گلوبال تایمز (چین)
چین و روسیه که در چند ماه اخیر مذاکرات مستمری داشته‌اند، سه‌شنبه این هفته در جدیدترین این مذاکرات استراتژیک با یکدیگر توافق کردند با توجه به خروج نیروهای امریکایی از شماری از منازعات خاورمیانه، با همکاری یکدیگر نظم جدیدی را در این مناطق و سایر مناطقی که دچار بحران هستند، ایجاد کنند.

شیکاگو تریبیون (امریکا)
خانواده جورج فلوید، سیاه پوستی که به دست پلیس سفید امریکا کشته شد، به دیدار جو بایدن رفتند و در این دیدار ازرئیس جمهوری امریکا که با شعار عدالت برای سیاه پوستان وارد کاخ سفید شده، خواستند با ایجاد اصلاحات در سیستم امنیتی و قضایی امریکا، ریشه نژادپرستی سیستماتیک در این کشور را بخشکاند.

گاردین (بریتانیا)
گزارشی که اخیراً توسط یکی از فعالان حقوق بشری انگلیس منتشر شده و حاصل بررسی‌های یک فعال حقوق بشری در این کشور، روی حدود هزار و 500 پرونده حقوقی است تأکید می‌کند حزب محافظه کار انگلیس با نادیده گرفتن حقوق مسلمانان در این پرونده‌ها، دست به اسلام هراسی و اسلام ستیزی زده است.

بنفشه غلامی/ «امانوئل مکرون»، رئیس جمهوری فرانسه در سخنانی در بروکسل با تأکید بر بی‌حاصل بودن تحریم‌ها علیه مسکو، خواهان بازبینی اروپا در روابط با روسیه شد.
به‌گزارش سایت خبر تحلیلی «ای یو آبزرور»، «مکرون» که برای شرکت در نشست شورای اروپا به بروکسل سفر کرده بود، سه‌شنبه شب پیش از ترک بروکسل، در جمع خبرنگاران حاضر شد و به سؤالات آنها درباره مسائل اروپا و فرانسه پاسخ گفت. وی به طور تلویحی شکست سیاست‌های اروپا مقابل روسیه را پذیرفت و تأکید کرد: «اتحادیه اروپا نیازمند یک استراتژی جدید برای رویارویی با روسیه است. زیرا تاکنون تحریم‌هایی که اروپا علیه مسکو اعمال کرده، هیچ تأثیری در رفتار این کشور نداشته است. بنابراین تحریم دیگر یک سیاست مؤثر نیست. ما در لحظه حساسی از روابط با روسیه هستیم و باید با تجدیدنظر در سیاست هایمان، تصمیم مناسب را بگیریم.» او سپس خطاب به خبرنگاران که درباره سیاست‌های احتمالی پرسش می‌کردند، اشاره کرد: «شما دوست دارید چه کنیم؟ برویم به جنگ؟ روابط را کاملاً قطع کنیم؟ دوباره تحریم کنیم؟ اگر قرار بر تحریم است، تا کجا می‌توان تحریم کرد؟» وی سپس به خبرنگاران خبر داد، این مسائل را با رهبران اروپا نیز بررسی کرده و قرار است در نشستی که در ماه ژوئن برگزار خواهد شد، رهبران اروپا گزینه‌های خلاقانه تری را به جلسه آورده و درباره آنها به شور بنشینند. یکی از کشورهایی که از پیشنهاد «مکرون» استقبال کرده است، آلمان است.
«آنگلا مرکل» نیز که آخرین ماه‌های صدراعظمی خود را سپری می‌کند، همچون «مکرون» علاقه‌مند به خط لوله نورد استریم 2 است و نمی‌خواهد روسیه را به‌عنوان منبعی که می‌تواند انرژی اروپا و البته کشورش را تأمین کند، از دست بدهد. او نیز سه‌شنبه در سخنانی مشابه «مکرون» گفت: «می توان با هر کشوری اختلاف نظرهایی داشت، اما با آن به مذاکره نشست. دیپلماسی تنها زمانی مجال بروز و ظهور می‌یابد که با دیگری پای میز مذاکره بنشینید.»
