او افکارش را نقاشی می‌کند

دنیا پاپایی
خبر‌نگار‌‌
نقاشی روی دیوارها پیشینه چند هزار ساله دارد؛ از زمانی که اجداد غارنشینمان روی دیوارها خط‌ها را رج می‌زدند تا امروز یعنی در قرن بیست و یک.
نقاشی‌های خیابانی روی پل‌ها، دیوارها، ساختمان‌ها، قطارها، کف خیابان‌ها و در مجموع هر جایی که بیشتر در چشم است، کشیده می‌شوند و برخی از آنها صرفاً برای زیبایی‌اند و برخی دیگر مفهوم‌هایی را بیان می‌کنند.
برخی از هنرمندان ممکن است از شیطنت و خلاقیت‌هایی در نقاشی دیواری استفاده کنند تا مشکلات فردی و اجتماعی را با دیگر افراد به نمایش بگذارند. این در حالی است که دیگر هنرمندان از مکان‌های دیگری که اجتماعی‌تر است مثل نمایشگاه‌ها برای به نمایش گذاشتن آثارشان استفاده می‌کنند. هنرمندان خیابانی از جسارت بیشتری برخوردارند؛ چرا که ریسک غیر قانونی بودن این کار را پذیرفته‌اند. خلق هنر در فضاهای عمومی این امکان را به هنرمندانی که نمی‌توانند حرف‌های خود را مستقیماً بیان کنند می‌دهد. همچنین مخاطبان بیشتری نسبت به نمایشگاه ازکارهای آنان دیدن می‌کنند. این امر انگیزه‌ مشترک تمامی هنرمندان نمایش خیابانی است.
در این چند وقت اخیر چندین هنرمند خیابانی به شهرت دست پیدا کرده‌اند. یکی از این افراد، پژاک، هنرمند اسپانیایی است که از زمانی که با معلم نقاشی خود به مشکل برخورد، تصمیم به نقاشی در مکان‌های عمومی گرفت تا مردمی که توانایی برای رفتن به موزه‌ها و گالری‌ها را ندارند از این زیبایی بی‌بهره نمانند. پژاک اسم مستعاری است که این نقاش اسپانیایی برای خود انتخاب کرده. آخرین اثر او روی دیوار بیمارستانی در اسپانیا بود که عدم فاصله‌گذاری در دوران اپیدمی را به ترکی زشت تشبیه کرده بود.
پژاک سبک بیان متفاوتی برای انتقال سخنانش دارد. این هنرمند چهل و سه ساله بیشتر روی دیوار نقاشی می‌کشد و از سبک trompe-l’oeil استفاده می‌کند که یک لغت فرانسوی به معنای خلق آثار با تکیه بر توهم‌های بصری است. این روش یک راه بسیار ویژه و خلاقانه برای ایجاد خطای دید و دیدن فضاهای سه بعدی با استفاده از نقاشی است. پژاک هنرهای زیبا را ابتدا در سالاماکا و سپس در دانشگاه بارسلونا ادامه تحصیل داد و دست آخر در آکادمی در بل آرتی دی میلان فارغ التحصیل شد.
در وب‌سایتی که توسط طرفداران برای او طراحی شده است، نوشته شده است: «از زمانی که پژاک نقاشی‌های مینیاتوری روی پنجره‌ها می‌کشید تا زمان حال، او با خلق هر یک از آثارش ارتشی از طرفداران را جمع‌آوری کرده است. این هنرمند اسپانیایی با تحقق و بازآفرینی هوشمندانه تصاویر در فضای عمومی، دغدغه‌های اجتماعی را به‌خوبی بازگو می‌کند. قدرت کارهای او و همین طور بازگو کردن مطالب به گونه‌ای است که تمام مردم دنیا متوجه آن می‌شوند. کارهای او ترکیبی از مهارت بی‌نظیردر نقاشی است و بیان مفاهیم اصلی و دانش گسترده‌ای که از هنر کلاسیک و فرهنگ عامه دارد تسلط وی بر هنر را نشان می‌دهد.
«پیام و انطباق» دو اصلی هستند که باید آن را برای زمانی که از پژاک صحبت می‌کنیم، بدانیم. فرقی ندارد روی کاغذ، بوم و یا در مکان‌های عمومی فعالیت کند، او این توانایی را دارد که پیامش را به واضح‌ترین شکل ممکن بیان کند؛ این نقاشی‌ها می‌توانند ترسیم نقشه‌ای از کره زمین در حالی که به درون فاضلاب تخلیه می‌شود باشد یا یک عکس ترسناک نمادینی که در آن راهب بودایی خودسوزی می‌کند.
هنر پژاک به گونه‌ای تأثیرگذار و انتقادی است که تماشاگر را وادار به توقف در مسیر می‌کند و او را به فکر می‌برد. برای رسیدن به این دستاورد، او از جلوه‌های بصری گوناگونی مثل استفاده از ابزارآلاتی که کمتر کسی از آنها استفاده می‌کند یا ارائه راهکارهای متفاوت برای بالا بردن تعداد بازدیدکنندگان، استفاده می‌کند.
اگرچه توانایی پژاک در بازسازی آثار هنرمندان قدیمی مثل کلود مونه، اوژن دلاکروا، کاتسوشیکا هوکوسای یا ارجاع به لوسیو فونتانا یا آلبرتو جاکومتی، بی‌سابقه است، اما باید این را در نظر داشته باشیم که پژاک در نهایت امضای خود را در کار لحاظ می‌کند. چرا که او توانایی این را دارد که از فضاهای مختلف اجتماعی بهترین بهره را ببرد و از سوی دیگر تکنیک‌ها و سبک‌های مختلف؛ چیزی است که آثار او را تا این حد منحصر به فرد می‌کند. این واقعیت که با وجود تنوع در سبک کاری وی باز هم افکارش را به طور واضح بیان می‌کند، یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت اوست که کمتر کسی این توانایی را دارد.