طالبان و افغانستان

غلامحسین اسلامی‌فرد
روزنامه‌نگار
1- این روزها مردم و کشور افغانستان بار دیگر حاکمیت طالبان را تجربه می‌کنند. طالبان در اولین مرحله کسب قدرت چهره‌ای خشن و غیر مردمی با اعمالی تروریستی را به نمایش گذاشت اما در دوره جدید سعی زیادی داشته تا وانمود کند این طالبان کاملاً با گذشته تفاوت می‌کند؛ ادعایی که حداقل بر اساس برخی گزارش‌ها خلاف آن را ثابت می‌کند. طالبان در روزهای اخیر با کمک نیروهای خارجی به پنجشیر حمله کرد و درخواست‌های صلح احمد مسعود را نپذیرفت.
تداوم درگیری‌ها به سود مردم مظلوم افغانستان نیست. اصرار بر تداوم جنگ و بی‌توجهی به وحدت و انسجام ملی در افغانستان یادآور همان طالبان گذشته است. تا دیر نشده طالبان باید در عمل نشان دهد که نوع تفکر حکومتداری آنها  تغییرات ماهوی پیدا کرده است.
2- با اینکه در داخل کشور برخی مواضع دخالت ایران در افغانستان و حمایت از پنجشیر را تشویق می‌کنند اما جمهوری اسلامی ایران به درستی ضمن اعلام آمادگی برای مشارکت مؤثر در تحکیم ثبات در افغانستان،  جهت تسهیل حل موضوعات افغانستان از طریق گفت‌وگوهای میان افغانستانی ها  و با مالکیت شان و همچنین کمک به اجماع منطقه‌ای در موضوع آنها تلاش می‌کند. تهران در چارچوب یک سیاست اصولی و منطقی، از  برگزاری انتخاباتی آزاد و با مشارکت عمومی مردم افغانستان و انتقال مسالمت‌آمیز قدرت از طریق شورای راهبری متشکل از رهبران بزرگ و سرشناس افغانستان استقبال می‌کند. ایران اسلامی برای جلوگیری از درگیری نظامی و کوشش برای‌ تحقق حق مشارکت واقعی عمومی مردم افغانستان در سرنوشت خود تلاش می‌کند.
3- هیچ گروه و قدرتی در افغانستان بدون توجه به حقوق و مشارکت اقوام مختلف این کشور در سرنوشت‌شان موفق نخواهد بود. تنها راهی که افغانستان برای صلح و ثبات دائمی دارد، گفت‌وگوهای اصیل بین‌الافغانی است. وزیر خارجه وقت جمهوری اسلامی، ماه‌ها قبل  گفته بود که «طالبان قطعاً بخشی از آینده افغانستان است، ولی نه همه آن.»
هیچ دولت انحصارگرایی در افغانستان، آینده این کشور نیست. یک دولت فراگیر ملی با قانون اساسی می‌تواند آینده افغانستان برای تأمین حقوق مردم و اقلیت‌های این کشور باشد.