اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

مذاکره با کره شمالی، دشمنی با ایران

در دیدار با ترامپ درباره هدر دادن سرمایه سیاسی امریکا در مسیر توهم‌آمیز یافتن راه حلی برای اختلافات اعراب و اسرائیل هشدار دادم و قویاً از انتقال سفارت امریکا در اسرائیل به اورشلیم (بیت المقدس) و در نتیجه به رسمیت شناختن آن به‌عنوان پایتخت اسرائیل حمایت کردم. در موضوع ایران، مصرانه از ترامپ خواستم برای خروج از توافق هسته‌ای پافشاری کند و به او توضیح دادم که چرا استفاده از نیروی نظامی علیه برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند راه حل نهایی باشد. ترامپ گفت به «بی‌بی» (بنیامین نتانیاهو) بگویید «اگر علیه ایران به قوه قهریه متوسل شود از او حمایت می‌کنیم. من این را به او گفته‌ام شما هم دوباره بگویید.»
در ادامه گفت‌و‌گوها ترامپ از من پرسید: با تیلرسون کنار می‌آیی؟ گفتم از ژانویه تا حال با او صحبتی نکرده‌ام. بنن چند روز بعد به من گفت، ترامپ از این جلسه ابراز رضایت می‌کرد. چند هفته بعد تیلرسون به من زنگ زد و از من خواست نماینده ویژه امریکا در مذاکرات صلح لیبی باشم. من این پیشنهاد او را یکی از اقداماتی قلمداد کردم که در راستای توجیه ترامپ انجام می‌شد. ظاهراً ترامپ از تیلرسون خواسته بود از من استفاده کند و او با این پیشنهادات (نامناسب) قصد داشت بتواند جواب رئیس جمهوری را بدهد و به او بگوید پیشنهاد این پست را به من داده و من رد کرده‌ام. تیلرسون تقریباً همزمان از «کورت ولکر» یکی از دوستان نزدیک جان مک کین سناتور امریکایی (که در سال 2018 درگذشت) خواسته بود پست نماینده ویژه امریکا در امور اوکراین را بپذیرد. هیچ یک از این مشاغل به اشتغال تمام وقت دولتی نیاز نداشت ولی دیدگاه من این بود که یا باید در دولت بود یا نبود، کار نصفه و نیمه فایده‌ای ندارد.
کره شمالی و آزادی «اُتو وارمبیر» دانشجوی امریکایی زندانی در آن کشور نیز از جمله موضوعات مد نظر دولت ترامپ بود. وارمبیر با رفتار وحشیانه دولت پیونگ یانگ مواجه شد و چند روز پس از بازگردانده شدن به امریکا درگذشت. قساوت کره شمالی همه آنچه را که باید درباره این کشور می‌دانستیم به ما می‌گفت. گذشته از این، پیونگ یانگ موشک‌های بالستیک را آزمایش می‌کرد. این کشور یک بار در چهارم ژوئیه و یک بار در 28 ژوئیه موشک بالستیک پرتاب کرد که در نهایت به اعمال تحریم‌های شورای امنیت در تاریخ پنجم اوت منجر شد. چند روز بعد ترامپ مجبور شد کره شمالی را تهدید کند که در صورت ادامه این ماجرا «آتش و خشمی علیه آن کشور به راه خواهد افتاد که جهان قبلاً نظیر آن را ندیده است.» اما تیلرسون بلافاصله گفت که «امریکایی‌ها باید شب‌ها راحت بخوابند و بویژه نباید درباره لفاظی‌های چند روز گذشته هیچ نوع نگرانی داشته باشند» البته اظهارات او کاملاً شفاف نبود. به این فکر می‌کنم که آیا تیلرسون کره‌شمالی را نادیده گرفته بود یا ترامپ را که روز 11 اوت مجدداً هشدار داد امریکا برای اقدام نظامی علیه کره شمالی «کاملاً آماده است.» البته شواهد مشهودِ اندکی وجود داشت که آماده‌سازی نظامی جدیدی را نشان دهد.