پیشنهاد «امانوئل مکرون» برای بازبینی سیاست‌های اروپا در مواجهه با روسیه در حالی مطرح شده است که او در 3 سال گذشته یکی از حامیان اصلی بازنویسی روابط با روسیه بوده است و در این راه بارها طی 18 ماه اخیر در قالب مذاکراتی تحت عنوان «گفت‌و‌گو‌های استراتژیک» با کرملین به مذاکره نشسته است. در همین ارتباط «ژولیت فاور»، استاد دانشگاه هاروارد معتقد است، اگر «مکرون» خواهان دیپلماسی با روسیه است و مخالف تحریم آن است، به‌خاطر علاقه کشورش به همکاری با روسیه در مسائلی مثل اکتشاف در قطب شمال، فناوری فضایی و البته در کنار آنها مشارکت با روسیه برای حل اختلافات اروپا با مسکو بر سر مسائل اوکراین، سوریه، لیبی و جمهوری آفریقای مرکزی است. ضمن اینکه در 18 ماهی که از مذاکرات او با «ولادیمیر پوتین» می‌گذرد، مبادلات اقتصادی بین فرانسه و روسیه افزایش چشمگیری داشته است و در حالی که تراز تجاری دو کشور بین سال‌های 2013 تا 2017 به یک سوم کاهش یافته بود، اکنون تا 25 درصد افزایش یافته است. ضمن آنکه بعد از آغاز مذاکرات استراتژیک بین آنان، شرکت نفت و گاز فرانسه در پروژه مشترک با روسیه برای اکتشاف گاز در قطب شمال همراه شد و شرکت نفتی توتال، تبدیل به یکی از سرمایه‌گذاران اصلی نفتی در روسیه هم عرض با چین و پس از آن آلمان شد. همچنین فرانسه در سال 2020 پنجمین شریک تجاری روسیه اعلام شد.
این در حالی است که بسیاری از کشورهای اروپایی معتقدند، فرانسه و آلمان به‌خاطر منافع مالی و اقتصادی خود و به طور خاص مزایایی که از روابط با روسیه در دستیابی به پروژه نورد استریم 2 می‌برند، در حال باج دهی به روسیه هستند و هر چند در مواردی مثل پرونده «الکسی ناوالنی» و اوکراین و کریمه مقابل روسیه می‌ایستند و آن را محکوم می‌کنند. اما هرگز کاری که باعث خشم روسیه شود، انجام نمی‌دهند.

دبیرکل حزب‌الله لبنان در سخنرانی سالروز فرار نظامیان رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان، پیروزی بزرگ غزه را نیز تبریک گفت و اعلام کرد از این پس در ماه مه دو پیروزی بزرگ را جشن می‌گیریم.
به گزارش العالم، سیدحسن نصرالله در جریان سخنرانی سالروز «عید مقاومت و آزادی» لبنان در سال 2000 با اشاره به پیروزی گروه‌های مقاومت در غزه گفت: «رهبران گروه‌های مقاومت فلسطین و فرماندهان شاخه‌های نظامی در این نبرد اخیر بسیار درخشیدند، از همان لحظه نخست حوادث غزه، به همراه برادرانم در داخل و خارج لبنان، آخرین تحولات را دنبال می‌کردم. از این پس در ماه مه دو پیروزی بزرگ را جشن می‌گیریم؛ پیروزی لبنان در سال 2000 و پیروزی غزه در سال 2021.»
نصرالله با انتقاد از برخی کشورهای عربی به دلیل کوتاهی در تعیین موضع جدی درباره تحولات اخیر فلسطین افزود: «با وجود تمام آنچه که در فلسطین می‌گذشت، برخی کشورهای عربی به سازش روی آوردند و برای ترمیم چهره رژیم صهیونیست تلاش کردند.»
دبیرکل حزب‌الله لبنان خاطرنشان کرد: تحول تاریخی در نبرد «شمشیر قدس» آن بود که غزه برای حمایت از قدس و اهالی قدس وارد عمل شد و نه برای حمایت از غزه.»
وی درباره هرگونه تعرض به مقدسات اسلامی به اسرائیلی‌ها هشدار داد: «اسرائیلی‌ها باید بدانند که در صورت توهین به مقدسات، پاسخ به آن به مرزهای مقاومت غزه محدود نخواهد شد. تجاوز به قدس و مسجدالاقصی به معنای جنگ منطقه‌ای است.»
