موسیقی پس از کرونا رنسانس تازه‌ای را تجربه خواهد کرد

پیروز ارجمند
موسیقی‌شناس قومی، آهنگساز و نوازنده
ارزش‌گذاری در موسیقی به ارزش هنری و خلاقانه اثر و بخشی هم به تکنیک و اجرای آن بر می‌گردد. اگر بخواهیم درباره ارزش یا کیفیت موسیقی در پساکرونا صحبت کنیم صرفاً به مبحث اقتصادی پرداخته نمی‌شود و در این دوره تولید خلاقانه آثار موسیقایی در پویایی اقتصاد موسیقی در دوران پساکرونا نقش بسزایی دارد. اقتصاد در موسیقی عموماً حاصل کیفیت و خواست مخاطبان بوده است، یعنی مخاطب و شنونده موسیقی بر اساس نیاز و کیفیت مطلوب نظرش، بهای دریافت آن اثر موسیقی را در قالب کنسرت یا حامل صوتی می‌پردازد.
از نگاه من، موسیقی در دوران پس از کرونا جهش بزرگی خواهد داشت به این علت که در این مدت زمان، به ظاهر فعالیت‌های موسیقی متوقف شده‌ است اما درباطن فرصت بسیار خوبی برای هنرمندان ایجاد شد تا به کارهای جدیدتر و البته بهتری فکرکنند و درواقع در افکار و ایده‌های خود به یک بازسازی و بازگشت به خود رسیده‌اند. هنر، بخصوص موسیقی پس از کرونا یک رنسانس جدیدی را آغاز و تجربه خواهد کرد چرا که این هنرمندان در طی سال اغلب در فکر برگزاری کنسرت‌های مختلف بوده و هستند و به‌دلیل مشغله کاری و فکری، کمتر به تولید محتوای بیشتر و بهتر می‌اندیشند و معمولاً مخاطب شناسی انجام نمی‌گیرد و فرصت اندکی برای تبادل عقاید و خواسته‌ها بین مخاطب و هنرمند به‌وجود می‌آید. اما دردوران کرونا بسیاری از هنرمندان با هواداران یا طرفداران خود ارتباط بهتری برقرار کردند و این ارتباط در شناخت نوع موسیقی مورد علاقه آنها تأثیرگذار بود. بنابراین وقتی این رونق ایجاد می‌شود سطح کیفی کار افزایش می‌یابد و خود به خود در اقتصاد موسیقی هم تأثیر مثبتی خواهد داشت، البته شاید این مدت زمان موجب شده تعدادی از این هنرمندان به‌دلیل مسائل مادی شغل دیگری را اختیار کرده باشند و به عرصه موسیقی بازنگردند و ایرادی هم بر آن وارد نیست اما آن تعدادی از هنرمندان که نگاهی حرفه‌ای‌تر به موسیقی دارند، قطعاً به عرصه موسیقی بازخواهند گشت و کارخود را به‌صورت جدی‌تر پیگیری می‌کنند و رونق می‌دهند و درآمدشان را از راه موسیقی تأمین می‌کنند. لازم به ذکر است این تغییر و تحولات اجتماعی و حتی در بسترهای شکل‌گیری مذاهب در طول تاریخ وجود داشته و در محتوای یک اثر هنری تغییرات و رنسانسی تازه به‌وجود آورده است، بنابراین ،این توقف‌های ناخواسته، تفکرات جدیدی ایجاد می‌کند و باعث می‌شود نگاهی کوتاه به عقبه کارمان داشته باشیم و عوامل ناموفق یا موفق خود را آسیب‌شناسی کنیم، فرصتی که شاید تا به امروز موزیسین‌ها کمتر به آن رسیده باشند اما اکنون این نگاه شکل گرفته است، ضمن اینکه مخاطبان هم توانسته اند به‌صورت غیرمستقیم به هنرمندان خود بگویند چه نوع اثری را دوست دارند و چه کاری مورد علاقه‌شان نیست و این اتفاق درتولید کارهنرمندان تحولات شگرفی ایجاد خواهد کرد.
نکته دیگری که در عصر کرونا شاهدش بودیم گرایش بسیاری از هنرمندان موسیقی به تولید تک‌آهنگ و انتشار آن در فضای مجازی است. همان‌طور که می‌دانید در طول تاریخ تکنولوژی و حامل‌های صوتی به نوعی تعیین کننده کمیت تولید موسیقی بوده‌اند، به‌عنوان مثال دریک دوره صفحه گرامافون وجود داشت و به‌دلیل فضای تعریف شده آن تنها یک ترک روی صفحه جای می‌گرفت و هنرمندان اغلب روی تک آهنگ کارمی کردند و شاید به سبب تولیدات اندک کنسرت‌های کمتری هم برگزار شد، اما در دوره‌های بعد‌تر نوارکاست به بازار می‌آید و تولید کار باید در قالب یک ساعت تا 90 دقیقه انجام بگیرد و قطعاً زمان بیشتری از دست رفته است. اما بعدها که تولیدات موسیقی به‌صورت سی‌دی منتشر شد به زمان‌های تقریبی 35 تا 40 دقیقه رسید و باز هم ظرفیت تولید کمتر شد تا آنکه حامل‌های صوتی از لوح فشرده به سمت دیتا آمد و آن زمان بود که می‌توانستید به هنرمند بگویید از این پس بدون هیچ نگرانی محصولات خود را بی‌واسطه و در زمانی کمتر از 3 دقیقه به دست مخاطب برساند و البته این موضوع اجتناب‌ناپذیر بود و باید خیلی قبل‌تر این تغییرات را ایجاد می‌کردیم. شاید جالب باشد بدانید این موضوع زمانی شکل گرفت که مدیریت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ را برعهده داشتم و طبق دستورالعملی که تصویب شده بود هنرمندان باید 60 دقیقه کار تولید می‌کردند و تحویل می‌دادند و این هزینه بسیار و زمان بیشتری را صرف می‌کرد و حتی موجب شد بسیاری از موزیسین‌ها از چرخه تولیدات موسیقی حذف شوند و بسیاری از آنها هم ناخواسته به کارهای زیرزمینی روی آورند اما زمانی که مجوز تک‌آهنگ  صادر شد، این امکان  به‌وجود آمد تا همه هنرمندان موسیقی بتوانند در قالبی کوتاه و چند دقیقه‌ای آثارشان را منتشر کنند و این ایده‌ای بود که باید زودتر از این زمان‌ها اجرایی می‌شد و شاید هم دیرهنگام انجام گرفت و به نظر می‌آید حسن این اتفاق این است که ازآن زمان به بعد زیاد کاری صورت نگرفت و کمیت زیاد به کیفیت بد منجر نشد و این اتفاق را باید به فال نیک گرفت.