راهپیمایی اربعین: جلوه‌گاه وحدت، احسان و حماسه

ادامه از صفحه اول
نوشته زیبای «نشکر العراق» که بر کوله پشتی برخی از راهپیمایان ایرانی نقش بسته بود، گواه صادقی بود بر این حقیقت که همه مواکب وامکانات ما، فقط درصد کمی از خوان بی‌منتی است که میهمان نوازان عراقیمان گسترده‌اند. سپاس این کرامت بر نعمت می‌افزاید و محبت را دوچندان می‌کند.
۵- شکوه این حضور و حیات، به مردمی بودن آن است. پس باید همچنان مردمی بماند. موکب‌های کوچک و سینی‌های خانگی غذا و دست‌های کوچک کودکان و انگشتان کارکرده پیرمردانی که در راه، به اصرار و گاه التماس، تو را به سفره دل خویش می‌خوانند، اقیانوس پرموج شرف و همت روح‌های بلند انسان‌ها است. این سرمایه عظیم را نباید به گمان تقویت با بودجه‌های دولتی، تضعیف کرد. صدای دلنشین زمزمه‌های عشق و عاطفه و ارادت را نباید به بانگ و همهمه بوق‌های بزرگ و مکرر خاموش کرد. اگرچه دولت‌های عراق و ایران، وظیفه تأمین زیرساخت‌ها و تسهیل خدمات حمل و نقل و ارتباطات و اسکان و بهداشت را به عهده گرفته‌اند و تلاش فراوان کرده‌اند و کم هم نباید بگذارند، اما باید به حوزه‌هایی بپردازند که از عهده مردم برنمی آید و به هیچ روی نخواهند که جانشین مردم شوند؛ چرا که این مشعلگاه عظیم که به شعله شمع جان میلیون‌ها انسان روشن شده است، جانشین ندارد. تسریع در وصل راه‌آهن شلمچه- بصره و همکاری برای تأمین ارتباطات سریع و مطمئن، از این دست اقدامات زیرساختی است که گامی در پیوند استراتژیک دو کشور هم خواهد بود.
۶- اربعین، اگرچه پیر و جوان و زن و مرد و عالم و عامی و شهری و روستایی نمی‌شناسد و بوستان هزارگل انسانی است، اما به سبب ویژگی شورآفرینی و احساس، عرصه شور و جوشش جوانان شده است. این میدان گسترده با ویژگی بین‌المللی خود، ظرفیت آن را دارد که انرژی بی‌پایان جوانان را در تولید فرهنگی و گستراندن پیام وحدت و احسان و حماسه به خلاقیت برساند. جذب و همگرایی و همکاری و پیوند این همه نیرو، با پذیرش تنوع و پرهیز از تحمیل تک صدایی، برنامه‌ریزی و نظم و مدیریت می‌طلبد.
۷- این رخداد عظیم جهانی که به سبب ویژگی چند ملیتی خود و ظرفیت اثرگذاری در فضای روحی و سیاسی منطقه، شایستگی پوشش گسترده خبری و تحلیل سیاسی و فرهنگی دارد، به نحو حیرت انگیزی با توطئه سکوت روبه‌رو شده است. گویی نشان دادن عظمت این وحدت و تصویر واقعی روح صلح و حماسه این مردم، به نفع هیچیک از امپراطوری‌های رسانه‌ای نیست. جای آن است که هنرمندان و نویسندگان و‌ آفرینشگران فضای مجازی با خلاقیت‌های فرهنگی و هنری خود، پیام رسان اربعین شوند و با این ظلم رسانه‌ای بستیزند.
۸- راهپیمایی اربعین، آینه مشترکات بی‌شمار دو ملت ایران و عراق هم هست. دو ملتی که ستم صدّامی و سیاست تفرقه افکنی نظام سلطه، هشت سال جنگ را بر آنان تحمیل کرد و تجاوز ظالمانه به ایران را رقم زد؛ ولی در پس سقوط دیکتاتور و آزادی مردم، مشترکات دینی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی دو ملت چنان گسترده و ریشه دار بود که دین و تاریخ و فرهنگ بر جنگ غالب آمد و صلح و همکاری و توسعه مشترک، خاطرات تلخ سال‌های تجاوز را زدود. جانفشانی‌های جوانان و سرداران ایرانی در مبارزات اخیر با تروریسم تکفیری، در کنار مرجعیت و مردم عراق برای دفاع از حرم و امنیت منطقه، با حمایت همه جانبه دولت، قدردانی روزافزون مردم عراق را به همراه داشته است. صحنه‌های انسانی و پرشور برخورد خانواده‌های عراقی با ایرانیان در مراسم اربعین، گواه روشن این حقیقت است که «این ملتهایند که میمانند.» امروز دیگر هیچ توطئه‌ای نمی‌تواند این دو ملت را در مقابل هم قرار دهد. مشترکات گسترده دو ملت، ظرفیت آن را دارند که پیوندها، در عرصه‌های مختلف، عمق و شدت بیشتری بیابند. همکاری‌های اقتصادی دو کشور می‌تواند و باید از عرصه تجارت فراتر رود و سازمان تازه ای در شکل سرمایه‌گذاری مشترک، هدف توسعه مشترک در منطقه را دنبال کند. هنوز همکاری‌های بانکی، با وجود توافق، به‌سبب کارشکنی امریکا در بانک مرکزی عراق، پیش نرفته است. ظرفیت موجود، برداشتن گام‌های بلندتری و شاید سامان تازه‌ای را می‌طلبد. ولی اگرچه روابط اقتصادی برای پایدارتر کردن پیوندها لازم است، ولی باز، همه چیز از فرهنگ آغاز می‌شود و با فرهنگ به اوج می‌رسد. قدر فرهنگ اربعین را بدانیم.