رقیبان دیروز، همکاران امروز
ادامه از صفحه اول
این شیوه جدید تصمیم گیری جمعی و توأم با هم افزایی، قطعاً به معنای تأمین نظرات تمام و کمال همه بخشها نیست، بلکه به این معنی است که پس از بیان همه نظرات و دغدغهها، در نهایت بهینهترین تصمیم با مشارکت همه اعضا و ارکان کشور اتخاذ میشود. به همین دلیل است که مدیریت کلان کشور در مقابله با کرونا، تا امروز بدون اختلاف از درون، یا بدون چالش سازی از سوی بخشهایی از حاکمیت بوده است و این چیزی جز اجماع همه ارکان بر روی تصمیمها و همکاری آنان برای دستیابی به بهترین نتیجه نیست. نه تنها این تجربه مفید حکمرانی میتواند همچنان تداوم یابد، بلکه شرایط تحریمی نیز همین امر را اقتضا دارد. بویژه اینکه رئیس جمهوری با تشریح خسارتهای تحریم بر اقتصاد کشور، از جمله کسری 50 میلیارد دلاری درآمدهای ارزی و نیز اعضای اقتصادی دولت با توضیح شرایط اقتصادی برای نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ویژه بودن شرایط را بخوبی منعکس کردهاند. شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا، تمهیدی ویژه برای عبور کشور از مسألهای به نام تحریم است که خود زمینه دیگری برای همکاری و کاستن از نظرات اختلافی و رسیدن به تصویر مشترک و در نهایت تصمیم مشترک را برای قوای سهگانه کشور فراهم کرده است.
یک فرصت 14 ماهه
اینکه رئیس جمهوری چهارشنبه گذشته در جلسه هیات دولت تأکید کرد که «نمیخواهم دولت هرگز در مسأله حاشیهسازیها وارد شود و در 14 ماهی که از دولت باقی مانده، همه توانمان را باید برای حل مشکلات و رفاه مردم و تکمیل طرحهای نیمهتمام، بگذاریم» ناشی از حاکم شدن چنین شرایطی بر کشور است. همچنان که میتوان این طور هم تصور کرد که روحانی نمیخواهد در مدت باقی مانده از دولت خود، با قوای دیگر وارد چالش سیاسی شود، بلکه میخواهد همه توان خود و دولت را صرف حل مشکلات و رفاه مردم کند. اما این تلاش 14 ماهه کاری نیست که تنها از عهده دولت بر بیاید، بلکه نیازمند همراهی سایر ارکان هم هست. روحانی در سخنرانی افتتاحیه مجلس یازدهم، تصویری از این همراهی بدست داده است: «خواست بنده از مجلس یازدهم این است که در سال پایانی دولت و سال آغازین مجلس یازدهم بتوانیم دوران پیوند و پیروزی را شکل دهیم. دوره امروز، دوره ایستادگی و بردباری است؛ اما با پیوند با یکدیگر و حمایت یکدیگر و همافزایی کنار هم. به هیچ عنوان دنبال این نیستیم که مجلس شورای اسلامی در دو وظیفه بسیار مهم خود یعنی تقنین و نظارت، هیچ کجا کوتاه بیاید... دنبال این هستیم که رابطه دولت و رابطه مجلس به گونهای باشد که بتوانیم در این سال بسیار سخت و مشکل که هم با تحریم دشمن و تحریک دشمن مواجه هستیم، هم با ویروس خطرناک کرونا، در این شرایط بتوانیم کشور را اداره کنیم.»
اینکه روحانی 17 روز بعد از جلسه مجلس، در هیأت وزیران از شکلگیری «ائتلاف ملی برای زندگی» سخن گفت، میتواند ناظر بر خوشبینی او بر شکلگیری نوع تازهای از همکاری میان ارکان کشور باشد که امروز رقبای دیروز بر رأس آن تکیه زدهاند. او در این جلسه گفت که «امروز شاهد ائتلاف ملی برای سلامت و معیشت و در حقیقت ائتلاف ملی برای زندگی هستیم و این دستاورد بزرگی است که نباید از دست بدهیم.»
باید منتظر ماند و دید که تصویر منتشر شده از جلسه شنبه گذشته شورای عالی امنیت ملی، همان «پیوند برای پیروزی» یا «ائتلاف ملی برای زندگی» است؟ آیا تجربه پایان رقابتها در انتخابات 76، بهتر و کاملتر تکرار میشود؟ شرایط کشور جز این اقتضا نمیکند، اما باید منتظر ماند.
این شیوه جدید تصمیم گیری جمعی و توأم با هم افزایی، قطعاً به معنای تأمین نظرات تمام و کمال همه بخشها نیست، بلکه به این معنی است که پس از بیان همه نظرات و دغدغهها، در نهایت بهینهترین تصمیم با مشارکت همه اعضا و ارکان کشور اتخاذ میشود. به همین دلیل است که مدیریت کلان کشور در مقابله با کرونا، تا امروز بدون اختلاف از درون، یا بدون چالش سازی از سوی بخشهایی از حاکمیت بوده است و این چیزی جز اجماع همه ارکان بر روی تصمیمها و همکاری آنان برای دستیابی به بهترین نتیجه نیست. نه تنها این تجربه مفید حکمرانی میتواند همچنان تداوم یابد، بلکه شرایط تحریمی نیز همین امر را اقتضا دارد. بویژه اینکه رئیس جمهوری با تشریح خسارتهای تحریم بر اقتصاد کشور، از جمله کسری 50 میلیارد دلاری درآمدهای ارزی و نیز اعضای اقتصادی دولت با توضیح شرایط اقتصادی برای نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ویژه بودن شرایط را بخوبی منعکس کردهاند. شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا، تمهیدی ویژه برای عبور کشور از مسألهای به نام تحریم است که خود زمینه دیگری برای همکاری و کاستن از نظرات اختلافی و رسیدن به تصویر مشترک و در نهایت تصمیم مشترک را برای قوای سهگانه کشور فراهم کرده است.
یک فرصت 14 ماهه
اینکه رئیس جمهوری چهارشنبه گذشته در جلسه هیات دولت تأکید کرد که «نمیخواهم دولت هرگز در مسأله حاشیهسازیها وارد شود و در 14 ماهی که از دولت باقی مانده، همه توانمان را باید برای حل مشکلات و رفاه مردم و تکمیل طرحهای نیمهتمام، بگذاریم» ناشی از حاکم شدن چنین شرایطی بر کشور است. همچنان که میتوان این طور هم تصور کرد که روحانی نمیخواهد در مدت باقی مانده از دولت خود، با قوای دیگر وارد چالش سیاسی شود، بلکه میخواهد همه توان خود و دولت را صرف حل مشکلات و رفاه مردم کند. اما این تلاش 14 ماهه کاری نیست که تنها از عهده دولت بر بیاید، بلکه نیازمند همراهی سایر ارکان هم هست. روحانی در سخنرانی افتتاحیه مجلس یازدهم، تصویری از این همراهی بدست داده است: «خواست بنده از مجلس یازدهم این است که در سال پایانی دولت و سال آغازین مجلس یازدهم بتوانیم دوران پیوند و پیروزی را شکل دهیم. دوره امروز، دوره ایستادگی و بردباری است؛ اما با پیوند با یکدیگر و حمایت یکدیگر و همافزایی کنار هم. به هیچ عنوان دنبال این نیستیم که مجلس شورای اسلامی در دو وظیفه بسیار مهم خود یعنی تقنین و نظارت، هیچ کجا کوتاه بیاید... دنبال این هستیم که رابطه دولت و رابطه مجلس به گونهای باشد که بتوانیم در این سال بسیار سخت و مشکل که هم با تحریم دشمن و تحریک دشمن مواجه هستیم، هم با ویروس خطرناک کرونا، در این شرایط بتوانیم کشور را اداره کنیم.»
اینکه روحانی 17 روز بعد از جلسه مجلس، در هیأت وزیران از شکلگیری «ائتلاف ملی برای زندگی» سخن گفت، میتواند ناظر بر خوشبینی او بر شکلگیری نوع تازهای از همکاری میان ارکان کشور باشد که امروز رقبای دیروز بر رأس آن تکیه زدهاند. او در این جلسه گفت که «امروز شاهد ائتلاف ملی برای سلامت و معیشت و در حقیقت ائتلاف ملی برای زندگی هستیم و این دستاورد بزرگی است که نباید از دست بدهیم.»
باید منتظر ماند و دید که تصویر منتشر شده از جلسه شنبه گذشته شورای عالی امنیت ملی، همان «پیوند برای پیروزی» یا «ائتلاف ملی برای زندگی» است؟ آیا تجربه پایان رقابتها در انتخابات 76، بهتر و کاملتر تکرار میشود؟ شرایط کشور جز این اقتضا نمیکند، اما باید منتظر ماند.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه