تیمی که افتخار تمام آفریقاست
پایان رونالدو ادامه معجزه مراکش
گروه ورزشی/ شگفتیسازی مراکشیها در جام جهانی همچنان ادامه دارد و معجزه آنها باعث شده که نه مردم این کشور بلکه کل مردم آفریقا به این تیم افتخار کنند و همراه با آن به رؤیاسازی برای خود بپردازند.
مردان معجزهگر مراکش به کارشان ادامه میدهند و بقیه آفریقا را نیز با خود همراه کردهاند. شیرهای اطلس، تیم شگفتیساز این جام جهانی یکی از بهترین داستانهای تاریخ این تورنمنت را رقم زده و بعد از شوکه کردن اسپانیا، یک غول دیگر را از سر راه برداشتند تا به جمع 4 تیم برتر مسابقات راه پیدا کنند. آن طرف هم پرتغال با یکی از بهترین مجموعه بازیکنانش نتوانست راهی به سوی دروازه حریف آفریقایی پیدا کند و شاید دیگر نتواند قهرمان جهان شود. گل یوسف النصیری شبیه گلهایی بود که کریستیانو رونالدو در روزهای اوجش میزد، با ضربه سر بالاتر از مدافعانی که انگار در زمین ماسهای فرو رفتهاند. بازیکنان مراکش برای شادی به گوشه زمین رفتند و دوربین به سراغ رونالدو رفت که روی نیمکت نشسته بود و سرش را به علامت تأسف و البته یادآوری روزهایی که از این گلها میزد، تکان دهد و آه بکشد. با همین گل مراکش نخستین تیم تاریخ آفریقا شد که به نیمهنهایی میرسد. ورزشگاه الثمامه شهر دوحه که استادیوم خانگی هواداران مراکش شده است، یکبار دیگر پر از سوت و فریاد بود. آنها در طول تورنمنت میآیند و میهمانی برگزار میکنند و جشن میگیرند و در نهایت برنده میشوند. اینجا کازابلانکا بود یا قطر. در این چند هفته اختلافات از بین رفته و دنیای عرب و آفریقا از شیرهای اطلس حمایت کردهاند. کافی است یک دور در دوحه بزنید تا پرچمهای مراکش را در همه جای شهر ببینید. اعراب و آفریقا تا به حال نمایندهای نداشتند که تا این حد پیش برود و کسی فکر نمیکرد مراکش این طلسم را بشکند. بچهها در سراسر دنیا این تیم را به خاطر میسپارند و در نهایت مراکش الهامبخش جهان خواهد شد.
دفاع مستحکم
هیچ بازیکن حریفی در این جام به مراکش گل نزده و تنها گلی که خوردهاند روی بدشانسی توسط خودیها بوده. دفاع این تیم فوقالعاده بوده و در بازی شنبه هم دوباره همینطور بودند. بدون نایف آکرد مصدوم هم مراکش خوب بود. زوج او، رومن سایس هم با برانکارد به بیرون زمین انتقال یافت اما جایی برای نگرانی نبود. جواد الیامیق و اشرفداری جایشان را گرفتند و هیچ افتی پیش نیامد. کار این دو در برابر پرتغال تحسینبرانگیز بود. مدافعان کناری، اشرف حکیمی و یحیی عطیهالله هم در طول بازی تحت فشار بودند اما اشتباه نکردند. دفاع مراکش شکستناپذیر به نظر میرسد. آیا میتواند برای یک یا با جرأت بگوییم دو بازی دیگر کارش را درست انجام دهد؟
پایان رونالدو
این شاید آخرین جام جهانی و آخرین حضور کریستیانو رونالدو در یک بازی بزرگ بود. او در رده باشگاهی آینده نامشخصی دارد و شاید دیگر هیچ وقت او را در مسابقهای به این بزرگی نبینیم. او بازی را روی نیمکت شروع کرد و در نیمه دوم کاملاً ناکارآمد بود. قیافهاش شبیه رونالدو بود اما مثل رونالدو بازی نکرد. آن رونالدویی که همه میشناسند، نمیگذاشت کار کشورش به اینجا بکشد. او با یک پرواز معجزهآسا تیمش را نجات میداد. البته آن رونالدو روی نیمکت نمینشست. اما رونالدوی واقعی همین است، بازیکنی که سطحش خیلی پایین آمده. شاید پرتغال خودش را از این شرایط سخت نجات دهد اما بعید است رونالدو دیگر به چنین مسابقهای برسد.
