من از کـــرونا نمی‌ترسم

مریم طالشی
«من اولش فکر کردم هوا آلوده است که مدرسه تعطیل شده اما به آسمان نگاه کردم و دیدم که آبی آبی است، پس فهمیدم هوا آلوده نیست. بعدش فهمیدم که ما را برای یک چیز دیگر تعطیل کرده‌اند. یک مریضی آمده که خیلی خطرناک است و باید مراقب باشیم که نگیریم. اسمش کلونا است.»
مادرش حرف او را اصلاح می‌کند:  «کرونا مامان جان.»
دختربچه تکرار می‌کند:  «آهان، کرونا.»
هانای 9 ساله که همراه مادرش برای خرید به فروشگاه آمده، هم مثل خیلی از بچه‌ها قضیه کرونا را از دیگران شنیده، از پدر و مادرش که توی خانه مدام درباره این موضوع حرف می‌زنند. او مثل مادرش ماسک به‌صورت زده و از پشت آن حرف می‌زند.
مادر هانا می‌گوید: «پدر و مادرهای بچه‌ها اولش خیلی نگران بودند و دائم با هم درباره این موضوع صحبت می‌کردند. وقتی مدرسه‌ها تعطیل شد، خیالمان کمی راحت شد و بعد فکر کردیم باید چه کار کنیم. به نظرم بهترین کار این است که به توصیه‌های بهداشتی عمل کنیم و نگران نباشیم.»
از آنجایی که بهتر است در این مدت خیلی از خانه خارج نشویم و به مکان‌های شلوغ رفت و آمد نکنیم، من از تعدادی پدر و مادرها خواهش کردم از بچه هایشان درباره کرونا بپرسند و جواب‌های آنها را برایم بفرستند. خواستم بپرسند بچه‌ها از ویروس کرونا می‌ترسند یا نه و اینکه چه کارهایی می‌کنند تا از بیماری دور بمانند.
امیرسام 12 ساله می‌گوید: «به نظر من که کرونا خیلی ترس ندارد. اگر بدانیم چه کارهایی باید بکنیم، دیگر خیالمان راحت می‌شود. مثلاً باید بدانیم که نباید با دیگران دست بدهیم و روبوسی کنیم. من کلاً هم که از روبوسی خوشم نمی‌آید و حالا دیگر رویم می‌شود به دیگران بگویم لطفاً با من روبوسی نکنید و یکسری دیگر کارها مثل اینکه دست هایمان را مرتب بشوییم و دست‌هایمان را به چشم و دهانمان نزنیم.»
مانیا 10 ساله هم نظرش این است که اگر بترسیم ممکن است مریض شویم چون آدم هرچه بترسد بدتر است. او می‌گوید: «مادرم گفته باید در خانه بمانیم و مرتب دست‌هایمان را بشوییم. من حوصله‌ام در خانه سر می‌رود اما فکر می‌کنم اینجوری بهتر است و ما می‌توانیم کرونا را شکست دهیم.»
عسل 9 ساله هم می‌گوید: «ما خیلی خانه خاله‌ام می‌رویم و من دوست دارم با دخترخاله و پسر خاله‌ام بازی کنم اما الان همه باید در خانه خودشان بمانند و به وسایل دیگران دست نزنند، حتی اسباب بازی و کتاب. اگر مراقب باشیم چیزی نمی‌شود.»
محمدرضا 11 ساله می‌گوید: «کرونا از چین آمده و اگر کسی به چین نرود و مسافرها هم از چین نیایند، بهتر است. به نظرم باید همه‌جا را خوب شست و به آن الکل زد، مثلاً مدرسه‌ها و جاهایی که شلوغ است. توی صورت همدیگر هم سرفه و عطسه نکنیم. هرکس باید یک دستمال توی جیبش داشته باشد.»
 نارین کلاس پنجمی هم از مشکلی می‌گوید که به نظرش باید حل شود: «توی مدرسه وقتی آدم خوراکی‌اش را باز می‌کند، همه بچه‌ها دستشان را توی آن می‌کنند و من از این کار خیلی بدم می‌آید. من دستم را توی خوراکی بچه‌ها نمی‌برم و مثلاً به ساندویچشان دست نمی‌زنم اما بقیه این کار را می‌کنند و اگر از خوراکی‌ات به آنها ندهی، حرف‌های بدی می‌زنند. به نظرم پدر و مادرهایشان باید به آنها یاد بدهند که این کار خیلی بد است. الان هم که کرونا آمده، اصلاً نباید این کار را بکنند. البته من از کرونا نمی‌ترسم چون همه چیز را رعایت می‌کنم.»
اینها نظرات تعدادی از بچه‌ها بود. شما هم حتماً این روزها درباره راه‌های مراقبت در مقابل کرونا شنیده و خوانده‌اید. بیایید همین الان یک بار دیگر آنها را در ذهنتان مرور کنید.