روایت غیرتاریخی از یک رویداد تاریخی

لفته حمیدی
مترجم
در روزهای رو به زوال دولت ترامپ، 22 نماینده جمهوری‌خواه به رهبری «داگ لمبورن» از کلورادو، نامه‌ای به رئیس‌جمهور ارسال کردند و از او خواستند که پناهندگان فلسطینی و حقوق آنها را به عنوان یک مسأله سیاست ایالات متحده از دستور کار خارج کند. مسأله به اصطلاح «حق بازگشت فلسطینی‌ها» که حدود 5،3 میلیون پناهنده فلسطینی را در بر می‌‌گیرد، به عنوان بخشی از هرگونه «توافق صلح» یک خواسته غیرواقعی است و ما معتقد نیستیم که به‌طور دقیق تعداد آوارگان فلسطینی واقعی را منعکس کند.
این تلاش اعضای کنگره برای به حداقل رساندن ابعاد موضوع پناهندگان فلسطینی و نفی حقوق پناهندگان، به‌منظور انحراف بیشتر واقعیت سیاست ایالات متحده به نفع اسرائیل (رژیم صهیونیستی) بود. این دقیقاً همان روند سلب مالکیت بسیاری از فلسطینی‌ها  که به‌حق استدلال می‌‌کنند که تا به امروز ادامه دارد.
یکی از دیپلمات‌های امریکایی می‌‌گوید: «روش‌های صهیونیست‌ها  نه‌تنها فلسطینی‌ها را از سرزمین خودشان بیرون رانده‌اند، بلکه تلاش کرده‌اند که فلسطینی‌ها را از صدای خود و آگاهی از تاریخ خود محروم کنند. تخمین زده می‌‌شود که 750 هزار فلسطینی در جریان یوم النکبه یا از خانه‌های خود رانده شده یا گریخته‌اند. این رقم تقریباً 75 درصد از بومی‌های فلسطینی را نشان می‌دهد که قبلاً در خطوط آتش‌بس با رژیم صهیونیستی در سال 1949 زندگی می‌کردند. اسرائیل عملاً به همه فلسطینی‌ها اجازه بازگشت پس از آن را نداد. همچنین بین 400 تا 500 شهر و روستای فلسطینی را در جریان  یوم النکبه تخریب کردند تا حضور فلسطینیان را از سرزمین خود محو کنند.
انکار یوم النکبه به‌طور همزمان به‌عنوان مکانیزمی برای تقویت انکار حقوق پناهندگان فلسطینی، سلب مالکیت اسرائیل از فلسطینی‌ها، مبهم کردن ریشه‌های حذف فلسطینیان توسط اسرائیل و محصور ساختن اسرائیل در یک روایت غیرتاریخی و فضیلت‌آمیز خواهد بود.  آرشیو دیپلمات‌های امریکایی مستقر در فلسطین و کشورهای عربی اطراف که شاهد وقوع نکبت بوده‌اند و در مورد بزرگی و شدت سلب مالکیت اسرائیل از ساکنان بومی فلسطین که گزارش آن در وزارت خارجه امریکا موجود می‌‌باشد، قابل توجه است.
نخستین رئیس جمهور اسرائیل، «جیمز(حمیم) وایزمن» سعی کرد «جیمز مک دونالد» اولین سفیر امریکا در سرزمین‌های اشغالی را متقاعد کند که بحران پناهندگان فلسطین محصول جنایت صهیونیست‌ها نیست. با این حال، همان طور که آرشیو وزارت خارجه امریکا به‌وضوح روشن می‌‌کند، دیپلمات‌های امریکایی فهمیدند که موضوع پناهندگان فلسطینی همان طور که وایزمن ادعا می‌‌کرد، یک پدیده غیر طبیعی نیست، بلکه ناشی از یک سیاست توسعه‌طلبی حساب شده و عمدی، ابتدا توسط شبه‌نظامیان صهیونیست و سپس توسط ارتش اسرائیل بود که از طریق تروریسم و ​​جنایات باعث خلع ید فلسطینیان شدند. اسرائیل  از طریق غارت و تخریب سیستماتیک اموال فلسطینیان، همان طور که دیپلمات‌های امریکایی تأیید کردند، مستحکم‌تر و منجر به یک بحران انسانی بسیار شدید در آن برهه زمانی شد.
