آیا قانون چتر حمایتی اش را روی سر شاهرود می‌کشاند؟

زهرا کشوری/ مردم شاهرود همچنان در تلاشند تا تیغ بلدوزرهای معدنکاوان را از سر منابع آبی در شهرشان در کوه شاهوار بردارند. آنها ماه هاست که جلوی بلدوزرها ایستاده‌اند تا شاهرود و بسطام به سرنوشت سایر شهرهای تشنه سمنان دچار نشوند که همچنان چشم به انتقال آب دارند. خالی شدن روستاهای سمنان به‌دلیل کم آبی و مهاجرت اهالی آن زخمی دیرینه است که تا به امروز «شاهوار» اجازه نداده این درد جانکاه به جان شاهرود و بسطام بیفتد. آن‌طور که امیرحسین ولیان، دبیر تشکل‌های زیست محیطی شاهرود به «ایران» می‌گوید شاهرودی‌ها می‌پرسند چطور مسئولان اجازه می‌دهند تنها منبع آب شرب استان تخریب و فدای صنعتی شود که در نهایت 500 نفر را در خراسان شمالی صاحب شغل می‌کند اما از سوی دیگر قصد دارند با صرف هزاران میلیارد تومان و تخریب محیط زیست دو استان مازندران و سمنان، آب را به سمنان برسانند؟ گلچهره محمدی، معاون فرماندار شاهرود هم در گفت‌و‌گو با مهر، اعتقاد دارد اگر شاهوار ثبت ملی می‌شد، شاید چتر قانونی می‌توانست گردن جمعیت انسانی، گونه‌های گیاهی و جانوری را از تیغ معدنکاوان برهاند. او ثبت ملی شاهوار را مطالبه مردمی شاهرودی ها می‌داند. هرچند تن شاهوار همچون کرکس صد پاره شده است! کوه کرکس هم یکی از مهم‌ترین منابع آبی اصفهان بود که معدنکاوان آن را تخریب کردند تا هم خشکسالی را به جان باغ‌های نطنز بیندازند هم روستاییان را مجبور به مهاجرت کنند. معدنکاوان، بازار جهانی تحفه نطنز که نوبرانه همه «گلابی»‌های کشور است و محلی‌ها آن را به‌نام «طامه» می‌خوانند، را هم از باغدارانش گرفت. حالا معدنکاوان قصد دارند همین سرنوشت را هم برای شاهرود بنویسند.
شاهوار همچون کرکس که از نطنز در کویر یک باغ شهر ساخت، از شاهرود شهری ییلاقی و پوشیده در مه ساخته است. شاهرودی‌ها می‌ترسند که بلدوزرها این تصویر مه گرفته را به کویری گردآلود تبدیل کنند. آنها هشدار می‌دهند معدنکاوان به بهانه اشتغالزایی نه تنها قصد دارند دامن سبز و پرچین طبیعت را از تن شاهوار برچینند که حیات وحش ارزشمند آن را هم آواره ناکجا آباد کرده‌اند. دلنگرانی‌شان بحق است. در پنج سال گذشته 6 خرس قهوه‌ای از دم تیغ بلدوزرهای افتاده به جان شاهوار گریخته‌اند اما جان خود را در تصادف از دست داده‌اند. مردم شهر شک ندارند که معدن بوکسیت همچون معادن نطنز بزودی گرد و غبار را هم به‌جان سینه و ریه شاهرودی‌ها و بسطامی خواهد انداخت تا جان شهروندان هم به‌دلیل بی‌توجهی به توسعه پایدار تهدید شود. معاون فرماندار هم آب پاکی را روی دست آنها می‌ریزد و طرح انتقال آب از خزر و سد کالپوش به سمنان را بی‌نتیجه اعلام می‌کند. جان کلام او این است که سمنان باید منابع آبی خود در شاهرود را سفت بچسبد. چون از رهگذر تخریب تنها منبع آب- به امید انتقال آب خزر به استان- آبی برای سمنان گرم نمی‌شود.