ایران؛ روزنامه همه مردم است نَه فقط یک جناح سیاسی

ادامـــــه از صفحه اول
مـا تقـــارن ایـــن جشن‌ها و جشنواره را بـــه فــال نیـــک می‌گیریم و خرسندیم که در این سال‌ها مؤسسه متکی بر تلاش زنان فرزانه و مردان فرهیخته‌ای بوده که ایران را چون فرزند خود نگهداری کردند و حال این جوان برومند شده و قدردان تمام آمدگان و رفتگانی است که زیر این سقف از اهدای مهم‌ترین داشته خود که عمر شریف‌شان بود و دانسته خود که سواد مطبوعاتی‌شان بود دریغ نکردند و چون یک خانواده ولو با تفاوت نسلی و تکثر سیاسی، از ایران نگاهبانی و نگاهداری کردند.
آری اینجا «ایران» است؛ نمونه کوچکی از ایران بزرگ که حافظ چند صدایی است؛ قطره‌ای از دریای خروشان ایران که محل تلاقی رودهای متعدد است و این رودها از سرچشمه فضیلت و معرفت می‌خروشند و در عمق آگاهی و آزادی می‌جوشند.
«ایران» به مثابه بلندگوی دولت نیست بلکه تریبون دولت – ملت است؛ مجرایی است برای انتقال پیام‌ها از دولت به ملت و بالعکس و تلاش ما بر این استوار است که صدای همه هموطنان‌مان باشیم؛ فارغ از دین و مذهب و نژاد و زبان و قومیت و تعلقات سیاسی و فکری‌شان. ما روزنامه همه مردمیم و نه فقط تریبون یک جناح سیاسی. ما «ایران» را روزنامه همه هموطنان می‌دانیم و خود را متعهد به پاسداشت تمام ارزش‌های مذهبی و ملی که ایران را در طول اعصار و قرون چنین جاویدان نگاه داشته است.
اما بهانه دیگری که امروز در خدمت شما بزرگواران هستیم، تأسیس استودیوی چند رسانه‌ای ایران است؛ این به معنای بهره‌مندی از ظرفیت‌های تکنولوژی جدید ایجاد شده در سال‌های اخیر برای استفاده از آن و گسترش فعالیت‌ها و مأموریت‌های اصلی مؤسسه یعنی فعالیت رسانه‌ای در عصر جدید است.
من و همکارانم استفاده از این ظرفیت‌های جدید را فراتر از یک مسأله معمول در هر نهادی معنی می‌کنیم. آن را در چارچوب مفهوم کارآمدی قرار می‌دهیم که توجه و عمل به آن از ضروریات این روزهای ماست. چه بسیار ناکارآمدی‌ها، از دست دادن فرصت‌ها و زمان‌های طلایی در هر عرصه‌ای با عناوین متفاوت توسط افراد و نهادهای مختلف که انجام نشده و به توسعه کشور لطمه نزده است. این آن چیزی است که برای من و اکثر همکارانم به عنوان کسانی که دوران کودکی و نوجوانی خود را پس از انقلاب سپری کرده‌اند، در دستور کار قرار
گرفته است.
از نظر ما هدر دادن فرصت‌ها و ظرفیت‌های توسعه کشور به عناوین مختلف گناهی نابخشودنی برای ماست.
با چنین نظر و چشم‌اندازی و همزمان با گام دوم انقلاب، به ربع قرن دوم و دهه‌های متوالی و متمادی بالندگی روزنامه ایران پای می‌گذاریم؛ با این ایمان که در کوران حوادث این صدا محفوظ و در میان اهالی رسانه این جریده محترم خواهد ماند. مصون از تندروی‌ها و تندگویی‌ها. مغرور به ربع قرن استقرار و استمرارش و معطوف به آینده‌ای که بر پذیرش حق همگانی دیده شدن و شنیده شدن هر ایرانی استوار است. آری ثبت است بر جریده عالم دوام ما.