نصرالله افزود: «همه جهان در نبرد «شمشیر قدس» احساس کرد که در برابر ملت فلسطین متحد قرار دارد که برای هدفی واحد در حرکت است. نبرد شمشیر قدس، اعتبار را به مسأله فلسطین در جهان بازگرداند و آن را بر رسانه‌ها تحمیل کرد. از جمله نتایج این نبرد احیای فرهنگ و روحیه مقاومت به عنوان تنها مسیر برای بازپس‌گیری سرزمین بود. نبرد شمشیر قدس ضربه‌ای محکم به روند عادی‌سازی روابط و رسانه‌های آن نیز زد. پس از نبرد شمشیر قدس می‌توانیم بگوییم که طرح معامله قرن ساقط شد و چهره زشت اسرائیل بویژه نظام آپارتایدی آن بر همگان آشکار شد. از مهم‌ترین نتایج نبرد قدس بازگشتن جهت قطب‌نمای نبرد در منطقه به سمت دشمن حقیقی است.»

احمد ابو ارتما روزنامه‌نگار فلسطینی و فعال صلح
مترجم: وصال روحانی
اسرائیل پس از حملات 11 روزه به غزه و به شهادت رساندن 253 فلسطینی شامل 66 کودک، ظاهراً اقدام به آتش‌بس کرده اما این ادعا که هدف جنگنده‌های رژیم صهیونیستی فقط حماس و رزمنده‌های آن بوده، کاملاً واهی به نظر می‌رسد.  اسرائیل باید پاسخ بدهد که چرا در بمباران‌های به اصطلاح دقیقش اضافه بر ده‌ها زن و کودک بی‌گناه، این همه عمارت ویران شده است. شکی نیست که برخلاف تبلیغات رژیم صهیونیستی این فقط یک تقابل مستقیم بین این رژیم و حماس نبوده، بلکه ادامه رویارویی قدیمی و همیشگی اشغال‌کنندگان فلسطین با مالکان واقعی سرزمین‌های اشغالی یعنی مردم فلسطین بوده است.
دور جدید تهاجم ضد انسانی اسرائیلی‌ها از ماه آوریل (فروردین) امسال آغاز شد و آن هنگامی بود که اسرائیلی‌ها با شعار «مرگ بر عرب‌ها» به منطقه شیخ جراح ریختند. پس از متنبه نشدن اشغالگران، برای نیروهای مقاومت چاره‌ای جز واکنش مقتضی و قاطعانه باقی نماند و مبارزان فلسطینی پس از هشدار دادن به صهیونیست‌ها برای خارج شدن از مناطق پیرامون مسجدالاقصی و شیخ جراح، موشک‌هایی را به سمت مناطق استحفاظی اسرائیل در حومه قدس پرتاب کردند.
اسرائیل همیشه کوشیده است با متفرق جلوه دادن فلسطینی‌ها و سازمان‌های مخالف رژیم تل‌آویو، آنها را نه یک ملت واحد و «هم‌هدف» بلکه ده‌ها گروه و دسته متفاوت جلوه بدهد که هر یک منافعی مختص خویش و آرمان جداگانه‌ای دارند و بخصوص روی قشری که «عرب‌های اسرائیلی» تلقی می‌شوند، سرمایه‌گذاری کرده و از این طریق و با توسل به سیاست کهنه و مستعمل «تفرقه بینداز و حکومت کن» کوشیده است از ثمر دادن مبارزات وسیع و عمومی فلسطینی‌ها جلوگیری کند. نقطه شروع این فرایند به سال 1948 برمی‌گردد که رژیم نامشروع اسرائیل با بیرون راندن مالکان واقعی فلسطین، خاک آنها را غصب کرد و با تکیه بر حمایت امریکایی‌ها، کوشید هر سال محیط زیست فلسطینی‌ها را کوچک‌تر و بخش اشغال شده نوار غزه و مناطقی در جنوب لبنان را برای خود عریض‌تر کند.  با این حال نتیجه و محصول ستیز جدید صهیونیست‌ها با مردان حماس و سایر رزمندگان فلسطینی طی سه هفته اخیر نشانه روشن شکست روش‌های قدیمی اسرائیلی‌ها و ادامه سرفرازی و تحکیم وحدت فلسطینی‌ها است. درست است که اسرائیل غاصب دست از این نسل‌کشی‌های نژادپرستانه برنمی‌دارد و هدفش خالی کردن منطقه از تمامی مبارزان فلسطینی است، اما قضایای اخیر باز هم ثابت کرد که آنها از چنین دستاوردی به کلی دورند و اینک لمس پیروزی فلسطینی‌ها و ناکامی اشغالگران بیش از گذشته نزدیک و محتمل نشان می‌دهد.  سیاست پرتزویر دولت تل‌آویو نیز برای جلوه دادن «عرب‌های اسرائیلی» به‌عنوان افرادی متمایل به رژیم صهیونیستی با ناکامی همراه شده زیرا اتفاقات اخیر ثابت کرد که آنها نیز تمام و کمال با فلسطینی‌ها همراه هستند و آرمان‌های آنان را پاس می‌دارند. / Al Jazeera

