نسخه Pdf
ایران عصر
صلح و آرامش سرآمد آرزوهاست
علی نصیریان
بازیگر
اشعار فارسی به بهاریه‌های دل‌انگیز از شاعران بزرگ کشورمان آذین شده است. در مطلع کلام اما جای اشعاری که در وصف طبیعت و بهار سروده شده دلم می‌خواهد بیتی از حضرت حافظ را با هم زمزمه کنیم که: «همای گو مفکن سایه شرف هرگز / در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد»
در روزگار پرسوز و پرفتنه‌ای که دنیا را احاطه کرده و هر لحظه اخباری از کشتار، ویرانی و آوارگی کودکان و زنان به گوش می‌رسد، صلح، آرامش و آسایش سرآمد تمام چیزهایی است که برای کشورم و تمام مردم جهان آرزو دارم.
غمزده و حیرانم از دیدن تصاویر جنگ، تخریب و کشتار. از نابودی این همه زندگی، عیدم تلخ و نانم زهر شده است. این چه کاری است در یمن، فلسطین یا اوکراین می‌کنند؟ چرا بشر این کار را می‌کند؟ آدمی دلش می‌گیرد از زندگی‌ای که بشر برای خود ساخته است.
خداوند به ما جان داده تا از الطافش بهره‌مند شویم، حیف نیست؟ «یکی بر سر شاخ، بن می‌برید» حکایت انسان امروز است؛ با خود و همنوع خود بدرفتاری می‌کند، با طبیعت بدرفتاری می‌کند و کره‌زمین را به مخاطره انداخته است و تمام مصیبت‌ها حاصل عملکرد انسان است.
هدف، آمال و آرزوی فرهنگ و هنر پویا و زنده، قرار گرفتن در مسیر انسانیت و انسان شدن و جدایی از درنده خویی است. اهالی فرهنگ و هنر در خلاقیت و آفرینش همین رسالت را مدنظر دارند. من از دیدن تلاش جوان‌ها و نسل‌های بعد از ما برای ارتقای تئاتر، سینما و هنر سرذوق میآیم. جوان امروز، نسلی کوشا، پویا، نوآور و خلاق است. اهالی فرهنگ و هنر وظایف خطیری دارند که با این همه تلخی، کام ملت ایران را قدری شیرین کنند. با هنر، با ارائه زیبایی، تفکر و اندیشه این امر شدنی است.
ما ایرانیان سال نو را با بهار شروع می‌کنیم. این هم نشانه‌ای از هوشمندی ایرانیان است که سال نو را با نو شدن طبیعت آغاز می‌کنند. اهل این سرزمین اهورایی و خدایی، مردمانی فهیم و باهوش هستند و شایسته بهترین‌ها. اطمینان دارم از مشکلات و معضلات عبور کرده و به روزگار بهبودی و سعادت راه پیدا خواهند کرد. به این امید، سال نو را تبریک می‌گویم و آرزو می‌کنم سال 1401 برای مردم ایران سال آرامش، دوستی، رفاه و کار باشد.
بازیگر
اشعار فارسی به بهاریه‌های دل‌انگیز از شاعران بزرگ کشورمان آذین شده است. در مطلع کلام اما جای اشعاری که در وصف طبیعت و بهار سروده شده دلم می‌خواهد بیتی از حضرت حافظ را با هم زمزمه کنیم که: «همای گو مفکن سایه شرف هرگز / در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد»
در روزگار پرسوز و پرفتنه‌ای که دنیا را احاطه کرده و هر لحظه اخباری از کشتار، ویرانی و آوارگی کودکان و زنان به گوش می‌رسد، صلح، آرامش و آسایش سرآمد تمام چیزهایی است که برای کشورم و تمام مردم جهان آرزو دارم.
غمزده و حیرانم از دیدن تصاویر جنگ، تخریب و کشتار. از نابودی این همه زندگی، عیدم تلخ و نانم زهر شده است. این چه کاری است در یمن، فلسطین یا اوکراین می‌کنند؟ چرا بشر این کار را می‌کند؟ آدمی دلش می‌گیرد از زندگی‌ای که بشر برای خود ساخته است.
خداوند به ما جان داده تا از الطافش بهره‌مند شویم، حیف نیست؟ «یکی بر سر شاخ، بن می‌برید» حکایت انسان امروز است؛ با خود و همنوع خود بدرفتاری می‌کند، با طبیعت بدرفتاری می‌کند و کره‌زمین را به مخاطره انداخته است و تمام مصیبت‌ها حاصل عملکرد انسان است.
هدف، آمال و آرزوی فرهنگ و هنر پویا و زنده، قرار گرفتن در مسیر انسانیت و انسان شدن و جدایی از درنده خویی است. اهالی فرهنگ و هنر در خلاقیت و آفرینش همین رسالت را مدنظر دارند. من از دیدن تلاش جوان‌ها و نسل‌های بعد از ما برای ارتقای تئاتر، سینما و هنر سرذوق میآیم. جوان امروز، نسلی کوشا، پویا، نوآور و خلاق است. اهالی فرهنگ و هنر وظایف خطیری دارند که با این همه تلخی، کام ملت ایران را قدری شیرین کنند. با هنر، با ارائه زیبایی، تفکر و اندیشه این امر شدنی است.
ما ایرانیان سال نو را با بهار شروع می‌کنیم. این هم نشانه‌ای از هوشمندی ایرانیان است که سال نو را با نو شدن طبیعت آغاز می‌کنند. اهل این سرزمین اهورایی و خدایی، مردمانی فهیم و باهوش هستند و شایسته بهترین‌ها. اطمینان دارم از مشکلات و معضلات عبور کرده و به روزگار بهبودی و سعادت راه پیدا خواهند کرد. به این امید، سال نو را تبریک می‌گویم و آرزو می‌کنم سال 1401 برای مردم ایران سال آرامش، دوستی، رفاه و کار باشد.
آدرس مطلب
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7875/20/607532/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه
ویژه نامه ها
.jpg)
