تعظیم در مقابل فرشتگان ایثار و مهربانی

فریبا خان احمدی -خبر نگار/  بیش از 10 ماه از شیوع ویروس خطرناک کووید 19 در کشور می‌گذرد و در این مدت کادر درمان بخصوص پرستاران برای نجات جان بیماران کرونایی از هیچ تلاشی فروگذار نکرده‌اند. آنها با نثار جان به جان‌های زیادی حیات دوباره دادند و چون شمعی سوختند تا گرما و روشنی‌بخش اوضاع بحران‌زده وطن‌شان باشند. بی‌شک تاریخ آهنگ ایثارگری پرستارانی را که جسم و جانشان را به قربانگاه عشق خدمت به بیماران مبتلا به کووید19 بردند برای آیندگان می‌سراید. پرستارانی که این روزها سردمداران نظام سلامت لقب گرفته‌اند و نامشان بر پیشانی نظام سلامت کشور حک شد.این روزها زیاد از مردم می‌شنویم: «ما در برابر پرستارانی که خود قربانی این ویروس شدند و جانشان را برای دفاع از بیماران از دست دادند، سر تعظیم فرود می‌آوریم.» به گواه بسیاری از کسانی که شاهد تلاش و فعالیت این قشر زحمتکش در مراکز درمانی بوده‌اند، پرستاران شجاعانه و بدون هیچ چشمداشتی برای سلامت هموطنان خود فداکاری کرده‌اند. ما در این گزارش با تعدادی از شهروندان تهرانی درباره حساسیت کار پرستاران و تلاش آنها گفت‌و‌گو کرده‌ایم.
مهندس علی علیزاده 36 ساله که ماه گذشته چند روزی را در یکی از بیمارستان‌های تهران بستری بوده درباره سختی‌های کار پرستاران می‌گوید: وقتی در بخش عفونی بستری شدم هیچ امیدی به بهبودی نداشتم و روحیه‌ام را به کلی از دست داده بودم اما پرستارها همان روز اول مرا به بهبودی و ترخیص از بیمارستان امیدوار کردند و هر روز حالم بهتر می‌شد. من شاهد بودم که چطور با همه وجود به بیمارانی که کسی جرأت نزدیک شدن به آنها نداشت، رسیدگی می‌کردند.
لیلی بختیاری، کارمند یکی از ادارات دولتی که مادرش یک هفته‌ای را به‌خاطر ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری بوده با ستایش از فداکاری پرستاران می‌گوید: مادرم در مدتی که بستری بود وقتی تماس می‌گرفت از لطف پرستاران برایمان می‌گفت که چطور تلاش می‌کنند و روز و شب برایشان فرقی نمی‌کند. مادرم می‌گفت یکی از پرستارها دو هفته است که دخترش را ندیده است. هنوز هم به این فکر می‌کنم یک مادر چطور می‌تواند دوری از خانواده و مخصوصاً فرزندش را تحمل کند.
حیدر کریمی 28 ساله که مغازه لوازم خانگی در تیردوقلو دارد هم از ایثار پرستاران برایمان می‌گوید: من به شخصه اگر بگویند کسی که آن‌طرف خیابان در حال عبور است کرونا گرفته از آن منطقه چند کیلومتر دور می‌شوم چون واقعاً از ابتلا به آن بشدت می‌ترسم. شاید خیلی‌ها مثل من باشند ولی پرستارها با جان و دل توی بیمارستان‌ها ماندند و به بیماران رسیدگی کردند. این تلاش و فداکاری پرستارها را نمی‌توان با زبان بیان کرد.
سمیه محمدی، کارشناس محیط زیست با اشاره به شجاعت پرستاران در روزهای نخست شیوع کرونا در کشور عنوان می‌کند: به نظرم نمی‌شود با هیچ زبانی از لطف و تلاش و زحمات بی‌دریغ پرستارها تشکر کرد. یادمان نرود آن ابتدا که کرونا آمد و بیمارستان‌ها تجهیزات ابتدایی برای مقابله با این ویروس را نداشتند، پرستاران ما با یک ماسک ساده در بخش‌های عفونی مشغول خدمت‌رسانی بودند. حضور داوطلبانه پرستاران دیگر برای خدمت در بخش کرونایی نشان از روح بزرگ این عزیزان است که برای نجات جان هموطنان خود از جان خود گذشتند.