در راهدارخانه «خویه» که در منطقه واقع شده راه ارتباطی بین روستایی را از برف پاکسازی می‌کند ولی پاکسازی محورهای ارتباطی با مرکز استان امکان پذیر نیست. وی مشکل کمبود اعتبار را از عواملی عنوان می‌کند که نمی‌توان برای آسفالت راهای ارتباطی موگویی اقدام کرد. وی خاطرنشان می‌کند: بر‌ای ساخت هر کیلومتر راه آسفالته با عرض پنج و نیم متردر این منطقه حداقل به 2 میلیارد تومان اعتبار نیاز است.