جشنواره موسیقی فجر گذر از «محلیت «به «ملیت»

حسین علیشاپور
خواننده موسیقی ایرانی
الف- جشنواره موسیقی فجر، تنها جشنواره بین‌المللی موسیقی ایران است. طبق این تعریف- که البته در لغت وسیع و جامع است - برآیند آنچه در موسیقی ایران جاری است باید دراین جشنواره نمود یابد، نیزارتباطات موسیقیدانان ایران و جهان باید از فحوای این جشنواره به هماهنگی دست پیدا کند، سامان یابد و به عرصه‌های عملی - اجرایی برسد.
ب- قاعدتاً زمانی که یک جشنواره، با جامعیت ملی در حوزه موسیقی آغاز به‌ کار می‌کند، بخش دولتی به‌عنوان متولی آن باید شرایط را به‌گونه‌ای مهیا کند که جذب حداکثری مخاطبان در دستور کار قرار گیرد؛ رسیدن به این هدف، البته مستلزم آن است که کمیته‌ای مشترک از مسئولان فرهنگی، مسئولان امور عمومی و شهری و همچنین متولیان و متخصصان رسانه‌ای، راهکارهای مناسب را برای نهادینه‌سازی مطلب و مفهوم «جشنواره »و تغییر چهره فرهنگی محیط‌های شهری و رسانه‌ای به سمت آن بیندیشند و به منصه عمل برسانند؛ البته، این امری‌ است که متأسفانه تاکنون نمود نیافته و همین مسأله، سطح جشنواره‌ را به اندازه یک جریان موسمی - محلی محدود و معدود تنزل داده‌ است.
ج- در این بین، هرچقدر که هنرمندان حاضر در جشنواره و برنامه‌ریزان اجرایی آن بکوشند تا کیفیت برنامه‌ها شرایطی متناسب با یک جشنواره ملی مهیا شود، مادامی که برنامه و بودجه مناسب کافی برای ایجاد و توسعه زیرساخت‌های تبلیغی و جااندازی معنای حقیقی یک جشنواره ملی مغفول واقع شده، جشنواره نمی‌تواند در مفهوم «ملی »مورد توجه واقع شود و ادامه این روند - که همین روند کنونی‌ست - نیز تنها و تنها به‌ کاهش اعتبار آن منجر می‌شود.
د- به‌زعم نگارنده، «کمیته تبلیغات جشنواره موسیقی فجر»، به‌عنوان مهم‌ترین کمیته این جشنواره، باید درست بعد از خاتمه برگزاری هر دوره‌، با برگزاری جلسات متعدد و به‌دنبال آن جذب مشارکت‌های حداکثری، تمامی دوایر مرتبط را با مسأله‌ای تحت عنوان جشنواره درگیر کند؛ به گونه‌ای که ایام شروع جشنواره، مناظر عمومی از طریق این ستاد و عملکرد آن، به چیزی بدل شود که گویا درانتظار این مقوله بوده است.