در زیر پنج نکته را که دیپلمات‌های امریکایی از پرونده‌های کنسولگری امریکا در بیت‌المقدس در مورد یوم النکبه می‌دانستند آورده شده است:
 اسرائیل در داخل مرزهای کشور یهود که در طرح تقسیم سازمان ملل پیش‌بینی شده است باقی نخواهد ماند
اظهار بی اطلاعی دیپلمات‌های امریکایی از برنامه‌های صهیونیست‌ها از نکات عجیب است. دیپلمات‌های امریکایی می‌‌گویند: ما بر این باوریم که «عملیات ‌هاگانا» تا 15 مه به صورت تهاجمی باقی خواهد ماند و پس از آن، عملیات تمام عیار را برای تأمین امنیت مرزها [برای] دولت جدید یهودی و بهبود خطوط ارتباطی ادامه خواهد داد. یکی از دیپلمات‌های امریکایی در فلسطین اشغالی در آن برهه زمانی نقل کرده است که «یهودیان می‌توانند همه را در مقابل خود جارو کنند، مگر اینکه ارتش‌های منظم عرب برای نجات فلسطینیان بیایند.» 10 روز بعد، در 13 مه، واتسون دیپلمات امریکایی دوباره هشدار داد که هدف اصلی یهودیان به دست آوردن کل فلسطین بوده است.
 مهاجرت فلسطینی‌ها با جنایات صهیونیست‌ها و اسرائیل تحریک شد
این آرشیو حاوی گزارش‌های تلخ و واقعی متعددی از قتل‌عام غیرنظامیان فلسطینی توسط شبه‌نظامیان صهیونیست و ارتش اسرائیل قبل و بعد از تأسیس دولت اسرائیل به عنوان روشی برای تحقق این توسعه‌طلبی است. در 5 ژانویه 1948،‌ هاگانا هتل Semiramis در اورشلیم را بمباران کرد و بیش از 20 غیرنظامی فلسطینی را کشتند.
در حالی که بمباران هتل سمیرامیس نگرانی شدید فلسطینی‌های اورشلیم را در مورد امنیت آنها برانگیخت، قتل‌عام فلسطینی‌ها توسط شبه‌نظامیان ارگون و استرن سه ماه بعد در «دیر یاسین» باعث وحشت گسترده شد. «واتسون» خاطرنشان کرد که باندهای اسرائیلی «ایرگون و استرن» اعتراف کرده‌اند که از تعداد اولیه قربانیان گزارش شده به خبرنگاران امریکایی، نیمی از آنها زن و کودک بودند.
در یکی از جنایت‌های صهیونیست‌ها در روستاهای نزدیکی الخلیل که توسط «ایلان پاپ» مورخ امریکایی روایت می‌‌شود، آمده است که «500 هزار مرد، زن و کودکی که در صف قرار داشتند  پس از تسخیر روستا در قتل عامی که توسط ناظران سازمان ملل تأیید شد، با شلیک مسلسل کشته شدند.»
در یک گزارش دیگر که توسط آرشیو وزارت خارجه امریکا منتشر شده است؛ پس از تسلیم شدن فلسطینیان در سه روستا در الجلیل، یهودیان به روستاییان دستور دادند که در عرض 25 دقیقه  همه دست خود را بالا ببرند و زمانی که آنها نتوانستند به ضرب‌الاجل تعیین شده برسند، 5 مرد از یک روستا و 2 نفر از روستاهای دیگر به‌طور تصادفی انتخاب و سپس تیرباران شدند.
