تأملی برای شنیدن یک موسیقی پاپ وطنی
رضا مهدوی
نوازنده سنتور و مدرس موسیقی
خشایار اعتمادی و بهروز صفاریان جزو اولین خوانندهها و آهنگسازان نسل نوی موسیقی پس از نیمه دهه هفتاد هستند که توانستند نسبت به همدورهایهای خود، در شکل و شمایلی متفاوت از دهه 60 و نیمه اول دهه 70، دست به تولیدات موسیقی مردموار بزنند.
این دو، هر یک از دانش و فهمی دقیق از فرم و نحوه ارائه موسیقی دوران جدید برخوردارند و به مدد نیمه بازشدن فضای رسانهای در رادیو و تلویزیون، توانستند حرفهایی را بزنند که در نوع خود نمونهآفرین شد و سپس به دیگر عرصهها تسری پیدا کرد.
روزبه بمانی از دهه 80 مقتدرانهوار و شاعرانه به ترانهسرایی پرداخت و در همراهی با هنرمندان مطرح توانست بخوبی کلمات و واژگان را با ادبیاتی روان و سنگین منحصربه خود بسراید. ادبیاتی در ایجاد متفاوت شنیدن و در عین کلاسیک بودن روزمرگیهای متناسب با موسیقی پاپ وطنی و ضلع سوم مثلثی شد که حالا حالاها برای بیشتر مطرح شدن جایی دارد.
بر این اساس هرگاه شاعر، آهنگساز و خواننده، در مختصات فنی و محتوای حسی یک اثر از زوایای گوناگون به درک مشترکی میرسند، تولید و اجرای قطع موسیقی بهمثابه تولد از یک مادر است!
بنابراین ریشههای فرهنگی منتج به سبک و سیاق زندگی خانواده ایرانی میطلبد، هر سه ضلع فنی اثر، در کنار نقطه کانون، وحدت رویهِ برخاسته از کلیت فهم محتوا و نشانهگذاری دقیق از اصالتها و آیینهای فرهنگی – شنیداری را یادآوری کند، تا از باری به هر جهت به خلق موسیقی و کلام و صدا بسنده نشود. این سه هنرمند در مجموعه «باید به تو برگردم» دانسته میدانند این مردم چه میخواهند و چه سلاح شنیداری در سطح عالی فرهنگ عمومی (نگویم استاندارد بهتر است) در بخش موسیقی پاپ ایرانی بیشتر نیازمندند.
تنوع ملودی و حس و حال خواننده در کنار تنظیمهای دلچسب، رنگ و لعابی دگرگونه به مضامین ترانهها داده که شور و حال توأم با فکر و دقت را به ارمغان میآورد و گوش هوش شنونده را متوجه ریزهکاریها در چینش اتاق فکر مجموعه تولید آلبوم «باید به تو برگردم» کرده و رهنمون میکند که چگونه فکر شده، دست به خلق اثر زدهاند.
تک تک هشت قطعه (دلت میخواد کی باشم، مدارا، بنبست، مردونه تمومش کن، رفتن تو، گلایه، باید به تو بگردم، یک نفر هست) شیارها (تراک) به نکتهای از عالم موسیقی و در کلام از فلسفه زندگی رونمایی به دورانها دارد. تا جایی که این موسیقیها بهتنهایی قابلیت روانه شدن به گوشهای دیگر ممالک با هر ملیتی را داشته اما گویی پخش و تبلیغات مناسبی در زمان مؤثر خودش برای چنین آلبوم در خوری بهوجود نیامد و باعث رنجش خشایار اعتمادی این خواننده دغدغهمند در عرصه موسیقی پاپ ایرانی شد، تا جایی که تاکنون دیگر علاقهای به تولید اثر ندارد و گلهگذاریهایی هم از مافیای موسیقی در رسانهها بیان میکند.
عوامل تولید آلبوم هریک از هنرمندان چهرههای شاخص نوازندگی و استودیویی هستند که تماماً همّ و غّم خود را برای هرچه بهتر شنیده شدن برای مردم ایران هدیه کردهاند. پیام طونی، امید حجت، فیروز ویسانلو، ایمن خراسانی راد، بهنام حکیم، فرید فراز، احسان نی زن، بهروز صفاریان، رسول رسولی و گروه زهی آواژه نوازندگان این آلبوم را تشکیل میدهند با ترانه سرایی، بهزاد بمانی و پدیده نیشابوری.
