نسخه Pdf
ایران عصر
عالیجناب عالیجنابان
حمیدرضا آذرنگ
بازیگر تئاتر و تلویزیون
نمی‌دانم چه بگویم. از همان لحظه اول که این خبر بر سر همه ما آوار شد جز اشک و بغض و آه و مرور دوران پرشکوهی که او برای ما خلق کرد چیزی ندارم که بگویم. چیزی که بر سر من آوار شده همان سکوت اجباری است که به عالیجناب شجریان تحمیل شده بود و این سکوت کشنده‌تر و رساتر از فریادهایی است که حتی اگر گوش شنوایی هم باشد به لب و حنجره می‌آید... چند ثانیه سکوت می‌کنیم به احترام فقط صدایش را می‌شنوم و گوشه‌ای خیره می‌شوم و... دلم می‌سوزد برای همه آن سال‌هایی که گذشت و می‌توانستیم با ذوقی وصف ناشدنی به کنسرت‌هایش برویم و امروز افسوس نخوریم که سال‌هاست صدای او در سالن‌های موسیقی ایران طنین افکن نشده است. به شجریان فکر می‌کنم به عالیجناب عالیجنابان...
آدرس مطلب
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7464/20/557041/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه
ویژه نامه ها
.jpg)