غارت و تخریب سیستماتیک اموال به‌منظور جلوگیری از بازگشت آوارگان فلسطینی بود
در حالی که جنایات صهیونیست‌ها باعث شد فلسطینی‌ها از خانه‌های‌شان رانده شوند، دیپلمات‌های امریکایی نیز غارت و تخریب سیستماتیک اموال فلسطینی‌ها توسط شبه‌نظامیان صهیونیست و ارتش اسرائیل را یادداشت کردند و فهمیدند که این اقدامات برای جلوگیری از بازگشت آوارگان فلسطینی به خانه‌های‌شان انجام شده است.
سرکنسولگری ایالات متحده درقدس توجه ویژه‌ای به غارت سیستماتیک محله‌های کاتامون در شهر داشت. در 26 مه، یک دیپلمات امریکایی از این مناطق بازدید کرد. او متوجه شد که درگیری‌های شدید باعث میزان وحشتناک ویرانی در کاتامون شده است و خانه‌ها در بخش‌های خاص، عمدتاً بر اثر انفجارها ویران شده‌اند. همه خانه‌ها و مغازه‌ها ویران شده بودند و گروه‌های سازمان‌یافته اثاثیه، لوازم خانگی و لوازم خانه‌های عربی را حمل می‌کردند و آب مخزن را به کامیون‌های تانکر پمپاژ می‌کردند. شواهد حاکی از غارت سیستماتیک یک محله بود.
غارت اموال فلسطینیان در فلسطین توسط اسرائیل به خانه‌های فلسطینی-امریکایی مانند عیسی صبا که در محله بقاع علیا زندگی می‌‌کردند، گسترش یافت. در 5 ژوئن، یک دیپلمات امریکایی متوجه شد که خانه‌اش به‌طور کامل  خراب شده است. اموال با ارزش از جمله قالیچه‌ها به غارت رفته است. دیپلمات‌های امریکایی دریافتند که غارت اموال فلسطینی‌ها صرفاً به خاطر حرص و آز نیست، بلکه هدف آن ایجاد موقعیتی است که بازگشت پناهندگان فلسطینی به خانه‌های خود را پس از جنگ، اگر نگوییم غیرممکن، دشوار کند.
در مناطقی از فلسطین که توسط نیروهای اسرائیلی اشغال شده است، سرکنسول ایالات متحده جان مک دونالد در 27 ژوئیه نوشت: هیچ احترام و حمایتی برای منافع و اموال اعراب وجود ندارد. همه خانه‌ها و مغازه‌های عربی کاملاً غارت شده و حتی قاب پنجره‌ها، درها، لوله‌کشی‌ها، وسایل برقی و تأسیسات برداشته شده است.
به گفته مک دونالد، فلسطینی‌هایی که توانستند در خانه‌های خود بمانند، وضعیت بهتری نداشتند. مقامات نظامی که اثاثیه، لباس و هر پولی را که در اختیار دارند، برمی‌دارند. اندک اعراب باقی مانده در این منطقه، دائماً مورد بازرسی قرار می‌‌گیرند. مک دونالد خاطرنشان کرد: با توجه به این شرایط، امکان بازگشت اعراب به خانه‌های خود در فلسطین اشغالی یهودیان بسیار کم است.
فلسطینی‌های تحت کنترل اسرائیل با رفتارهای خشن و تبعیض‌آمیز مواجه شدند
توصیف مک دونالد از رفتار خشن با فلسطینیان تحت حاکمیت اسرائیل درفلسطین اشغالی با نگرانی‌های مشابهی که کنسولگری ایالات متحده در حیفا ابراز داشت نیزمطابقت دارد. در گزارش 14 ژوئیه، دیپلمات امریکایی به نام «اوبری لیپینکات» آمده است که همه مردان فلسطینی در سن نظامی در عکا به عنوان اسیر جنگی اسیر و 14 ساعت در روز در محل کارشان در ساخت استحکامات و مکان‌های اسلحه در امتداد ساحل نگهداری می‌شدند. «لیپینکات» همچنین در مورد اقدامات تبعیض‌آمیز بهداشت عمومی در شهر ابراز نگرانی کرد. پزشکان آنجا اپیدمی حصبه را «ناتوانی یهودیان در حفاظت از منابع آب اعراب» می‌‌دانند. پزشکان با این ادعا که هر روز موارد جدیدی از حصبه ظاهر می‌‌شود، اظهار داشتند که یهودیان آب تصفیه شده خود را دارند اما هیچ امکاناتی برای حفاظت از آب اعراب در دسترس نیست.