گروه جهان/ دومین انتخابات ریاست جمهوری سوریه پس از آغاز جنگ داخلی این کشور، به رغم تبلیغات منفی دولت‌های غربی، در فضایی آرام و با نظارت تیم‌های روسی با استقبال مردمی برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری «تاس» روسیه، براساس اعلام وزارت کشور سوریه در این انتخابات حدود 18 میلیون سوری واجد شرایط رأی دادن بوده و 107 هزار نفر در داخل و خارج این کشور به دلیل سن زیر 18 سال یا محرومیت قانونی، نتوانستند در انتخابات مشارکت کنند. در این دوره رأی‌دهندگان رئیس جمهوری بعدی خود را از میان «بشار اسد» رئیس جمهوری فعلی و دبیر کل «حزب بعث» سوریه و دو رقیبش؛ «عبدالله سلوم عبدالله»، وزیر خارجه سابق و معاون پیشین حزب سوسیالیست و «محمود مرعی» دبیر کل جبهه دموکرات سوریه و از مخالفان داخلی دولت برگزیدند.
شورای فدرال و دومای دولتی روسیه نیز به دعوت پارلمان سوریه برای نظارت بر روند انتخابات و شمارش آرا در حوزه‌های انتخاباتی حضور داشتند و از فضای آزاد حاکم بر این رأی‌گیری خبر دادند.
 «دیمیتری سابلین»، رئیس هیأت نظارت دومای روسیه گفت: «ما شاهد بودیم که هر کسی آزادانه قادر به انتخاب گزینه مورد نظر خود بود و همه استانداردهای بین‌المللی نیز در حوزه‌ها رعایت شده بود. برگه‌های آرا نیز داخل پاکت قرار گرفته و داخل صندوق انداخته شدند. »
«اولگ سلزنوف» دیگر عضو شورای فدرال روسیه نیز به غیبت ناظران امریکا، اتحادیه اروپا و اتحادیه عرب اشاره کرد و گفت: «واقعاً عجیب و شوکه کننده است. فکر می‌کردم نظارت بر این انتخابات برای آنها جالب باشد.»وزرای خارجه امریکا، فرانسه، ایتالیا، آلمان و انگلیس با اتهام زنی به دولت «بشار اسد» برای مهندسی انتخابات و ابقای «بشار اسد» در کرسی ریاست جمهوری، مشروعیت آن را زیر سؤال برده و محکومش کردند.
به نوشته «فرانس پرس» در این بیانیه مشترک در حالی که بر حمایت از هرگونه پیام اعتراض سوری‌های مخالف مانند نهادها، سازمان‌های مدنی و همچنین اپوزیسیون سوریه تأکید شده بود، روند انتخابات به دلیل رعایت نشدن چارچوب تعیین شده در قطعنامه 2254 شورای امنیت سازمان ملل را غیرمشروع خوانده و مدعی شدند این انتخابات نه آزاد است نه عادلانه. غربی‌ها در حالی با توجه به روند انتخابات «بشار اسد» را پیروز قطعی میدان می‌دانند که رئیس جمهوری 55 ساله سوریه از زمان مرگ پدرش در سال 2000، سه دوره هفت ساله بر کرسی ریاست جمهوری سوریه تکیه زده و اگر در این انتخابات نیز پیروز شود، ریاست او بر دولت کشورش دست‌کم 28 سال خواهد شد.

ادامه از صفحه اول/ اگرچه پیش بینی‌ها از پیروزی بشار اسد رئیس جمهوری فعلی حکایت دارد اما بیلبوردهای بزرگ دوکاندیدای رقیب نیز دراکثر خیابان های دمشق خودنمایی می‌کند.
افکار عمومی در سوریه نیز با اشاره به پایداری ونقش بشار اسد در آزادی سوریه وی را مناسب‌ترین فرد برای مرحله آتی و بازسازی کشور خود می‌دانند. دورقیب بشار اسد که از مخالفان داخلی و با گرایش‌های ملی گرایی و ناصری ( پیرو جمال عبد الناصر) در رقابت حضور یافته‌اند پیشاپیش اعلام کرده‌اند که نتایج انتخابات را هرچه باشد خواهند پذیرفت. رقبای بشار اسد در انتخابات ۲۰۲۱ یکی عبدالله سلوم عبدالله عضو حزب ملی پیشرو سوریه و دیگری محمود مرعی عضو هیأت دموکراتیک ملی سوریه است که از مجموعه اپوزیسیون داخل محسوب می‌شوند.باوجود اینکه کاندیداهای رقیب در فعالیت‌های انتخاباتی حضور نسبتاً فعال دارند اما با توجه به نقش محوری بشار اسد درمبارزه با گروهک‌های تکفیری ومدیریت بحران 10 ساله سوریه از محبوبیت بیشتری برخوردار است وهمه نظرسنجی‌ها پیروزی چشمگیر رئیس جمهوری فعلی را پیش‌بینی کرده‌اند.
در دیداری که با خانم بثینه شعبان مشاور بانفوذ رئیس جمهوری سوریه در امور رسانه‌ای داشتیم ضمن تجلیل از نقش وحمایت ایران در دوره بحران به لزوم ادامه وتحکیم پیمان استراتژیک میان دوکشور تأکید نموده  وهمپوشانی بیشتر در مرحله پساانتخابات را اولویت برنامه های دولت جدید توصیف کرد.
عماد ساره وزیر اطلاع رسانی سوریه نیز که از شخصیت‌های باسابقه رسانه‌ای  و مدیر سابق شبکه تلویزیونی سوریه است در در دیدار با ما از حجم تبلیغات تخریبی غرب و برخی رسانه های عرب علیه سوریه سخن گفت و لزوم بهره گیری از نخبگان فکری کشورهای همسو و محور مقاومت برای دوره آتی را یاد آور شد.
حضور گسترده در انتخابات دیروز بویژه در شهرهای آزاد شده حلب وحمص وحومه دمشق بیانگر اراده مردم سوریه در ساختار نوین این کشور است که استراتژی اعلام شده آن پیوند ناگسستنی با محور مقاومت و پایان دادن به نفوذ غرب در این کشور را نشان می‌دهد واین استراتژی، دیروز توسط بشار اسد  هنگام رأی دادن در منطقه دوما که بیشترین آسیب را از اشغالگری داعش دیده بود اعلام شد که از این پس هیچ توجهی به نظر غرب نخواهیم کرد زیرا در ویرانی واشغالگری سوریه و کودک کشی رژیم صهیونیستی شریک هستند و ارزیابی اکثر کارشناسان خارجی که ناظر انتخابات بودند بر این امر اشتراک نظر داشت که مرحله مابعد انتخابات سوریه با ماقبل آن متفاوت خواهد بود. چه در بعد منطقه وچه در بعد جهانی بویژه اینکه پس از ناکامی رژیم صهیونیستی درجنگ  اخیر فلسطین راه‌های اعمال فشار بسته شده است.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

امضای قرارداد 17 مه
فکر می‌کردم شولتز به علت کار به‌عنوان مدیر اجرایی سابق شرکت «بکتل»، منطقه [خاورمیانه] را بخوبی می‌شناسد و جایگاه منافع امریکایی - عربی را در آن درک می‌کند، اما بعداً بر من ثابت شد که برداشتم اشتباه بوده است. در نخستین دیدار با شولتز از میزان شناخت سطحی او از منطقه غافلگیر شدم. به یاد می‌آورم که آن روز در صحبت از شهرک‌سازی به او گفتم: جناب آقای وزیر، تصور کنید کسی آمده و نصف خانه شما را گرفته و در آن زندگی می‌کند و برای بازپس‌گیری نیم دیگر آن تلاش می‌کند، با او چه خواهید کرد؟ شولتز پاسخ داد یهودیان، منزل هیچ کس را از اونگرفته‌اند و در منازل خود در یهودا و سامرا زندگی می‌کنند. [با شنیدن این جملات] دانستم که با وجود بازاریابی برخی روزنامه‌های عربی برای شولتز، تفاوتی میان هیگ و او وجود ندارد.
شولتز از مزایای قرارداد ۱۷ مه [صلح لبنان و اسرائیل]، گفت و اینکه اطلاعات امریکا حاکی است ۹۰ درصد لبنانی‌ها آن را تأیید می‌کنند. اسد پاسخ داد اما اطلاعات ما نشان می‌دهد ۹۰ درصد لبنانی‌ها با آن مخالف هستند. شولتز تلاش کرد رئیس‌جمهوری را مطمئن کند که قرارداد قریب الوقوع اسرائیل و لبنان به حساب سوریه نخواهد بود و این بدین معنا است که باقی ماندن اسرائیل در هر سرزمین اشغالی عربی برای دوره نامحدودی نخواهد بود. رئیس‌جمهوری اسد که قبلاً متن پیش‌نویس قرارداد را از ایلی سالم مشاور امور خارجی رئیس‌جمهوری جمیل دریافت کرده بود، در جلسه با شولتز این قرارداد را «پیمان تسلیم به سود اسرائیل» توصیف و تأکید کرد «به‌همین خاطر ما آن را به شکل کامل رد می‌کنیم.»
اسد تسلیم فشارهای شولتز نشد و برای او توضیح داد سوریه ممکن نیست با امری که استقلال لبنان و سوریه را خدشه‌دار و به ضرر منافعشان باشد، موافقت کند. اسد به شولتز گفت: «نقطه آغاز [باید این باشد که] لبنان کشور مستقلی است که مورد تهاجم اسرائیل قرار گرفته است، بی‌آنکه با اسرائیل بر سر جنگ باشد. و اسرائیل باید بدون تحمیل شروط، از لبنان خارج شود.» اما شولتز با ادبیاتی مغرورانه و ترس آفرین پاسخ داد: نگاهی به پیرامون خود نمی‌اندازید؟ قاهره مشغول عادی‌سازی روابط خود با اسرائیل است، عراق و ایران گرفتار در جنگ هستند و بیروت در اشغال نیروهای اسرائیلی و ساحل سوریه، آکنده از کشتی‌ها و ناوگان جنگی ناتو است. رئیس‌جمهوری [اسد] با آرامش شدید پاسخ داد: اینها ما را نمی‌ترساند و هیچگاه با این قرارداد موافقت نخواهیم کرد. شولتز خشمگین از جای خود برخاست و از ادبیات ترس آفرین به ادبیات تهدیدآمیز روی آورد و گفت: «خواهیم دید.» اسد باز هم با آرامش پاسخ داد: روزهای آینده نشان خواهد داد، چه کسی بر صواب و چه کسی بر خطا است؟!
شولتز [پس از ملاقات با اسد]، برای برگزاری نشست‌های پایانی مذاکرات [لبنان و اسرائیل] علامت داد و کمتر از یک هفته بعد، این نشست‌ها با بازنویسی طرح توافق به انجام رسید و در روز ۱۴ مه، توسط هیأت وزیران لبنان؛ تصویب و روز بعد مجلس نمایندگان لبنان آن را تأیید کرد. در اسرائیل نیز همین مسیر طی و جشن امضای قرارداد در ۱۷ مه برگزار شد. قراردادی که به همین خاطر و بر اساس تاریخ امضاء، قرارداد ۱۷ مه نامیده شد.
رئیس‌جمهوری اسد از لحظات نخست [امضاء]، بر این باور بود که این قرارداد؛ لبنان را به تحت الحمایه اسرائیل تبدیل می‌کند و با تعبیری گزنده، آن را به‌عنوان «قرارداد تسلیم» وصف کرد که می‌بایست با استفاده از همه روش‌ها و با هر هزینه‌ای، از میان برداشته شود. اسد تصمیم گرفته بود دستاوردهای اسرائیل از این قرارداد را به شکست تبدیل کند. این قرارداد با شروطی ذلیلانه و توهین‌آمیز بسته شده بود و تنها مسلمانان با آن مخالف نبودند، بلکه گروه‌های وسیعی حتی در داخل طائفه مارونی نسبت به آن تحفظ داشتند.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی
ادامه پاورقی خاطرات بولتون را در سایت ایران آنلاین (ion.ir) بخوانید.