بنفشه غلامی/ با شیوع گونه‌های جدید کرونا در اروپا، مقامات بهداشتی قاره سبز در حال تدوین مقررات جدید کرونایی هستند. انگلیس از راه‌اندازی هتلی به منظور رسیدگی به وضعیت مسافرانی که از سایر مناطق جهان وارد این کشور می‌شوند، خبر داده است و آلمان ترجیح داده مرزهای خود را به روی همسایگانش ببندد. سایر کشورها نیز به تناسب مقرراتی جدید وضع کرده‌اند.
به گزارش سایت شبکه خبری «دویچه‌وله»، «مت هنکوک»، وزیر بهداشت بریتانیا که کشورش خاستگاه نوع جدید ویروس کرونا با نام «کرونای انگلیسی» است، دیروز ضمن تأکید بر اینکه خود آنها نیز نگران ورود بیماران کرونایی به کشورشان هستند، خبر داد، لندن با توجه به ادامه روند واکسیناسیون در این کشور نگران آن است که مسافران گونه‌های جدید کرونا را وارد انگلیس کنند و از همین رو تصمیم گرفته شده است با تأسیس «هتل قرنطینه» تمام کسانی را که از آفریقای جنوبی و برزیل وارد بریتانیا می‌شوند، به مدت 10 روز قرنطینه کند و پس از اطمینان از سلامتی آنها به آنان اجازه ورود به کشور را بدهد. این افراد باید پول هتل را خود بپردازند. مطابق آمارها تاکنون یک‌چهارم مردم انگلیس دوز نخست واکسن کرونا را دریافت کرده‌اند. اما مسئولان بهداشت و سلامت مردم این کشور نگران آن هستند که این واکسن کارایی لازم را مقابل گونه‌های جدید کرونا بویژه نوع آفریقایی آن نداشته باشد. در حالی که دولت مرکزی بریتانیا این محدودیت را تنها برای آفریقای جنوبی و برزیل گذاشته و تأکید کرده است ورود مسافران 33 کشور به انگلیس با دقت بیشتری انجام خواهد شد. در اسکاتلند که به صورت خودمختار از دولت مرکزی عمل می‌شود، این قانون در مورد ورود همه مسافران اعمال خواهد شد. لندن اعلام کرده تاکنون 5 هزار اتاق در هتل‌هایی مخصوص این کار آماده شده و58 هزار اتاق نیز به همین منظور در حالت آماده باش هستند.
 در همین حال در فرانسه نیز آژانس‌های بهداشتی و بیمارستان‌های محلی، به حالت آماده‌باش رفته‌اند تا با افزایش احتمالی مبتلایان به ویروس کرونا برای خدمت رسانی آماده باشند. به همین منظور عمل‌های جراحی غیر ضروری متوقف شده و تخت‌های بیمارستانی افزایش پیدا کرده‌اند.
اما «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان که چند روز پیش اقرار کرده بود نتوانسته در مبارزه با کرونا پیروز شود و خود را مسئول این ناکامی دانسته بود، مرزهای کشور خود را به روی جمهوری چک و منطقه تیرول شامل غرب اتریش و شمال ایتالیا بست. طبق این قانون جدید تنها کارگران بخش‌های ضروری مثل بهداشت و درمان و یا حمل و نقل و فعالانی که بسته‌های بشردوستانه جابه‌جا می‌کنند، اجازه عبور از این مرزها را دارند. همچنین تمام کسانی که وارد آلمان می‌شوند باید تست کرونا بدهند. دیروز این بررسی‌های مرزی باعث تشکیل صف‌های طویل در جاده‌های جمهوری چک به سمت آلمان شده بود. این در حالی است که جمهوری چک به مدت دو هفته اعلام وضعیت اضطراری کرونایی کرده است. اقدام آلمان باعث انتقادات زیادی در اروپا شده است. کمیسیون اروپا که تأکید دارد برای مبارزه با کرونا در اروپا باید به طور جمعی عمل کرد و کشورها باید از اقدام‌هایی که به تنهایی صورت می‌گیرد بپرهیزند، اقدام آلمان را محکوم کرده و از سران این کشور خواسته است مانع عبور و مرور مسافران نشوند. در همین ارتباط «استلا کریاکیدیس»، کمیسر بهداشت اتحادیه اروپا به روزنامه «آسبورگر آلگمانیه» چاپ آلمان گفت: «نگرانی‌ها بابت کرونای جهش یافته قابل درک است، اما واقعیت این است که نمی‌توان با بستن مرزها جلوی ویروس را گرفت. واکسن و رعایت پروتکل‌های بهداشتی تنها راه حل مؤثر در مبارزه با کرونا است.»