باید به تو برگردم
موسیقی: بهروز صفاریان
خواننده: خشایار اعتمادی
ناشر: نهاله رودکی
سال: 1389
نوازنده سنتور و مدرس موسیقی
خشایار اعتمادی و بهروز صفاریان جزو اولین خوانندهها و آهنگسازان نسل نوی موسیقی پس از نیمه دهه هفتاد هستند که توانستند نسبت به همدورهایهای خود، در شکل و شمایلی متفاوت از دهه 60 و نیمه اول دهه 70، دست به تولیدات موسیقی مردموار بزنند.
این دو، هر یک از دانش و فهمی دقیق از فرم و نحوه ارائه موسیقی دوران جدید برخوردارند و به مدد نیمه بازشدن فضای رسانهای در رادیو و تلویزیون، توانستند حرفهایی را بزنند که در نوع خود نمونهآفرین شد و سپس به دیگر عرصهها تسری پیدا کرد.
روزبه بمانی از دهه 80 مقتدرانهوار و شاعرانه به ترانهسرایی پرداخت و در همراهی با هنرمندان مطرح توانست بخوبی کلمات و واژگان را با ادبیاتی روان و سنگین منحصربه خود بسراید. ادبیاتی در ایجاد متفاوت شنیدن و در عین کلاسیک بودن روزمرگیهای متناسب با موسیقی پاپ وطنی و ضلع سوم مثلثی شد که حالا حالاها برای بیشتر مطرح شدن جایی دارد.
بر این اساس هرگاه شاعر، آهنگساز و خواننده، در مختصات فنی و محتوای حسی یک اثر از زوایای گوناگون به درک مشترکی میرسند، تولید و اجرای قطع موسیقی بهمثابه تولد از یک مادر است!
بنابراین ریشههای فرهنگی منتج به سبک و سیاق زندگی خانواده ایرانی میطلبد، هر سه ضلع فنی اثر، در کنار نقطه کانون، وحدت رویهِ برخاسته از کلیت فهم محتوا و نشانهگذاری دقیق از اصالتها و آیینهای فرهنگی – شنیداری را یادآوری کند، تا از باری به هر جهت به خلق موسیقی و کلام و صدا بسنده نشود. این سه هنرمند در مجموعه «باید به تو برگردم» دانسته میدانند این مردم چه میخواهند و چه سلاح شنیداری در سطح عالی فرهنگ عمومی (نگویم استاندارد بهتر است) در بخش موسیقی پاپ ایرانی بیشتر نیازمندند.
تنوع ملودی و حس و حال خواننده در کنار تنظیمهای دلچسب، رنگ و لعابی دگرگونه به مضامین ترانهها داده که شور و حال توأم با فکر و دقت را به ارمغان میآورد و گوش هوش شنونده را متوجه ریزهکاریها در چینش اتاق فکر مجموعه تولید آلبوم «باید به تو برگردم» کرده و رهنمون میکند که چگونه فکر شده، دست به خلق اثر زدهاند.
تک تک هشت قطعه (دلت میخواد کی باشم، مدارا، بنبست، مردونه تمومش کن، رفتن تو، گلایه، باید به تو بگردم، یک نفر هست) شیارها (تراک) به نکتهای از عالم موسیقی و در کلام از فلسفه زندگی رونمایی به دورانها دارد. تا جایی که این موسیقیها بهتنهایی قابلیت روانه شدن به گوشهای دیگر ممالک با هر ملیتی را داشته اما گویی پخش و تبلیغات مناسبی در زمان مؤثر خودش برای چنین آلبوم در خوری بهوجود نیامد و باعث رنجش خشایار اعتمادی این خواننده دغدغهمند در عرصه موسیقی پاپ ایرانی شد، تا جایی که تاکنون دیگر علاقهای به تولید اثر ندارد و گلهگذاریهایی هم از مافیای موسیقی در رسانهها بیان میکند.
عوامل تولید آلبوم هریک از هنرمندان چهرههای شاخص نوازندگی و استودیویی هستند که تماماً همّ و غّم خود را برای هرچه بهتر شنیده شدن برای مردم ایران هدیه کردهاند. پیام طونی، امید حجت، فیروز ویسانلو، ایمن خراسانی راد، بهنام حکیم، فرید فراز، احسان نی زن، بهروز صفاریان، رسول رسولی و گروه زهی آواژه نوازندگان این آلبوم را تشکیل میدهند با ترانه سرایی، بهزاد بمانی و پدیده نیشابوری.
باید به تو برگردم
موسیقی: بهروز صفاریان
خواننده: خشایار اعتمادی
ناشر: نهاله رودکی
سال: 1389
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه