چراغ روشن ادبیات

«چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» نام رمانی ایرانی به قلم زویا پیرزاد است که توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است. این کتاب نخستین بار در سال ۱۳۸۰ منتشر شد و تاکنون صدبار تجدید چاپ شده است. داستان رمان در دهه 40 در محله بوارده آبادان رخ می‌دهد. راوی داستان زنی ارمنی است به‌نام «کلاریس آیوازیان» که در این داستان، از روابط خانوادگی خویش، فرزندان دوقلو و دنیای عاطفی آنها و از همسایه‌هایی سخن می‌گوید که اینک در آبادان و در خانه‌های سازمانی زندگی می‌‌کنند. تلاش برای انس گرفتن با محیط، بن مایه دیگر این داستان است. موضوع اصلی این داستان یکنواختی زندگی یک زن خانه دار و خستگی از این روند و دل بستن به یک فکر سیاه ومنفی که فکر می‌کند دنیای بهتری برای او به ارمغان خواهد آورد، است.
نویسنده همزمان با روایت قصه خانوادگی به اوضاع سیاسی آن سال‌ها و تفکرات اجتماعی پرداخته است. «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» جوایز معتبر بسیاری از جمله جایزه ادبی یلدا، جایزه بهترین رمان سال بنیاد گلشیری و جایزه کتاب سال را دریافت کرده است. زویا پیرزاد برای مجموعه کتاب‌ها و نوشته‌هایش جایزه معتبرمجله «کوریه انترناسیونال» فرانسه را هم دریافت کرده است. او بعد از دریافت این جایزه در گفت‌و‌گویی با این نشریه گفت:«من در مورد زنان زیاد می‌نویسم، زیرا موضوع زنان درحال حاضر در مرکز دلمشغولی‌های من قرار دارد. اینکه فکر کنیم زنان به مردان وابسته‌اند، واقعاً مرا می‌رنجاند، با این حال وضعیت در ایران تغییر کرده است. داستان «طعم گس خرمالو» به وضوح این واقعیت را بازگو می‌کند، یعنی برخی از زنان کار می‌‌کنند و برخی دیگر، به مانند بسیاری از کشورها، در خانه می‌مانند. خصوصیت ویژه ایران این است که مسأله خانواده همچنان فراگیر است. به‌عنوان مثال در رمان «عادت می‌کنیم» اغلب از من می‌پرسند چگونه ممکن است آرزو که یک زن خودساخته است، مدیریت یک شرکت را برعهده دارد و مردان زیادی زیر دستش هستند، تا این حد به اجرای خواسته‌های دختر و مادرش تن می‌‌دهد. خیلی‌ها به من گفته‌اند که باور این موضوع کمی سخت است.»
رمان چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم چهارمین اثر زویا پیرزاد است که پس از یک روز مانده به عید پاک، طعم گس خرمالو و مثل همه عصرهاست، توجه محافل ادبی و خوانندگان عادی را جلب کرد و در طول حدود 20 سال گذشته همیشه جزو رمان‌های پر فروش سال بوده است.