امنیت ملی و امنیت سینمای ملی

کیومرث پوراحمد
کارگردان «تیغ و ترمه»
روزگاری فیلم دزدی از روی پرده سینما رواج داشت و بساط قاچاق کنار خیابان‌ها پهن بود حالا اکران آنلاین درگاهی برای سارقان آثار سینمایی شده است. سرقت راحت‌تر و زمان آن هم کوتاه‌تر شده است. نکته تأسف‌بار در این میان مردمانی هستند که مشتری بازار آنها شده‌اند؛ مردمی که گاهی برای خرید یک کالای بی‌ارزش بیش از 500 هزار تومان هزینه می‌کنند اما برای خرید و دیدن فیلم و کالای فرهنگی  دلشان نمی‌آید 15 هزار تومان هزینه کنند. مى‌خواهند فیلم را مجانى، دزدکى و قاچاقى ببینند. نفرت انگیز است واقعاً. ما چه مردمى هستیم که نمی‌خواهیم برای تماشای فیلمی هزینه کنیم که برای ساخت آن، یک یا دو و گاهی سه سال وقت صرف شده؛ از نوشتن فیلمنامه گرفته تا سایر مراحل تولید و پیش تولید و تدوین و غیره. تمام زحمات یک گروه بزرگ در عرض چند ساعت از بین می‌رود. فیلمی که با امید فروش و تأمین بخشی از سرمایه برای اکران آنلاین عرضه شده در کمتر از چند ساعت از سایت‌های غیرقانونی و کانال‌های ماهواره‌ای سر در می‌آورد. چند سال پیش در جلسه‌ای که در موزه سینما و در حضور مأموران نیروی انتظامی برگزار شد، گفتم که اگر یک هفت تیر کوچک دست کسى باشد و ده دست هم چرخیده باشد نیروی انتظامی آنقدر قوی هست که بسرعت منشأ آن اسلحه را پیدا کند و مى گویند «امنیت ملى» ولى براى امنیت سینماى ملى کارى نمى‌کنند. از قاچاق فیلم ها جلوگیرى نمى‌کنند، یعنی ناجا نمی‌داند منشأ قاچاق کجاست؟ سرمنشأ قاچاق، کسی که در کنار خیابان فیلم قاچاق می‌فروشد نیست، بلکه آن کسی است که پشت میز نشسته و براحتی نتیجه زحمت عده‌ای از آدم‌ها را بر باد می‌دهد. همه این موارد تأمل برانگیز است.انگار برخی خیلى هم بدشان نمی‌آید که سینماى مستقل هر روز ضعیف‌تر شود.