تئاتر همچنان زنده است

«نت آخر» نام نمایشی است به نویسندگی و کارگردانی حسین تبریزی که اجرایش از ۲۱ شهریور در سالن گلایل پردیس تئاتر شهرزاد آغاز می‌شود. «تاوان سنگینی برای رسیدن به آرمان‌های بزرگ لازم است و طمع همواره انسانیت را تباه می‌سازد.» این خلاصه داستان نمایش «نت آخر» است که با بازی معصومه شمس، ندا محمدلو، شاهین ‌بامداد، پویا ‌صفری، محمدعلی سهامی، رؤیا محمدخانی، حسین تبریزی، اشکان صالحی، مهشید حسن‌آبادی، شادمهر حاجت‌زاده، عسل شلی، مهدیس فتحی و ملورین عباسی روی صحنه می‌رود. حسین تبریزی، نویسنده، کارگردان و بازیگر «نت آخر» با اشاره به زمان آغاز نگارش متن این اثر می‌گوید: «اسفند سال گذشته بود که استارت اولیه نگارش متن را زدم و تکمیل‌شدن آن حدود دو ماه زمان برد. تمرین‌مان نیز از دومین ماه سال ۱۴۰۰ آغاز شد.»  او در مورد موضوع تازه‌ترین نمایشش هم توضیح می‌دهد: «تم اصلی نمایش ما، انسانیت و رسالت گمشده آدم‌هاست. گمشده‌ای که بر سر راه رسیدن به طمع‌های‌مان از دستش داده‌ایم. ما داستان سه موزیسین مستعد جوان را روایت می‌کنیم که خود را به حراج نگذاشته‌اند و تنها راه پیش پایشان نواختن در خیابان شده است. در این نمایش دو شیوه اجرایی رئال و سوررئال با یکدیگر ترکیب شده است و می‌توانم بگویم در بخش‌هایی در حال تماشای یک فیلم کوتاه روی صحنه تئاتر خواهید بود. درواقع «نت آخر» فضایی کمدی، درام و اکشن دارد و ترکیبی از چند مضمون مختلف را در فضایی رئال و سوررئال به تصویر می‌کشد. نمایش از موضوعی اجتماعی برخوردار است و مشکلاتی را که چند نوازنده موسیقی با آن روبه‌رو هستند، مطرح می‌کند.»
تبریزی در مورد اینکه در حال حاضر در پردیس تئاتر شهرزاد، محل اجرای نمایش، مشغول تمرین است یا ناچار به اجاره پلاتو شده است هم می‌افزاید: «ما مدتی است که برای تمرین به پردیس تئاتر شهرزاد آمده‌ایم که بیش از چند جلسه نیست و تا پیش از آن در پلاتو تمرین می‌کردیم.»
نویسنده و کارگردان «نت آخر» در این مورد که آیا موفق به یافتن تهیه‌کننده یا سرمایه‌گذاری برای اجرایش شده است یا خیر هم توضیح می‌دهد: «من برای پیداکردن کسی که تهیه‌کنندگی یا سرمایه‌گذاری کارمان را بر عهده بگیرد با آدم‌های بسیاری صحبت کردم اما هیچ‌کدام به سرانجام نرسید. درواقع بیشترشان می‌ترسیدند، بحق نگران برگشت سرمایه‌شان بودند و ترجیح می‌دادند در حوزه تصویر سرمایه‌گذاری کنند. من چند متن برای کارهای تصویری هم نوشته‌ام که قرار است بعد از اجرای نمایش‌مان، استارت‌شان را بزنم و کسانی که با آنها صحبت کردم بیشتر مایل به تهیه‌کنندگی آن کارها بودند تا تهیه‌کنندگی نمایشم. در نهایت کمکی کوچک از سمت بخش خصوصی به ما شد و باقی مبلغ مورد نیاز را خودم تأمین کردم. درواقع مرتضی تیموری، به‌عنوان تهیه‌کننده نمایش از بچه‌های خودِ گروه است که در حد توان به کار کمک کرده و باقی آن بر عهده خودم بوده است.»
او در پاسخ به این سؤال که در شرایط فعلی؛ شیوع همچنان افسارگسیخته کرونا در ایران، مرگ روزانه بالای ۶۰۰ نفر از هموطنان‌مان، سرعت واکسیناسیون و طبعاً احتمال دراولویت‌نبودن تماشای تئاتر برای مردم و همچنین مجازبودن به استفاده از تنها ۵۰درصد ظرفیت سالن‌های نمایشی برای فروش بلیت، آنچه همچنان او و گروهش را امیدوار به اجرا نگه می‌دارد، چیست هم می‌گوید: «عشق به تئاتر. استاد محمدعلی کشاورز در جایی گفته بودند مادر بازیگری تئاتر است و ما موظف به زنده نگه داشتن این مادریم. قصد ما از روی صحنه رفتن در چنین شرایطی، زدن تلنگری به خودمان، اهالی تئاتر و مخاطبان‌مان است، تلنگری برای دیدن وضعیت موجود تئاتر در ایران که متأسفانه می‌توان گفت در حال مرگ است و معتقدم خود ما تئاتری‌ها هستیم که باید نشان دهیم تئاتر همچنان زنده است.»
تبریزی در این مورد که سامانه نوبت‌دهی واکسیناسیون برای تمام هنرمندان بالای ۴۰ سال که کد ملی آنها از سوی صندوق اعتباری هنر به مرکز فناوری اطلاعات وزارت بهداشت ارسال شده، باز شده است، آیا اساساً او و گروهش عضو صندوق اعتباری هنر هستند که بتوانند با تغییر بازه گروه سنی و رسیدن نوبت به جوان‌ترها امیدوار به واکسینه‌شدن باشید یا خیر؟ هم می‌گوید: «ما عضو صندوق اعتباری هنر نیستیم و نمی‌توانیم از این طریق به واکسینه‌شدن امیدوار باشیم. ما عشقی پیش می‌رویم و خودتان هم می‌دانید که در چه شرایط دشواری قرار داریم.»
او در این مورد که آیا مجموع این شرایط موجب نگرانی‌اش از حضورنداشتن تماشاگر در سالن می‌شود یا نه، هم می‌گوید: «اگر بخواهم روراست باشم، نه. ما در هفت ماه گذشته کاری را که باید انجام می‌دادیم، انجام داده‌ایم و هر آنچه را در توان داشته‌ایم، آورده و کوتاهی نکرده‌ایم. باقی ماجرا را به دوستانی که امیدواریم به ما که نه، به تئاتر کمک کنند به خدا سپرده‌ایم.»