اتریش نیز دیروز اعلام کرد قصد دارد کیت‌های خانگی مربوط به تست کرونا را به طور رایگان در اختیار مردم خود قرار دهد. بر اساس این قانون هر اتریشی می‌تواند ماهانه حداکثر 5 بسته تست کرونا از داروخانه‌ها دریافت کند.
ایتالیا هم که هر سال در چنین ایامی میزبان گردشکران اسکی‌باز بود، اعلام کرده محدودیت‌های قابل توجهی در پیست‌های اسکی اعمال کرده است.

دیوید رمنیک سردبیر نیویورکر
‌مترجم:زهره صفاری
18 ژانویــــــــه، دو روز پیـــــش از انتــــــقال قدرت و پــــرواز به ویلای شخــــــصی، «دونالــــــد ترامپ» کـــــاری را انجام داد که حاکمان مستبد عاشق آن هستند؛ او تلاش کرد تاریخ ملتش را بازنویسی کند.
ابزار او برای این کار کمیسیون 1776، انجمنی چندگانه متشکل از دانشگاهیان راست افراطی، فعالان سیاسی و منتقدان بود که با نام «دانش میهن پرستی» قرار بود در مدارس نفوذ کرده و با ساخت «باغ ملی قهرمانان امریکایی»، شکوه عالی استثناگرایی نامحدود کشور را به معرض نمایش درآورند. اما بواقع عصر ترامپ یادآور سیاست‌های خودکامگی، اجبارهای خلاف قانون و دارایی‌های متوهمانه است.
درک دیدگاه اعضای این کمیسیون درباره دومین استیضاح ترامپ چندان دشوار نیست، چراکه آنها نیز مانند اکثریت جمهوریخواهان سنا، رأی‌شان تبرئه او خواهد بود. اما درست است که ترامپ با آرای 57 بر 43 از محکومیت گریخت اما تاریخ با گردآوری شواهد و تحلیل حقایق، او را هرگز نخواهد بخشید. در طول جلسه دادگاه، رؤسای دموکرات دادگاه استیضاح شواهدی همه جانبه از جرم ترامپ در تهییج شورش 6 ژانویه کاخ کنگره ارائه کردند. شواهد واضح بود و نشان می‌داد ترامپ ماه‌ها برای این تحقیر و ابطال نتایج انتخابات تلاش کرده و وقتی تمامی راه‌های قانونی امریکا علیه او شده و گزینه‌ای برایش نمانده بود، معاون خودش، رئیس مجلس نمایندگان و دیگر اعضای کنگره را در برابر خطری جدی قرار داد تا بتواند در قدرت بماند.
گرچه در تاریخ، خشونت‌هایی علیه فرآیند دموکراتیک و انتخابات امریکا به ثبت رسیده اما مورد 6 ژانویه از این جهت سرآمد بود که رئیس جمهوری در پس آتش آن قرار داشت. بعد از آخرین بحث‌های روز جمعه در سنا، «جیمی راسکین» یکی از رؤسای دادگاه استیضاح گفت: «ببینید، انگیزه ترامپ کاملاً روشن است. او به امید فشار بیشتر بر معاون خود و کنگره برای ابطال انتخابات، قصد تأخیر و تعلل در روند تأیید آرای الکترال را داشت. او تلاش زیادی کرد و تا یکقدمی پیروزی خطرناکش نیز رسید و حتی ممکن بود در قوانین نیز تغییراتی ایجاد کند.»
