گذر موسیقایی از «شمس جان»

 رضا مهدوی
نوازنده و پژوهشگر
فضایی مه آلود و آکنده از وهم و خیال میان زمین و آسمان بودن در هشت شیار آلبوم «شمس جان» برگرفته از ذهنیت موسیقایی عماد توحیدی که پیشتر به نوازنده و مدرس دف شناخته شده بود و بعد با آلبوم‌های «کولی کوبی» و «ذوالجناح» و«قلندروار» دیگر گونه باشکوه معرفی شد، این بار نیز با مدد از آمبیانسِ(صدای محیط عمومی در ایجاد اتمسفر شنیداری برای فضاسازی دراینجا و نه تصویر و سینما) آنسامبل گونه و تخیل وارانه در پرسه‌های سه گانه مجموعه‌ها سعی در وحدت رویه و تمبر پردازش گونه المان تصویرسازانه در گوش مخاطب است.البته با اضافه شدن دکلماسیون شاعر و ترانه سرای نوپرداز عبدالجبار کاکایی (برگرفته از شرح کوتاه حکایت پادشاه و کنیزک از دفتر اول مثنوی معنوی نسخه قونیه) و البته صدای گرم و نرم داوود آزاد سعی در تنوع و اعتبار بخشی دیگرگونه در فضای شنیداری توجه شده است.هر چند که توفیق اصلی متعلق به خواننده نامی خلاق از سر ذوق شده و کمتر موسیقی پردازی توانسته از کلیشه‌های آلبوم‌های قبلی خود رهایی یابد. در شیارهای(تراک) موسیقی‌ها بعد و حجم متنابهی به گوش نمی‌رسد و با توجه به نوع ارائه موسیقایی که روایتگری است و تنیده در متن عرفانی، انتظار می‌رود ساختار و تونالیته هم درمحتوا (چینش دقیق خوانش متن از سوی راوی و هم ارکستره شدن سازها در قالب یا فرم) و هم درچفت و بست ارتباط عمودی و افقی به یک انسجامی برسد که شنونده را ترغیب به دریافت تمامی اثر در یک مجموعه کند. اساساً کار موسیقی با مفاهیم مولانا درک دقیق وعمیقی توأم با حماسه و تُندایی می‌طلبد که داوود آزاد گویی به میل خود تلاش افزونی داشته اما کارکرد این مجموعه او را میل به سوی دگر خواسته‌وار رهنمون می‌سازد و اینگونه شنیده می‌شود که موسیقی و صدا و روایت از یک جنس و مسیر طی طریق نمی‌کنند؟! امروزه فضای شنیداری هر لحظه دچار تغییر می‌شود و اصل فن موسیقی د رتداوم با زبان روز و تکنیک محتوا را جدای از ذائقه‌ها نباید دید.
شمس جان
 آهنگساز عماد توحیدی
خواننده داوود آزاد
ناشر حوزه هنری
سال 1398