علاوه بر عدم دسترسی فلسطینیان به غذا و آب کافی، اسرائیل همچنان به آوارگی اجباری فلسطینیان تحت حاکمیت خود ادامه داد. به عنوان مثال، در حیفا، «لیپینکات» گزارشی از کنسول اسپانیا در 3 ژوئیه ارائه داد و خاطرنشان کرد که فرمانده نظامی صهیونیست‌ها «به همه اعراب در حیفا دستور داد تا خانه‌های خود را تخلیه کنند» و فلسطینیان مسیحی و مسلمان در محله‌های مختلف شهر جدا شدند.
 آوارگان فلسطینی در میان شرایط وحشتناک با خسارات فاجعه‌باری مواجه شدند
به همان اندازه که شرایط برای فلسطینی‌هایی که تحت سلطه اسرائیل باقی می‌مانند وخیم بود، آنهایی که از خانه‌های خود رانده یا مجبور به فرار از خانه‌های خود در آن سوی خطوط تعریف شده صهیونیست‌ها شدند، در معرض شرایط بسیار وحشیانه‌ای قرار گرفتند و اغلب مجبور می‌شدند در فضای باز بخوابند. در حالی که دسترسی به غذا، آب، بهداشت و مراقبت‌های بهداشتی  در شرایط بسیار بدی بود. تلگراف 17 اکتبر سفارت تازه تأسیس امریکا در اسرائیل زنگ خطر را در وزارت امور خارجه به صدا درآورد. سفیر امریکا در فلسطین اشغالی «مک‌دونالد» ارزیابی‌های خود را که مبتنی بر «۱۵ سال تماس شخصی با مشکلات پناهندگان» داشت، می‌‌گوید: «تراژدی پناهندگان عرب به‌سرعت به ابعاد فاجعه‌باری می‌رسد و باید به عنوان یک فاجعه با آن برخورد کرد. تخمین زده می‌شود که با نزدیک شدن به زمستان همراه با باران‌های شدید بیش از 100 هزار پیرمرد، زن و کودک را که بی‌پناه هستند و غذای کمی دارند یا اصلاً ندارند، خواهد کشت.
«جیمز کیلی» وزیر ایالات متحده، با حضور در نمایندگی این کشور در دمشق، جایی که شاهد هجوم آوارگان فلسطینی به سوریه بود، یکی از چندین اظهار نظر جدی خود را در مورد تأثیر مخرب ایجاد اسرائیل برای مردم فلسطین ارائه کرد. کیلی از صمیم قلب تخمین مک‌دونالد را در مورد عظمت تراژدی پناهجویان عرب و ناکافی بودن منابع امدادی و اسکان مجدد کنونی و بالقوه را به اشتراک می‌گذارد که اگر به‌سرعت جبران نشود، ناگزیر خسارات تکان‌دهنده‌ای در بین پناهندگان خواهد داشت. این اسناد آرشیوی بیانگر و شاهد واقعی جنایت‌های رژیم صهیونیستی در طول سال‌های 1948 و قبل از آن در حق فلسطینیان بود. آرشیو منتشر شده مهر بطلانی بر ادعاهای واهی صهیونیست‌ها می‌‌کشد. در یوم النکبه (تاریخ تشکیل رژیم صهیونیستی) صهیونیست‌ها از هیچ جنایتی در آن روز دریغ نکرده که حاصل آن آوارگی فلسطینیان و بی خانمان کردن آنها بود.