حل مشکلات، همکاری مجلس و دولت را می‌طلبد

محمدرضا خباز
عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی
 در اسفندماه گذشته انتخاباتی در کشور برگزار شد که نتیجه آن روی کار آمدن مجلسی با شعار انقلابیگری و رفع مشکلات مردم بویژه در حوزه اقتصادی بود. البته هیچ انسان عاقلی انتظار ندارد که ظرف یک ماه بشود آثار و خدمات یک نهادی را دید و آن را ارزیابی کرد ولی اخباری که به  بیرون درز می‎کند - اگر همه آنها هم درست نباشد و تنها بخشی از آن واقعیت داشته باشد مثل طرح سؤال از رئیس جمهور - جای بسی نگرانی است. وقتی در این فضای وانفسا و در شرایط بسیار حاد و سخت اقتصادی، مردم می‎شنوند که بعضی از نمایندگان قصد دارند طرح‎هایی را به مجلس ببرند یا برده‎اند که هیچ ارتباطی به وضعیت معیشتی و مشکلات آنان ندارد، ناراحت و معترض خواهند شد. این اقدام مصداق این ضرب‎المثل خواهد بود؛ «سالی که نکوست از بهارش پیداست.» حرف‌های برخی نمایندگان و پیشنهادات آنان، اگرچه تا به طرح تبدیل شود و به صحن بیاید و شکل قانون به خود بگیرد، زمان زیادی می‌برد و حتی ممکن است  به طرح و قانون هم  تبدیل نشود و یا سرنوشت دیگری پیدا کند، نشان‎دهنده این است که آن نماینده، مرد رفع مشکلات مردم نیست و هدفش با شعارهایی که در زمان انتخابات داده متفاوت است. شکی نیست که لازمه حل مشکلات کشور همکاری بین دو قوه است. اگر واقعاً مجلس بخواهد که با دولت همکاری کند، راه‎های فراوانی وجود دارد. اگر قوه مقننه تصمیم داشته باشد دست دولت را در رفع مشکلات مردم بگیرد راهش این است که هیأت رئیسه مجلس، جلسه‎ای با دولتمردان داشته باشد. این دو قوه به منزله دو بال یک پرنده هستند و باید با هم هماهنگ باشند تا بتوانند پرواز کنند. به دولت بگویند که چه لایحه فوری در دست دارند، سریع‌تر به مجلس بدهند تا آنان تصویب کنند. یا اگر سیر تصویب لوایح در دولت طولانی است با امضای تعداد زیادی از نمایندگان آن را به صورت طرح تصویب کرده و سریع تر تبدیل به قانون کنند.
مجلس که اساساً کار اجرایی نمی‎تواند انجام دهد اما می‎تواند ریل‎گذاری کرده تا قطار اجرایی روی آن حرکت کند. نیازی به سر و صدا هم ندارد. انتخابات هرچه بود گذشت و شرایط کشور دیگر ظرفیت دعوا و درگیری  را ندارد. زمان آزمون و خطا هم نیست. نمایندگان از دولت بخواهند که به عنوان قوه مجریه برای حل مشکلات مردم چه انتظاری از مجلس دارد و پس از آن بسوی رفع آن گام برداند. هرچند برخی از نمایندگان برای همین کار نه چندان سخت، باید نفس خود را زیر پا گذاشته و رقابت‌های انتخاباتی را رها کنند اما آنچه که در این مرحله اهمیت دارد حل مشکلات معیشتی مردم است. وقتی مردم این نشانه‎ها را در بیرون ببینند، معلوم می‎شود که حرکت کشور و نمایندگان آنان به سوی حل مشکلات است.  ولی زمانی که حرف‎های پوپولیستی و غیرکارشناسی را می‎شنوند، می‌گویند اینها هم که قرار نیست کاری انجام دهند. ما 40 سال سابقه حکمرانی داریم و تجربه گران‎سنگی پشت سر ما است که با هزینه مردم به دست آمده. پس دیگر بار کجی را نبندیم که به منزل نمی‎رسد.