«خواکین کاسترو» سناتور تگزاس و یکی دیگر از رؤسای دادگاه معتقد بود در طول جلسات طولانی کنگره جمهوریخواهان که استیضاح را غیرقانونی می‌دانستند با دقت فیلم‌ها و شواهد را دنبال می‌کردند اما آنچه آنها ندیدند خطری بود که به یکقدمی «مایک پنس»، «نانسی پلوسی» و دیگر حاضران در کاخ کنگره رسیده بود: «شواهد وحشتناک و غم انگیز بود اما انگار کافی نبودند.» آنچه به‌نظر می‌رسید جمهوریخواهان کنگره نه تنها از توجه به اولویت دادگاه هراس داشتند بلکه برخی نگران خشونتی بودند که ممکن بود از سوی حزب به آنها برسد و همین امر نیز توجه آنها را به جای مقاومت و پیگیری شرایط به سمت «پالم بیچ» فلوریدا چرخانده بود.
جمعه شب، خبرنگار سی‌ان‌ان از تماس «کوین مک کارتی» با ترامپ برای آرام کردن آشوبگران و پاسخ عجیب ترامپ به او مبنی بر اینکه «کوین به نظر می‌رسد این مردم بیش از تو از نتیجه انتخابات ناراحت هستند» پرده برداشت.
«میچ مک کانل»، رهبر اقلیت سنا نیز بعد از ارسال سیگنال‌های احساسی برای مخالفت با رفتارهای ترامپ، روز شنبه صبح اعلام کرد که آماده بخشش و فراموش کردن جرایم اوست و استیضاح رئیس جمهوری سابق را فاقد وجاهت قانونی دانست. اما او خودش استیضاح را به بعد از مراسم تحلیف موکول کرده بود.
در این میان قابل پیش‌بینی بود که «مایک پنس» نیز نتواند بر سر مخالفت با ترامپ بایستد. او 5 روز بعد از حمله، در اتاق بیضی با ترامپ دیدار کرد؛ آن هم با رئیس جمهوری که او را در یکقدمی مرگ قرار داده بود. او از ترامپ ناراحت بود اما همان‌طور که واشنگتن پست نوشت او مانند دیگر مشاوران ارشد ترامپ، خشم و دشمنی‌اش را بروز نداد. در واقع در این شرایط رؤسای دادگاه استیضاح بخوبی می‌دانستند که کسب 67 رأی موافق محتمل نیست اما آنها قصد داشتند تا ثابت کنند اقدامات ترامپ تنها به آن سخنرانی مربوط نیست بلکه تئوری «پیروزی» ترامپ در انتخابات از ماه‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود و حتی قربانی کردن نه فقط 5 نفر بلکه ده‌ها نفر نیز برای آن پیش‌بینی شده بود. «خواکین کاسترو» می‌گوید: «القای تقلب در انتخابات خطرناک‌ترین اتفاق برای کشوری دموکراتیک است. حتی اگر دروغ باشد اما شمارش نشدن و دزدی آرا در مردم حس بدی ایجاد می‌کند.»
درست است این دادگاه پایان تلخی داشت و شرم آورتر اعلام پیروزی رئیس جمهوری سابق بود اما در واقع پیروزی در کار نیست. چراکه چند ساعت پس از مراسم تحلیف، طرح کمیسیون 1776 لغو شد و تصاویر حمله تبلیغات سویی را به همراه داشت. بنابراین بدون شک تاریخ درباره جرایم دونالد ترامپ علیه امریکا قضاوت خواهد کرد.
منبع: The NewYorker

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

درجا زدن ترامپ در ونزوئلا

تلاش کردم نگرانی ترامپ را برطرف کنم، توضیح دادم که ارتش هنوز در پادگان‌های خود مستقر است که این خود بسیار اهمیت دارد و مقام‌های ارشد نظامی از دو روز پیش در حال مذاکره با مخالفان درباره امتیازاتی هستند که درصورت ملحق شدن به آنها بازنشستگی کسب خواهند کرد. اوضاع همچنان رو به پیشرفت بود و با گذشت زمان احتمال بیشتری وجود داشت که ارتش متلاشی شود و این چیزی بود که ما واقعاً به آن نیاز داشتیم. فکر نمی‌کنم ترامپ را با این سخنان راضی کرده بودم اما دست‌کم او ساکت شد. فقط خدا می‌داند که او با چه کسی صحبت کرده بود، شاید هم فقط دچار افسردگی آنی شده بود زیرا هنوز چیزی معلوم نبود و او تا این اندازه نگران بود. من درباره یک موضوع مطمئن بودم: هر گونه نشانه تردید امریکا در تصمیم گیری، به نابودی همه تلاش‌ها منجر می‌شد. شک داشتم که ترامپ هم این موضوع را می‌داند یا نه، اما از این که سیاست ما فقط ظرف حدود 30 ساعت پس از طراحی می‌رفت که تغییر کند؛ حیرت زده بودم. واقعاً باور کردنی نبود. صبح روز بعد به پمپئو زنگ زدم تا به او بگویم ترامپ چگونه درباره موضوع ونزوئلا در جا زده است و می‌خواستم مطمئن شوم که پمپئو از مشی او پیروی نمی‌کند. خوشبختانه واکنش پمپئو کاملاً برعکس بود. او گفت باید همه تلاش خود را به کار بندیم تا مادورو را برکنار کنیم. در حالی که انگیزه جدیدی در من ایجاد شده بود از کلیور کرون رئیس بخش نیمکره غربی شورای امنیت ملی خواستم با افراد گوایدو در ارتباط باشد تا مطمئن شود آنها مکاتبات لازم را با صندوق بین‌المللی پول، بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی و نهادهای مشابه انجام می‌دهند و رسماً خود را به‌عنوان دولت قانونی و مشروع ونزوئلا به این نهادها معرفی می‌کنند و این کار هر چه زودتر انجام می‌شد بهتر بود. پمپئو به راه حلی برای حفظ جان پرسنل سفارت امریکا در کاراکاس فکر می‌کرد که در عین حال به ما اجازه دهد مأموریت خود را در سطح پایین تری در ونزوئلا ادامه دهیم. به او توضیح دادم که اغلب اوقات وزارت خارجه به‌گونه‌ای درگیر مسائل ایمنی و حفاظتی می‌شود که از سیاست‌های اصلی عقب نشینی می‌کند و در عین حال با طرح استدلال‌هایی در مورد ضرورت حفظ جان پرسنل، عقب نشینی‌ها و امتیاز دادن‌های خود را توجیه می‌کند. مطمئناً بحث من این نبود که تهدیدها علیه شهروندان‌مان را نادیده بگیریم اما باور من این بود که بهتر است به جای سازش با دولت‌هایی مانند مادورو آنها را سرنگون کنیم.  بعد از ساعت 9 شب به ترامپ زنگ زدم و متوجه شدم نسبت به شب قبل از نظر روحی در شرایط بهتر ی قرار دارد. او همچنان فکر می‌کرد که مخالفان ونزوئلا «زمین خورده اند» و باز هم به تصویری از پادرینو و «همه ژنرال‌های خوش چهره» که در کنفرانس اعلام حمایت از مادورو شرکت کرده بودند، اشاره کرد. به او گفتم، فشار واقعی بزودی آغاز می‌شود زیرا ما تحریم‌های نفتی را علیه ونزوئلا اعمال کرده‌ایم که این امر مقادیر هنگفتی از درآمدهای آن کشور را کاهش می‌دهد. ترامپ گفت: «آن را انجام دهید.» این جمله در واقع همان اشاره واضحی بود که من نیاز داشتم تا اگر خزانه‌داری باز هم مقاومت و مخالفت کرد، از روی‌شان رد شوم. ترامپ درباره پرسنل دیپلماتیک ما در کاراکاس گفت که می‌خواهد همه آنها از ونزوئلا خارج شوند. او نگران واکنش‌های بدی بود که در صورت بروز هر گونه اشتباهی، متوجه او می‌شد.