خوشامد به نسلی که سینما را می‌شناسد

پوران درخشنده
فیلمساز و عضو هیأت انتخاب جشنواره
تقاضای 22 فیلم اولی برای حضور در چهلمین جشنواره فیلم فجر و دیدن آثار آنها برای من که نسبت به نگاه فیلمسازان جوان به دنیای پیرامون‌شان کنجکاوم اتفاق خوشایندی بود. سر شوق ‌آمدم وقتی ‌دیدم نسل نو سینما چقدر با دقت و وسواس کار کرده است. به‌عنوان یک فیلمساز اجتماعی برایم شورانگیز بود دیدن این که مسائل اجتماعی جزو دغدغه‌های اصلی نسل نوظهور
 است.
با استناد به تجربه داوری آثار این دوره از جشنواره با اطمینان می‌گویم نسل جوان پربار است، سینما و قواعد آن را خوب می‌شناسد از تکنیک خوب استفاده می‌کند اما به لحاظ پرداخت مضمون کمی لنگ می‌زند و به نظر می‌رسد تلاش فیلم اولی‌ها در این حوزه کافی نیست. فراموش نکنیم که فرم و محتوا با هم معنا پیدا می‌کند و پژوهش در فیلمنامه‌نویسی خیلی مهم است. با تجربه، با دیدن، با ارتباط داشتن است که یک فیلمساز می‌تواند فیلم خوب بسازد. از نسلی که اغلبشان به روز هستند، با جامعه در ارتباط هستند، در بطن جامعه قرار دارند، به همه جا سرک می‌کشند و نگاه تیزبینی دارند انتظار همین است که با بینش خاص خود روابط انسانی و اجتماعی را زیر ذره‌بین ببرند و از روزمرگی مردم درام‌هایی خلق کنند که بسیار مؤثر است.
آثــــار نســـل نــــو فیلمسازان در عین حال متنوع است و متفاوت نگاه می‌کنند. کمتر در پی الگوبرداری از سینماگران برجسته هستند؛ امری که در دوره‌ای رایج بود و اغلب آثار کپی‌برداری بود. انگار نسل جدید راه خودشان را می‌روند و حتی جسارت برخی از آنها مثال‌زدنی است. در این میان هستند فیلمسازانی که یک گام از جامعه جلو هستند و سراغ موضوعات به روزی رفته‌اند. با خوش‌بینی معتقدم که در میان آثار متقاضی می‌توان منتظر حداقل دو سه اثر فوق‌العاده بود. به امید اینکه پروانه نمایش دریافت کنند و با اکران عمومی مخاطبان خود درباره آنها قضاوت کنند.
در مجموع درباره فیلم‌اولی‌ها می‌توان گفت معدل کیفیت آثار متقاضی حضور در این دوره از جشنواره، امیدوارکننده بود به این معنا که کیفیت آثار به لحاظ تکنیک قدمی رو به جلو بوده است. قرار است فیلمسازان خوبی به جمع فیلمسازان ایرانی اضافه شوند؛ فیلمسازانی که می‌توان با اطمینان گفت دغدغه دارند؛ بدون هدف وارد سینما نشده‌اند - این را می‌شود از انتخاب موضوع فهمید- و در کنار نگاه دغدغه‌مند، به ابزار سینما مسلط هستند و توانایی آن را دارند که با تکنیک و فضاسازی مخاطب را با خود همراه کنند.
حضور نیروهای تازه‌نفس را به سینما تبریک می‌گویم و با خوشامدگویی به آنها توصیه‌ می‌کنم که در پرداخت سوژه شتابزده عمل نکنند. برای تحقیق وقت بگذارند و به کنه ماجرا برسند و حالا که خوشبختانه شاخک‌هایشان نسبت به مسائل اجتماعی حساس است، حوصله کنند و از زوایای مختلف به ماجرا نگاه کنند. همه جوانب را در نظر بگیرند و راجع به همه چیز خودشان تحقیق و پژوهش کنند. برای فیلم دوم شتاب نکنند، طوری نباشد که با آمدن کار اول همه چیز امیدوارکننده به نظر برسد و وقتی سراغ کار دوم می‌روند ببینیم این نگاه افت کرده است. عمیق‌تر به موضوعات نگاه کنند تا در هر تلاش برای پربار شدن کارنامه کاری قدمی رو به جلو بردارند شبیه همان چیزی که در کارنامه کاری سعید روستایی شاهدیم؛ فیلمسازی که دقیق و آگاهانه کار می‌کند، از زیر و بم ماجرا مطلع است، از طبقه اجتماعی آدم‌هایش شناخت دارد و پرداخت مناسبی در شخصیت‌پردازی دارد.