ارج و اجر نهادن به هنرمندان جهانی

سیدیحیی یثربی


کسـب دو جایـزه در یکــی از معتبـرتریـن جشنــــــواره‌های سینمایی جهان، از چند جنبه قابل بررسی است؛ نخست آنکه ما مردمی مستعد هستیم که اگر فرصت پیدا کنیم به یقین در صحنه‌های حساس بین‌المللی خواهیم درخشید؛ چنانکه سینمای ایران یکشنبه شب در کن فرانسه خود را به جهانیان اثبات کرد. در ادبیات و موسیقی و تجسمی هم وضع این‌گونه است. چنانکه حتی در ورزش هم مطرح هستیم اما مشکل ما در علوم انسانی است زیرا به سبب ضعف بینش، مدیریت درستی نداریم و نمی‌توانیم فضای هدایتی و حمایتی ایجاد کنیم. من مخالف کنترل نیستم ولی باید نگرش دوسویه برقرار کرد تا کسی دچار رنجش و طرد نشود. امکانات فرهنگی - هنری زیادی در اختیار هست اما باید به دنبال دلایل عدم اثرگذاری رفت. باید نگرش‌های روزآمد را به‌کار گرفت تا هنرمندان‌مان را وسیله پیشرفت کشور قرار دهیم. با اینکه هر روز فیلم‌ها و آهنگ‌ها و داستان‌های تازه خلق می‌شوند اما هنوز مرز بهره‌برداری و هدایت را فهم نکرده‌ایم. از یاد نبریم که هیچ‌گاه فلاسفه جهان با مردم جامعه خود به‌طور مستقیم در ارتباط نبودند بلکه این اهالی هنر هستند که می‌توانند ایده‌های ‌مان را به جامعه نفوذ دهند. من اگرچه از یک سو به سبب این موفقیت بزرگ بسیار خوشحالم اما ناراحت هم هستم که چرا فیلمساز بزرگی چون او در ایران مورد توجه قرار نمی‌گیرد. رنجاندن متفکر، به خروج از کشور منجر می‌شود. باید با هنرمندان تعامل کرد. هنر امری متعالی است و هنرمندان دارنده موهبتی هستند که بر دوش آنان قرار داده شده است. پس قدر آنان را بدانیم و ارج و اجرشان نهیم.