ایران عصر

«مهندسی آب» 1700 ساله که در طاقچه‌ها خاک می‌خورد

13 اسفند روز ملی «آب» فرصت مناسبی برای خانه‌تکانی ذهن و یادآوری میراثی فراموش شده است که تنها در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده؛ میراث مهندسی آب ایران. باشد که این خانه‌تکانی در سال جدید مهندسین سدساز و سازه‌ساز را به سمت مهندسی بومی ایران ببرد؛ مهندسی‌ای که باشکوه‌ترین تعامل بین انسان و محیط زیست را به تماشا می‌گذارد. سازه‌های آبی شوشتر که گردشگران بیشتر به نام «آبشار‌های شوشتر» می‌شناسند، مجموعه‌ای به هم پیوسته از ۱۳اثر تاریخی شامل پل‌ها، بندها، آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌های دست‌کند و تونل‌های عظیم هدایت آب است که ساسانی‌ها در 1700 سال پیش آن را ساختند تا هم طغیان‌های کارون را آرام کنند و هم زمین‌های کشاورزی را سیراب. برخی اعتقاد دارند سنگ بنای این مهندسی شگرف به دوره هخامنشی یعنی 2500 سال قبل بازمی گردد.
این مجموعه عظیم و تاریخی به سبب آنکه شاهکاری از نبوغ و خلاقیت انسانی به شمار می‌رود، نمایانگر تبادل ارزش‌های بشری در یک دوره خاص است که همین تبادل منجر به پیشرفت معماری، فناوری و برنامه‌ریزی شهری شده و همچنین نمونه‌ بارزی از تعامل بین انسان و محیط زیست است. همین نبوغ باعث شد سازه‌های آبی شوشتر در سال 2009 و در شهر سویل اسپانیا با شماره 1315 در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت برسد. وقت آن است که هم روز ملی آب (13 اسفند) در تقویم ملی ثبت شود و هم گرد وخاک طاقچه‌ها از روی کتاب قطور مهندسی باستان ایران کنار رود.

آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7864/24/605191/0

ارسال دیدگاه

ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.

انتخاب نشریه

جستجو بر اساس تاریخ

ویژه نامه

آرشیو ویژه نامه ها

ویژه نامه ها