مردان معجزهگر مراکش به کارشان ادامه میدهند و بقیه آفریقا را نیز با خود همراه کردهاند. شیرهای اطلس، تیم شگفتیساز این جام جهانی یکی از بهترین داستانهای تاریخ این تورنمنت را رقم زده و بعد از شوکه کردن اسپانیا، یک غول دیگر را از سر راه برداشتند تا به جمع 4 تیم برتر مسابقات راه پیدا کنند. آن طرف هم پرتغال با یکی از بهترین مجموعه بازیکنانش نتوانست راهی به سوی دروازه حریف آفریقایی پیدا کند و شاید دیگر نتواند قهرمان جهان شود. گل یوسف النصیری شبیه گلهایی بود که کریستیانو رونالدو در روزهای اوجش میزد، با ضربه سر بالاتر از مدافعانی که انگار در زمین ماسهای فرو رفتهاند. بازیکنان مراکش برای شادی به گوشه زمین رفتند و دوربین به سراغ رونالدو رفت که روی نیمکت نشسته بود و سرش را به علامت تأسف و البته یادآوری روزهایی که از این گلها میزد، تکان دهد و آه بکشد. با همین گل مراکش نخستین تیم تاریخ آفریقا شد که به نیمهنهایی میرسد. ورزشگاه الثمامه شهر دوحه که استادیوم خانگی هواداران مراکش شده است، یکبار دیگر پر از سوت و فریاد بود. آنها در طول تورنمنت میآیند و میهمانی برگزار میکنند و جشن میگیرند و در نهایت برنده میشوند. اینجا کازابلانکا بود یا قطر. در این چند هفته اختلافات از بین رفته و دنیای عرب و آفریقا از شیرهای اطلس حمایت کردهاند. کافی است یک دور در دوحه بزنید تا پرچمهای مراکش را در همه جای شهر ببینید. اعراب و آفریقا تا به حال نمایندهای نداشتند که تا این حد پیش برود و کسی فکر نمیکرد مراکش این طلسم را بشکند. بچهها در سراسر دنیا این تیم را به خاطر میسپارند و در نهایت مراکش الهامبخش جهان خواهد شد.
دفاع مستحکم
هیچ بازیکن حریفی در این جام به مراکش گل نزده و تنها گلی که خوردهاند روی بدشانسی توسط خودیها بوده. دفاع این تیم فوقالعاده بوده و در بازی شنبه هم دوباره همینطور بودند. بدون نایف آکرد مصدوم هم مراکش خوب بود. زوج او، رومن سایس هم با برانکارد به بیرون زمین انتقال یافت اما جایی برای نگرانی نبود. جواد الیامیق و اشرفداری جایشان را گرفتند و هیچ افتی پیش نیامد. کار این دو در برابر پرتغال تحسینبرانگیز بود. مدافعان کناری، اشرف حکیمی و یحیی عطیهالله هم در طول بازی تحت فشار بودند اما اشتباه نکردند. دفاع مراکش شکستناپذیر به نظر میرسد. آیا میتواند برای یک یا با جرأت بگوییم دو بازی دیگر کارش را درست انجام دهد؟
پایان رونالدو
این شاید آخرین جام جهانی و آخرین حضور کریستیانو رونالدو در یک بازی بزرگ بود. او در رده باشگاهی آینده نامشخصی دارد و شاید دیگر هیچ وقت او را در مسابقهای به این بزرگی نبینیم. او بازی را روی نیمکت شروع کرد و در نیمه دوم کاملاً ناکارآمد بود. قیافهاش شبیه رونالدو بود اما مثل رونالدو بازی نکرد. آن رونالدویی که همه میشناسند، نمیگذاشت کار کشورش به اینجا بکشد. او با یک پرواز معجزهآسا تیمش را نجات میداد. البته آن رونالدو روی نیمکت نمینشست. اما رونالدوی واقعی همین است، بازیکنی که سطحش خیلی پایین آمده. شاید پرتغال خودش را از این شرایط سخت نجات دهد اما بعید است رونالدو دیگر به چنین مسابقهای برسد.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه