پراسپکت (بریتانیا)
آیا انگلیس شکست خورده است؟ این پرسشی است که این روزها بسیار مطرح می‌شود و حاصل بدبختی‌هایی است که برگزیت و پیامدهای آن برای این کشور به‌دنبال داشته است. در واقع وضعیتی که این روزها لندن با آن درگیر است، از زمان جنگ جهانی دوم به این سو بی‌سابقه است. لیز تراس آن را بدتر کرد و اکنون نیز ریشی سوناک در آن درمانده است.

لوموند دیپلماتیک (فرانسه)
جنگ اوکراین به یک راه حل دیپلماتیک نیاز دارد اما هیچ چشم‌اندازی در این خصوص مشاهده نمی‌شود. ماه گذشته بایدن درباره وقوع جنگ هسته‌ای توسط روسیه هشدار داد و جهان هنوز هم نگران تبعات این جنگ و دامنه‌های آن است. برای نمونه شاهد تأثیرهای این جنگ حتی بر فضای داخلی امریکا هستیم و جنگ اوکراین در مباحثات احزاب این کشور جای دارد.

​​​​​​​اشپیگل (آلمان)
گرما، خشکسالی، باران‌های سیل آسا و... همه نشانه‌های بحران در تغییرات اقلیمی هستند. چیزی که دانشمندان بیش از یک دهه است درباره آن هشدار می‌دهند. اکنون زمان آن است که هر شهر و کشوری درباره این مسأله فکری کند. اما بوروکراسی حاکم بر آلمان مانع از آن است که سیاستمداران و کسانی که دستی در حاکمیت آلمان دارند، بتوانند کاری مؤثر انجام دهند.

زهره صفاری/ دونالد ترامپ که پس از گذشت حدود دو سال هنوز نتوانسته شکست در دوئل ریاست‌جمهوری با بایدن را بپذیرد، در مهم‌ترین کمپین انتخاباتی جمهوری‌خواهان در پنسیلوانیا حمایت از نامزد قرمزها را با هشداری با مضمون «نابودی امریکا با جو بایدن» داغ و آمادگی‌اش برای سومین دور رقابت برای ورود به کاخ سفید در 2024 را علنی کرد.  به گزارش تلگراف، رئیس‌جمهور سابق امریکا در جمع هواداران دوآتشه جمهوری‌خواهان در پنسیلوانیا، با اشاره به اهمیت انتخابات میاندوره‌ای 8 نوامبر، شرایط کشورش را در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن خطرناک توصیف کرد و گفت: «اگر می‌خواهید روند نابودی کشور را متوقف کنید و رؤیاهای امریکایی را زنده نگه دارید روز سه‌شنبه با موج عظیم قرمزها، به جمهوری‌خواهان رأی دهید.»
او که به گفته منابع نزدیک برای سومین دوره ریاست‌جمهوری و ورود به کاخ سفید بسیار مصر است در حالی که با فرافکنی‌هایش بسیاری از جمهوری‌خواهان امریکایی را درباره مشروعیت انتخاب جو بایدن به تردید انداخته است، برای جلب نظر رأی‌دهندگان بار دیگر بر ادعای تقلب در شمارش آرای انتخابات 2020 تأکید کرد و افزود: «ما می‌خواهیم به خانه زیبا بازگردیم.»
کینه تمام‌نشدنی ترامپ
به نوشته فارس و به نقل از ریانووستی، ترامپ که دوام امریکا در دو سال باقی‌مانده از ریاست‌جمهوری جو بایدن را تهدیدی برای کشورش توصیف کرد، خاطرنشان نمود: «اقتدار واشنگتن در صحنه جهانی از دست رفته و امریکا هیچ‌وقت در وضعیت وخیم کنونی نبوده است. ما دیگر هیچ جا  احترام نداریم. گرچه یکدیگر را دوست داریم اما موضوع بحث‌مان خوشایند نیست چراکه هیچ چیز خوبی درباره وضعیت این کشور وجود ندارد که بتوانم درباره آن صحبت کنم.»
به نوشته تلگراف، او در جمع هوادارانش در پنسیلوانیا با اشاره به ناکارآمدی‌های دولت بایدن در بحث اقتصاد و سیاست‌های تورم‌زا هشدار داد که رئیس‌جمهور فعلی امریکا برای کنترل تقابل هسته‌ای محتمل با روسیه ناتوان است: «به عقیده من این بزرگ‌ترین خطری است که کشور از زمان تأسیس تاکنون تجربه کرده است آن‌هم به خاطر قدرت تسلیحات و ما مردی (اشاره به بایدن) را در رأس کار داریم که نمی‌داند در این جهنم چه کاری باید انجام دهد.»
او با تأکید بر اینکه دولت جو بایدن و دموکرات‌ها بیش از سوسیالیست بودن، کمونیست شده، آنها را به خاطر تورم فزاینده، جرم‌های خشونت‌آمیز و مهاجرت‌های غیرقانونی مورد انتقاد قرار داد و افزود: «دولت بایدن در بسیاری از سیاست‌هایش عملکرد خوبی نداشته است؛ سیاست‌هایی مانند بحران مرزها و فشار بر مردم برای خرید خودروهای گرانقیمت الکتریکی.»
اما این بخشی از تلاش‌های مخرب دونالد ترامپ علیه دموکرات‌ها و شخص جو بایدن است، چراکه شبکه مجازی متعلق به او با نام «تروث» (حقیقت) از همان ابتدا تئوری‌های توطئه علیه دموکرات‌ها و بایدن را آغاز کرده بود و انتخابات، هانتر بایدن (پسر جو بایدن)، واکسن و انتقاد از رقیب در موضوع اوکراین، اساسی‌ترین محورهای شایعات این شبکه مجازی به شمار می‌روند. به نوشته گاردین، با نزدیک شدن به انتخابات میاندوره‌ای گرچه نظرسنجی‌ها پیشتازی جمهوری‌خواهان را نشان می‌دهد اما ترامپ و پسر ارشدش به عنوان گردانندگان این شبکه همچنان با داغ کردن تئوری‌های توطئه علیه دموکرات‌ها، بر این آتش هیزم می‌ریزند.
بسیج ارتش دموکرات‌ها برای نجات
ساعاتی پیش از سخنرانی جنجالی ترامپ در کمپین جمهوری‌خواهان، بایدن  به همراه باراک اوباما در کنار نامزدهای دموکرات پنسیلوانیا در فیلادلفیا حاضر شد. این نخستین باری بود که اوباما از ابتدای ریاست‌جمهوری بایدن با رئیس‌جمهور در یک مکان و با یک هدف مشترک حاضر شده بود، اما به باور ناظران، اوضاع به قدری برای دموکرات‌ها پرمخاطره شده که علاوه بر اوباما، در نیویورک نیز بیل کلینتون که در سال‌های اخیر از حضور در محافل سیاسی دور بود، به میدان آمده و برای نجات حزبش و پیروزی آبی‌ها در کنگره تبلیغات می‌کرد.
 به‌رغم آنکه بایدن و ارتش دموکراتش سعی داشتند با پررنگ کردن تهدید دموکراسی امریکایی و امنیت این کشور با حضور حداکثری جمهوری‌خواهان در جبهه کنگره در فرصت باقی‌مانده ورق را به سود حزبشان برگردانند اما انتقادات داخلی از عملکرد دولت بایدن، تلاش‌های اخیر را تا حدودی به باد داده است.
سناتور جو مانچین رئیس کمیته منابع طبیعی و انرژی سنا یکی از این منتقدان است که معتقد است رئیس‌جمهور با تعطیلی نیروگاه‌های برق با سوخت زغال سنگ، با اظهاراتش به کارگران توهین کرده و او را ملزم به عذرخواهی از کارگران این بخش می‌داند؛ موضوعی که ترامپ نیز از آن بهره برد و بایدن را به راه انداختن جنگ زغال‌سنگ متهم کرد.


نگاه
یک بام و دو هوای کاخ سفید در اوکراین
رسانه امریکایی واشنگتن‌پست در گزارشی افشاگرانه از تلاش پنهانی دولت بایدن برای ترغیب سران اوکراین به مذاکره با روسیه پرده برداشت. به گزارش ایسنا، به نقل از رویترز، یک روز پس از آنکه محموله کمک‌های تسلیحاتی سنگین واشنگتن به کی یف به شرق اروپا رسید، روزنامه واشنگتن پست بدون ذکر منبع در گزارشی نوشت: «درخواست مقامات امریکایی با هدف اعمال فشار علیه اوکراین برای نشستن پای میز مذاکره نیست، بلکه درخواست آنها اقدامی حساب شده برای اطمینان از حفظ حمایت دیگر کشورها از اوکراین است.» این روزنامه در ادامه نوشت که گفت‌و‌گو میان واشنگتن و اوکراین پیچیدگی موضع دولت جو بایدن، رئیس جمهوری امریکا در خصوص اوکراین را نشان می‌دهد. در این گزارش تأکید شده است ، مقامات امریکایی ادعاهای همتایان اوکراینی شان مبنی بر جدی نبودن عزم ولادیمیر پوتین برای مذاکرات را به اشتراک می‌گذارند و همزمان مدعی هستند ممنوعیت اعمال شده از سوی ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین برای مذاکره با همتای روس‌اش، نگرانی‌هایی را در بخش‌هایی از اروپا، آفریقا و امریکای لاتین به دنبال داشته است.

لاله مهرزاد/ در سایه درختان اقاقیا که روی علف‌های خشک افتاده است و نسیم خنکی که از میان شاخه‌ها می‌وزد، جفتا نگریمو، فعال مدنی که بخش زیادی از عمر 59 ساله خود را صرف عدالت برای مردم هِرِرو، از قبایل نامیبیا کرده است، برخی تجهیزات نظامی را در دست می‌گیرد و می‌گوید: «همیشه به زنان و کودکانی فکر می‌کنم که اینجا در رنج مردند.» او در حالی این سخنان را می‌گوید که به زمین زیر پایش اشاره می‌کند جایی که 11 آگوست 1904 قبیله هِرِرو برای مبارزه با استعمار آلمان در این منطقه نبرد واتربرگ را آغاز کرد و رویاروی ارتش قدرتمند آلمان ایستاد. ارتش آلمان در خلال این نبرد که تا سال 1908 به طول انجامید، دست به قتل‌های زیادی زد تا بتواند مردم این قبیله و سایر قبایل را سرکوب کند. رویدادی که امروز از آن به عنوان نخستین نسل کشی قرن بیستم یاد می‌شود. با این حال جفتا نگریمو که اجدادش قربانیان صرف این رویداد نبودند و دستاوردهایی گران داشتند، می‌گوید: «این اولین مقاومت مقابل استعمارگری نیز بود.»
آغاز استعمار آلمان
کنفرانس برلین در سال 1884 کنفرانس استعمارگری اروپا در آفریقا بود. در این کنفرانس قدرت‌های اروپایی  سرزمین های قاره افریقا را بین خود تقسیم کردند. در جریان این تقسیم، منطقه‌ای که اکنون نامیبیا است، به آلمان رسید. در نخستین سال‌های دهه 1900 بیش از 5 هزار آلمانی وارد این منطقه شدند تا بر 250 هزار بومی آن حکمرانی کنند. با افزایش کنترل آلمان بر این منطقه، حقوق و آزادی‌های قبایل آن از جمله قبیله هِرِرو به سرعت کاهش یافت؛  طوری که شمار زیادی از مردمان قبیله هِرِرو و سایر قبایل به طور سیستماتیک از سرزمین‌های اجدادی خود رانده شدند. بسیاری از آنها که ندای مخالفت سرمی‌دادند، شلاق می‌خوردند و گاه به دار آویخته می‌شدند و زنان شان مورد تجاوز قرار می‌گرفتند.
در همان حال که آلمان‌ها در تلاش برای افزایش کنترل خود بر این منطقه بودند، برخی قبایل شروع به مبارزه برای حقوق و آزادی خود کردند. این مبارزات پراکنده تا سال 1904 ادامه داشت تا اینکه در این سال قبیله هِرِرو به رهبری ساموئل ماهِرِرو به طور رسمی سلاح به دست گرفت تا با اشغالگران آلمانی بستیزد. 12 ژانویه همان سال شماری از مبارزان این قبیله به شهر اوکاهانجا حمله کردند و بیش از 120 نفر را که اغلب آنها آلمانی بودند، کشتند.
در حالی که نبردها بین قبایل منطقه و ارتش استعمارگر آلمان افزایش می‌یافت، قبیله هِرِرو موفق‌تر از سایر قبایل نشان می‌داد. بنابراین آلمان تصمیم گرفت از طریق تئودور فون لوتوین، فرمانداری که خود در این منطقه منصوب کرده بود، کنترل اوضاع را به دست گیرد. در ماه ژوئن، بعد از ناکامی‌های وی ژنرال اوتر فون تروتا به جای او نشست تا با دست زدن به سیاست‌هایی که بر پایه نظامی گری باشد، مردم هِرِرو را سرکوب کند. هِرِرو در نخستین رویارویی شکست خود.
صبح 11 آگوست ساکنان قبیله هِرِرو در واتربرگ که تعداد آنها به بیش از 50 هزار نفر می‌رسید، با صدای حملات بی‌امان ارتش آلمان از خواب بیدار شدند. مردان قبیله در کلبه‌های خود که با علف و شاخه‌های درخت ساخته شده بود، بسختی می‌توانستند جان‌پناهی برای کودکان و زنان خود پیدا کنند. با این حال تمام توان خود را به کار گرفتند تا بتوانند با بریگاد آلمان که تعداد آنها به 6 هزار نفر می‌رسید، مقابله کنند. نتیجه مشخص بود؛ سلاح‌هایی که مردان هِرِرو داشتند، بسیار ضعیف‌تر از سلاح‌های پیشرفته‌ای بود که ارتش آلمان داشت. آلمانی‌ها بسرعت و به راحتی توانستند، سد دفاعی مردان هِرِرو را بشکنند و دست به قتل عام مردم آن بزنند و آنها را که مانده بودند به اردوگاه‌های اجباری کار بفرستند. جفتا به نقل از مادربزرگ خود تعریف می‌کند که چگونه مردم قبیله دردهای وحشتناکی را در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان تحمل کردند.
ادامه نسل کشی
بیش از 500 کیلومتر دورتر از واتربرگ، در سواحل سواکوپموند، آنتون فون ویترشیم که در واقع نسل سوم آلمانی‌ها در نامیبیا است، در خانه‌اش که به طرز نوستالژیکی دکوراسیونی آلمانی دارد، از خانواده خود و اینکه چگونه وارد نامیبیا شدند، سخن می‌گوید: «اولین فامیل من که بعدها تبدیل به نخستین آلمانی‌هایی شد که در آفریقا زندگی خود را بنا کردند، عموی پدرم بود. او سال 1901 مزرعه‌ای در ویندهوک خرید و یکی از کسانی بود که در حمله قبیله هِرِرو کشته شد. اما امپراطوری آلمان بلافاصله نیروی کمکی فرستاد و هِرِرو را سرکوب کرد.» او با این حال تأکید می‌کند: «همان طور که برادر این عموی کشته شده پدرم می‌گوید، کاملاً قابل درک است که چرا هِرِرو دست به قیام زد. علت آن این بود که آلمانی‌ها آمده بودند، سرزمین آنها را اشغال کرده بودند و بطرزی ناعادلانه همه چیز را در تصرف خود داشتند. بنابراین سلاح به دست گرفتند و جنگ شد. اما نتیجه این جنگ، نسل کشی آنان بود.»
البته هِرِروها زود دست از مبارزه نکشیدند و حین فرار از دست ارتش آلمان سعی می‌کردند دوباره نیروهای خود را سازماندهی کنند. اما آلمانی‌ها استراتژی خوبی داشتند و توانستند هِرِروها را به اوماهکه که منطقه‌ای بن‌بست مانند بود، کشیده و آنها را سلاخی کنند.
جفتا می‌گوید تنها زمانی از این تاریخ دردناک و دهشتبار مطلع شد که به همراه مادربزرگش از اوماهکه عبور می‌کرد و مادربزرگش برای او تعریف کرد که چگونه به این منطقه کشیده و مجبور شدند مادربزرگش را که پیر و ناتوان بود و دیگر یارای فرار نداشت، زیر درختی در همین منطقه رها کنند.
داستان ناما
داستان نسل کشی هِرِروها تنها داستان نسل کشی در منطقه‌ای که اکنون نامیبیا است، نیست. اواخر سال 1904 مردمان ناما نیز که علیه استعمار آلمان متحد شده بودند، نبرد خود با ارتش این کشور را آغاز کردند. رهبر آنها هندریک ویتبوی که فردی با کاریزمای فوق‌العاده‌ای بود، با تشکیل شورایی از داستان‌هایی وحشتناک استعمارگری آلمان سخن گفت و از آنان خواست علیه آلمانی‌ها سلاح به دست بگیرند. آنها با قبایل نزدیک متحد شدند. یکی از معروف‌ترین کسانی که به این اتحاد پیوست، جیکوب مورنگا بود. نبرد نفسگیری بین آنها درگرفت. در این نبردها نیز آلمانی‌ها که تاب و توان هوای گرم این منطقه را نداشتند، سختی زیادی کشیدند اما در نهایت سال 1905 بعد از اینکه ویتبوی در یکی از حملات زخمی شد و درگذشت، اتحاد این قبایل دچار خلل شد و مقابل ارتش آلمان شکست خوردند. بازماندگان آنها نیز راهی اردوگاه‌های کار اجباری شدند. آیدا هافمن، یکی از فعالان ناما است که اجدادش توسط آلمانی‌ها شکنجه و قتل عام شدند. او نیز داستان‌های ترسناکی برای بازگو کردن دارد و می‌گوید: «آلمانی‌ها دختر یکی از اجداد مرا که باردار هم بود، کشتند وشکمش را پاره کردند و سپس جنین او را نیز درآورده و با خونسردی تمام کشتند. نام او سارا اسنو بود.» او و خانواده‌اش هنوز هم هر از چند گاهی به جایی که سارا اسنو دفن شده می‌روند تا یاد او را زنده کنند.
جزیره کوسه، اردوگاه بازماندگان
جفتا خبرنگاران الجزیره را به جزیره کوسه (شارک) می‌برد. جایی که زمانی یکی از 5 اردوگاه کار اجباری بود که آلمانی‌ها برای تنبیه کسانی که گردنکشی می‌کردند، در نظر گرفته بودند. این اردوگاه بدترین این اردوگاه‌ها بود. کسانی که در این جزیره نگه داشته می‌شدند، بدترین شرایط را تحمل می‌کردند. در این اردوگاه مردان تا سر حد مرگ به کارهای سخت واداشته و زنان تبدیل به بردگان جنسی برای ارتش آلمان می‌شدند. جفتا در توصیف این جزیره می‌گوید: «اینجا آشویتس و داخائوی اجداد من بود.» 
او سپس محلی را نشان می‌دهد که مرکز درمان جزیره بوده است. اما تمام ساکنان جزیره از مراجعه به این مرکز وحشت داشتند. زیرا چیزی که در آن وجود نداشت، درمان بود. در این مرکز پزشکان ارتش آلمان انواع آزمایش‌های خود را روی این محکومان انجام می‌دادند و با تزریق‌های مختلفی سعی می‌کردند، درمان بیماری‌ها را پیدا کنند. این آزمایشگاه غیر انسانی محل قتل شمار زیادی از مردان و زنان قبایل این منطقه بود. ارتش آلمان از اجساد این قربانیان نیز نمی‌گذشت و جمجمه و سایر بقایای آنها را به آلمان می‌فرستاد تا بیشتر مورد بررسی قرار گیرند.
منبع: Al Jazeera

همزمان با تظاهرات ضد ریاضت اقتصادی
اعتصاب پرستاران انگلیسی آغاز می‌شود

حسین فاطمی/ در ادامه بحران اقتصادی انگلستان و چالش‌های ریشی سوناک به‌عنوان نخست‌وزیر جدید این کشور، گفته می‌شود که پرستاران انگلیسی قصد اعتصاب سراسری دارند. اتحادیه «کالج سلطنتی پرستاری» انگلیس بامداد دیروز یکشنبه اعلام کرد که نزدیک به ۳۰۰ هزار پرستار در اعتراض به کاهش حقوق و افزایش گرانی در این کشور، اعتصاب خواهند کرد و دست از کار می‌کشند.
 به نوشته خبرگزاری «رویترز»، اعتصاب پرستاران انگلیسی که با لغو عمل‌های جراحی متعاقب آن همراه خواهد بود، با اعتصاب کارگران بخش‌های مختلفی از صنایع این کشور از جمله خطوط آهن انگلیس در اعتراض به گرانی و کفاف ندادن حقوق همزمان شده است. پت کولن، دبیرکل اتحادیه پرستاران انگلیس در بیانیه‌ای گفت: «اعتصاب ما همانقدر که برای پرستاران است، برای بیماران نیز خواهد بود. ما از حمایت آنها (بیماران) برای اعتصاب خود بهره‌مند هستیم.» در بیانیه این اتحادیه آمده است، پرستاران انگلیسی یک دهه است که با کاهش‌های متعدد در دستمزد روبه‌رو بوده و این اولین اعتصاب سراسری اعضای کالج سلطنتی پرستاری انگلیس خواهد بود. پیش از این نیز کارمندان دانشگاه‌های انگلیس در اعتراض به افزایش هزینه‌های زندگی موافقت خود را با شروع اعتصابات اعلام کردند.
این تصمیم‌گیری تازه در حالی به ناآرامی‌های فزاینده در سراسر انگلیس می‌افزاید که کارگران راه‌آهن، کارکنان بخش بهداشت و کارشناسان بخش حقوقی انگلیس یا دست به اعتصاب زده یا برنامه‌ریزی جهت اعتصاب‌ برای درخواست حقوق و شرایط بهتر دارند.
انگلستان در مسیر بحران
 نابسامانی‌های سیاسی و اقتصادی، رسوایی و سیاست‌های نامحبوب دولت‌ها (در سال‌جاری سه نخست‌وزیر با سه دولت محافظه‌کار بر سرکار آمده‌اند)، رشد اقتصادی بسیار اندک و مشکلات ناشی از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا ادامه دارد اما دولت این کشور درصدد افزایش بودجه نظامی و ساخت سلاح‌های هسته‌ای جدید و نوسازی سامانه‌های هسته‌ای است.
تظاهرات لندنی‌ها عصر شنبه هفته جاری با حضور گروه‌ها و قشرهای مختلف مردم برگزار شد و این گروه‌ها اعلام کردند، اکنون زمان برگزاری انتخابات عمومی است تا مردم بریتانیا به‌جای حزب حاکم محافظه‌کار، آینده کشور را معین کنند. تاکنون حدود نیم میلیون نفر، طومار الکترونیکی با هدف برگزاری انتخابات عمومی در بریتانیا امضا کرده‌اند که حزب حاکم محافظه کار با برگزاری آن مخالفت کرده است. تظاهرکنندگان لندنی پلاکاردهای ضد دولتی در دست داشتند و بیرون انداختن حزب حاکم محافظه‌کار را از قدرت خواستار شدند. آنان همچنین از اینکه ریشی سوناک، نخست‌وزیر جدید بریتانیا، ثروتمندترین فرد در مجلس این کشور به فکر کاهش مالیات ثروتمندان و افزایش مالیات مردم عادی است، انتقاد کردند.
معترضان با شعارهای مختلف ازجمله «به بحران گرانی‌ پایان دهید»، «پاداش‌ها را کم و دستمزدها را زیاد کنید»، «از اغنیا مالیات بگیرید و بر رفاه عمومی بیفزایید»، «فقر سوخت را پایان دهید»، «زیرساخت‌های کشور را ملی کنید»، «قوانین ضد تظاهرات و ضد اتحادیه‌ها را دور بریزید»، «به بحران کمبود مسکن پایان دهید»، «دست از خصوصی‌سازی بهداشت و درمان بردارید»، بر خواسته‌های خود پافشاری و بر ضرورت اجرای آن تأکید کردند.
شماری از سیاستمداران و فعالان اتحادیه‌های کارگری از جمله جرمی کوربین، رهبر پیشین حزب کارگر بریتانیا و مایک لینچ، رئیس اتحادیه کارکنان راه‌آهن در جریان تظاهرات ضد دولتی سخنرانی کردند و از سیاست‌های دولت محافظه‌کار انتقاد کردند. اعضای اتحادیه کارکنان بریتانیا که از تابستان امسال در اعتراض به سیاست‌های اقتصادی دولت اعتصاب زنجیره‌ای شروع کردند قرار است در روزهای آینده اعتصاب زنجیره‌ای دیگری را در دستور کار قرار دهند
. 

کناره‌گیری لوپن از ریاست حزب اتحاد ملی فرانسه

مارین لوپن پس از 11 سال ریاست بر اصلی‌ترین حزب راست افراطی فرانسه، جایگاه خود را به جوردن باردلا، سیاستمدار 27 ساله 
هم حزبی‌اش سپرد.
به گزارش ایسنا، به نقل از یورونیوز، لوپن در حالی ریاست حزب اتحاد ملی را به باردلا واگذار کرد که قصد دارد وقت خود را صرف رهبری فراکسیون حزبش در مجلس ملی فرانسه کند. حزب او در انتخابات پارلمانی 89 کرسی را تصاحب کرده است.
این زن سیاستمدار طی 11 سال ریاست اش، دو بار به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری راه یافت اما در هر دو بار از امانوئل مکرون، رئیس جمهوری کنونی فرانسه شکست خورد. جوردن باردلا، جانشین جوان او در کرسی ریاست حزب اتحاد ملی، با دریافت رأی اعتماد 85 درصد آرای هم حزبی هایش؛ لویی اولیور، از اعضای باسابقه حزب و همسر سابق لوپن را شکست داد. این جوان 27 ساله پس از پیروزی متعهد شد به لوپن وفادار مانده و از چهارمین تلاش او برای راهیابی به کاخ الیزه در انتخابات ریاست جمهوری آینده دفاع کند.