در واکسیناسیون معلمان را دریابید
امیر عباس نخعی
روزنامه نگار
همزمان با آغاز کرونا در زمستان 98 بود که وحشت والدین از فرستادن فرزندان شان به مدارس تدریس از راه دور را همچون کارمندی از راه دور باب کرد و بعضاً تلاش دولت برای بازگشایی مدارس حتی در سال 99 به نتیجهای نرسید. با اینکه دولت موضوع آموزش و پرورش را در کنار یکدیگر قرار داد(که البته موضوع مهمی هم بود) اما گوشی بدهکار نبود و والدین عطای پرورش را به لقایش بخشیدند.
یکی از دلایل مهم این موضوع این بود که هنوز واکسنی در میان نبود و اگر بود هنوز در میان کشورهای توسعه یافته توزیع شده بود و کسی نمیدانست سرانجام کودکش در مدرسه یا معلمان که ساعاتی طولانی در کلاسهای 30تا 40 نفره با کودکان هستند چه خواهد شد. این بود که عملاً سیستم «شاد» در بسیاری از مدارس به مدد آمد و در کنار سیستم شاد برخی از مدارس خصوصی نیز پلتفرمهای دیگر را برای آموزش دانشآموزان خود انتخاب کردند. اکنون و با نزدیک شدن به پایان تعطیلات بازهم صحبت از نحوه آموزش در میان مدارس مطرح است. برخی همچنان معتقدند باید به روش سال گذشته آموزش از راه دور اعمال کرد تا جان کودکان و معلمان در امان باشد و چرخش ویروس در جامعه نیز صورت نگیرد چراکه کودکان خود عامل بالقوه چرخش ویروس هستند.برخی میگویند میتوان به جای هر روز؛ کودکان را تنها دو یا سه روز در هفته آن هم در ساعات کوتاه مدت به مدرسه فراخواند تا ارتباط معلم با شاگرد و شاگرد با شاگرد محفوظ بماند و احتمال ابتلا به کرونا نیز کاهش یابد.عدهای نیز معتقدند که بهتر است واکسیناسیون معلمان تا قبل از آغاز سال تحصیلی جدید در اولویت باشد تا معلمان با خاطری آسودهتر در کلاس حاضر شوند و ضمن در امان ماندن از بیماری کرونا آموزش در کنار پرورش نیز در جریان باشد.اگرچه هیچ یک از اینها در تضاد با یکدیگر نیست و میتوان روشهایی تلفیقی نیز در نظر گرفت. بهعنوان مثال میتوان ضمن واکسیناسیون گسترده معلمان ساعت کلاسها را بهصورت سنتی یک ساعت و نیم در نظر نگرفت و کودکان تنها سه یا چهار کلاس نیم ساعته با معلمان خود داشته باشند و بیشتر وقت آموزش همچنان راه دور باشد اما برای ارتباط نزدیک، کودکان روزی دویا سه ساعت بهصورت کلاسهای کوتاه در مدرسه حضوریابند. لازم نیست در این خصوص سنت موجود هر کلاس بیش از یک ساعت را مانند تابو حفظ کرد.اما قدر مسلم باید این امنیت خاطر را به معلمان و مدیران مدارس داد که با واکسیناسیون، جامعه به فکر سلامتی آنان در آستانه بازگشایی مدارس است. صد البته نوشدارو پس از مرگ سهراب نیز فایدهای نخواهد داشت و واکسیناسیون معلمان باید به گونهای باشد که تا قبل از بازگشایی مدارس همه آنان دو دوز واکسن یا دستکم یک دوز واکسن را گرفته باشند. این تدابیر در کنار تدابیری که در کشورهای دیگر به کار رفته میتواند از ابتلای کودکان و سرایت آن به خانواده هایشان جلوگیری کند. از الان باید به فکر سیستمهای تهویه مناسب، سیستم دستشوییهای تمیز (از کودکی خود به یاد دارم که همواره دستشوییهای مدارس فاقد مواد شوینده و محیطی آلوده داشتهاند که حتماً این روزها چنین نیست)، ماسک و مواد الکلی برای کودکان بود و چه بهتر که اولیای محترم نیز در این شرایط خطیر برای سلامت خود و کودکان شان همیار مدارس باشند.
روزنامه نگار
همزمان با آغاز کرونا در زمستان 98 بود که وحشت والدین از فرستادن فرزندان شان به مدارس تدریس از راه دور را همچون کارمندی از راه دور باب کرد و بعضاً تلاش دولت برای بازگشایی مدارس حتی در سال 99 به نتیجهای نرسید. با اینکه دولت موضوع آموزش و پرورش را در کنار یکدیگر قرار داد(که البته موضوع مهمی هم بود) اما گوشی بدهکار نبود و والدین عطای پرورش را به لقایش بخشیدند.
یکی از دلایل مهم این موضوع این بود که هنوز واکسنی در میان نبود و اگر بود هنوز در میان کشورهای توسعه یافته توزیع شده بود و کسی نمیدانست سرانجام کودکش در مدرسه یا معلمان که ساعاتی طولانی در کلاسهای 30تا 40 نفره با کودکان هستند چه خواهد شد. این بود که عملاً سیستم «شاد» در بسیاری از مدارس به مدد آمد و در کنار سیستم شاد برخی از مدارس خصوصی نیز پلتفرمهای دیگر را برای آموزش دانشآموزان خود انتخاب کردند. اکنون و با نزدیک شدن به پایان تعطیلات بازهم صحبت از نحوه آموزش در میان مدارس مطرح است. برخی همچنان معتقدند باید به روش سال گذشته آموزش از راه دور اعمال کرد تا جان کودکان و معلمان در امان باشد و چرخش ویروس در جامعه نیز صورت نگیرد چراکه کودکان خود عامل بالقوه چرخش ویروس هستند.برخی میگویند میتوان به جای هر روز؛ کودکان را تنها دو یا سه روز در هفته آن هم در ساعات کوتاه مدت به مدرسه فراخواند تا ارتباط معلم با شاگرد و شاگرد با شاگرد محفوظ بماند و احتمال ابتلا به کرونا نیز کاهش یابد.عدهای نیز معتقدند که بهتر است واکسیناسیون معلمان تا قبل از آغاز سال تحصیلی جدید در اولویت باشد تا معلمان با خاطری آسودهتر در کلاس حاضر شوند و ضمن در امان ماندن از بیماری کرونا آموزش در کنار پرورش نیز در جریان باشد.اگرچه هیچ یک از اینها در تضاد با یکدیگر نیست و میتوان روشهایی تلفیقی نیز در نظر گرفت. بهعنوان مثال میتوان ضمن واکسیناسیون گسترده معلمان ساعت کلاسها را بهصورت سنتی یک ساعت و نیم در نظر نگرفت و کودکان تنها سه یا چهار کلاس نیم ساعته با معلمان خود داشته باشند و بیشتر وقت آموزش همچنان راه دور باشد اما برای ارتباط نزدیک، کودکان روزی دویا سه ساعت بهصورت کلاسهای کوتاه در مدرسه حضوریابند. لازم نیست در این خصوص سنت موجود هر کلاس بیش از یک ساعت را مانند تابو حفظ کرد.اما قدر مسلم باید این امنیت خاطر را به معلمان و مدیران مدارس داد که با واکسیناسیون، جامعه به فکر سلامتی آنان در آستانه بازگشایی مدارس است. صد البته نوشدارو پس از مرگ سهراب نیز فایدهای نخواهد داشت و واکسیناسیون معلمان باید به گونهای باشد که تا قبل از بازگشایی مدارس همه آنان دو دوز واکسن یا دستکم یک دوز واکسن را گرفته باشند. این تدابیر در کنار تدابیری که در کشورهای دیگر به کار رفته میتواند از ابتلای کودکان و سرایت آن به خانواده هایشان جلوگیری کند. از الان باید به فکر سیستمهای تهویه مناسب، سیستم دستشوییهای تمیز (از کودکی خود به یاد دارم که همواره دستشوییهای مدارس فاقد مواد شوینده و محیطی آلوده داشتهاند که حتماً این روزها چنین نیست)، ماسک و مواد الکلی برای کودکان بود و چه بهتر که اولیای محترم نیز در این شرایط خطیر برای سلامت خود و کودکان شان همیار مدارس باشند.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه