اتاقی که در آنجا اتفاق افتاد

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

هرج و مرج در شورای امنیت ملی
روز سی‌ام ماه اوت ترامپ در توئیتی نوشت؛ ما 25 سال با کره شمالی مذاکره کرده‌ایم که بی‌نتیجه بوده است و دلیلی برای ادامه گفت‌و‌گو‌ها وجود ندارد. ترامپ هفتم اکتبرهمین موضوع را تکرار کرد و در توئیتی نوشت:  25 سال رؤسای جمهوری امریکا و دولت‌های آنها با کره شمالی مذاکره کرده‌اند، توافق‌هایی به دست آمده و مقادیر هنگفتی پول پرداخت شده.... اما افاقه نکرده است و قبل از اینکه جوهر توافق‌ها خشک شود آنها نقض شده‌اند و مذاکره‌کنندگان امریکایی مسخره شده‌اند. متأسفم، فقط یک چیز مؤثر خواهد بود!
متیس که به کره جنوبی سفر کرده بود فوراً اظهارات ترامپ را نقض کرد و گفت همیشه فرصتی برای دیپلماسی وجود دارد، البته او به سرعت عقب‌نشینی کرد و مدعی شد که اختلاف نظری با ترامپ ندارد. اختلافات روز به روز آشکارتر می‌شد. کره شمالی روز سوم سپتامبر مدعی شد که ششمین آزمایش هسته‌ای خود را با موفقیت انجام داده و ما تقریباً مطمئن شدیم که این یک آزمایش «ترموهسته‌ای» (Thermonuclear) بوده است. کره شمالی بعد از 12 روز از این آزمایش، با شلیک موشک بر فراز ژاپن بر نکته‌ای که ترامپ در توئیت خود بر آن تأکید کرده بود (عدم پایبندی پیونگ یانگ به تعهداتش) صحه گذاشت. تقریباً بلافاصله بعد از این ماجرا شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن در مقاله‌ای در روزنامه نیویورک تایمز تأکید کرد؛ «مذاکرات بیشتر با کره شمالی به بن‌بست خواهد رسید» و گفت که به طور کامل از موضع ایالات متحده درباره روی میز بودن همه گزینه‌ها حمایت می‌کند؛ اظهاراتی که بیش از هر سیاستمدار دیگر ژاپنی به بیان این موضوع نزدیک بود که توکیو آماده حمایت از تهاجم نظامی علیه کره شمالی است. در مقابل، تیلرسون اعلام کرد که ما قصد داریم «کره‌ شمالی را به میز گفت‌و‌گوهای سازنده و مؤثر بازگردانیم.» او آشکارا در وضعیت ناخوشایندی گرفتار شده بود. وقتی ترامپ تحریم‌های جدید مالی را علیه کره شمالی اعلام کرد، چین با بیان اینکه بانک مرکزی این کشور به همه بانک‌های چین دستور داده تا فعالیت تجاری با پیونگ یانگ را متوقف کنند به آن واکنش نشان داد. اگر چنین اتفاقی می‌افتاد در واقع یک گام رو به جلو بود (ولی بسیاری تردید داشتند این اتفاق رخ بدهد).
البته ایران همچنان مشهودترین موضوع تنش آفرین بود و ترامپ در ماه ژوئیه با دومین تصمیم خود برای تأیید پایبندی ایران به توافق هسته‌ای مواجه شد. اولین تصمیم در این زمینه اشتباه بود و ترامپ اکنون در آستانه تکرار آن بود. من مقاله‌ای را برای نشریه «هیل» نوشتم که 16 ژوئیه در تارنمای این نشریه منتشر شد و به‌نظر می‌رسید که این مقاله در همان روز ولوله‌ای را در کاخ سفید به راه انداخته است. مک مستر و منوچین کنفرانسی خبری را برگزار کردند تا به خبرنگاران درباره تصمیم امریکا مبنی بر تأیید پایبندی ایران به تعهداتش گزارش دهند و کاخ سفید «نکات مهم» این کنفرانس را همزمان با برگزاری آن برای رسانه‌ها ایمیل می‌کرد تا تصمیم دولت را برای خبرنگاران توضیح دهد.
اما یک تحلیلگر خارج از کاخ سفید به من گفت: در آن روز خاص، شورای امنیت ملی دچار هرج و مرج شده بود. توجیهات و توضیحاتی که کاخ سفید برای رسانه‌ها ارسال کرده بود پس گرفته شد و تصمیم‌گیری درباره تأیید پایبندی ایران به تعهداتش تغییر کرد. روزنامه نیویورک تایمز به نقل از یک مقام کاخ سفید گزارشی را درباره رویارویی تقریباً یک ساعته بین ترامپ از یک سو و متیس، تیلرسون و مک مستر از سوی دیگر درباره موضوع تأیید پایبندی ایران به تعهداتش منتشر کرد که آنچه را قبلاً درباره اتفاقات آن روز شنیده بودم، تأیید می‌کرد. برخی از منابع دیگر هم این موضوع را تأیید کردند. ترامپ در نهایت تسلیم شد اما خرسند نبود و وقتی از موضع خود عقب‌نشینی کرد یک بار دیگر خواست گزینه‌های دیگری در اختیارش قرار دهند که مشاورانش به او گفتند گزینه دیگری ندارند. بنن به من پیام داد «رئیس جمهوری مقاله تو را پسندید... مقاله تو او را به موضعگیری علیه ایران سوق داد.»