ضرورت بازاندیشی در مفهوم«هویت جمعی»

استاد علوم‌سیاسی دانشگاه علامه‌طباطبایی، معتقد است که «ملت» یک مفهوم سیاسی است و قبل از آنکه یک مفهوم تاریخی، فرهنگی، دینی یا جغرافیایی باشد، انگشت اشاره را از تاریخ و فرهنگ و زبان به سمت «تنوعات موجود در زمان حال» می‌برد و وقتی از ملت سخن می‌گوییم، یعنی از امکان همزیستی این تنوعات سخن می‌گوییم.
دکتر محمدجواد غلامرضا کاشی، اخیراً یادداشتی با عنوان «فهم سیاسی از ملت» در کانال تلگرامی خود منتشر کرده است و می‌پرسد که «آیا زمان آن فرا نرسیده که به‌هویت جمعی خود دوباره بیندیشیم؟» به زعم او، پیشترها هویت جمعی ما، همان بود که مطبوعات و رسانه‌های مرکز می‌گفتند.
دولت مرکزی یک صدای کانونی بود و هیچ امکانی برای تولید صدای دیگر وجود نداشت. اما امروز صدای مرکز در میان صداها باید جایی برای خود دست و پا کند.
 هرکس اگر احساس کند در نظام شمارش دولت شمرده نمی‌شود، می‌تواند «تولید صدا کند» چنان فریاد بزند که صداهای دیگر را به حاشیه ببرد.
او معتقد است که ذیل سقفی که همه در آن زیست می‌کنیم و بر این قلمرو سرزمینی، دور تا دور، طیف‌های گوناگونی با تنوعات مذهبی، قومی، زبانی نشسته‌اند و در این قلمرو بزرگ، حکومت‌ها خدمتگزار هستند و صاحبخانه نیستند.
به زعم او، فهم سیاسی از ملت، بیش از هر فهم دیگر از ملت، ظرفیت دارد میکروفون را از دست متولیان مرکزی بگیرد و به صداهای مختلف امکان ظهور و بروز دهد.
«فهم سیاسی از ملت» نه چندان برای گذشته از دست‌رفته اندوهناک است نه برای آینده و فردای درخشان، عجول.
به «زمان حال» و به نیازها و خواست‌های فوری و ضروری که به ملزومات زندگی امروز مربوط‌ هستند، اولویت می‌دهد.