جوانگرایی رؤیا ماند

پریسا غفاری
خبرنگار

تیم ملی بسکتبال با باخت مقابل اردن به ماجراجویی خود در کاپ آسیا پایان داد؛ باختی که برای ایران بسیار گران تمام شد تا نایب قهرمان دوره قبل نتواند حتی به مرحله نیمه نهایی راه پیدا کند. تیمی که برخلاف صحبت‌های جواد داوری، رئیس فدراسیون بسکتبال و سعید ارمغانی سرمربی با ترکیبی جوان راهی اندونزی نشده بود. آنها در این رویداد با میانگین سنی 28 سال شرکت کردند. در صورتی که به غیر از اردن و لبنان مابقی با تیمی جوان به جاکارتا آمدند چون می‌دانستند که کاپ آسیا رویدادی انتخابی نیست و تنها به‌واسطه معرفی تیم قهرمان قاره آسیا و اقیانوسیه برگزار می‌شود.
به هر حال ایران در این تورنمنت مقابل تیم‌های سوریه، قزاقستان و ژاپن صاحب برتری شد و یک باخت مقابل اردن به ثبت رساند.3 بردی که ایران به آن دلخوش شد تا تیم اردن را دست کم بگیرد، آن‌هم در روزی که شاگردان سعید ارمغانی حرفی برای گفتن در دفاع و فلسفه روشنی در حمله نداشتند. در تایم اوت‌ها نیز روی جزئیات بحث نشد. محمد جمشیدی دفاع خوبی انجام نداد و حدادی هم با توجه به زمان زیاد بازی‌اش در اپ دفاع کرد تا گارد رأس اردن از ضعف حامد استفاده کرده و به‌راحتی سه امتیازی بزند. همچنین ایران در این بازی 17 امتیاز ضد حمله خورد و روی فشار دفاعی تمام زمین اردنی‌ها جا ماند و توپ‌های زیادی را لو داد. هرچقدر کادر فنی برابر ژاپن تعویض‌های مؤثری داشت در برابر اردنی‌ها تصمیم‌های منطقی نگرفت. حتی در دفاع از دارتاکر بازیکن امریکایی‌الاصل بازماند. در حمله‌ها هم چرخش توپ تنها بین سه بازیکن صورت گرفت و عملاً سایرین از بازی کنار گذاشته شدند و اردنی‌ها هم از شکاف ایجاد شده استفاده کرده و به امتیاز می‌رسیدند. اما بردهای ایران هم شاخصه‌های خوب زیادی نداشت. باید گفت با آمدن سنتر قدبلند سوری‌ها نتوانستیم در زیر حلقه خوب کار کنیم و به پرتاب‌های سه امتیازی بهنام یخچالی دلخوش بودیم. قزاقستان نیز در حد تیم ملی نبود. آن‌هم قزاقی که به بحرین باخته بود، بازیکن امریکایی و یورولیگی خود را به همراه نداشت. برابر ژاپن تیمی که سنتر نداشت و شاخص‌های خود را به همراه نیاورده بود نیز با یک بازی فیزیکی سرعتشان را کنترل کردیم.
اما اشکال آن حذف ناباورانه تنها در کار سرمربی و بازیکنان خلاصه نمی‌شود، چرا که انتخاب کادرفنی از سوی فدراسیون بحث‌برانگیز بود. از مدیر فنی تیم ملی محسن صادق‌زاده که 12، 13 سال است به امریکا رفته و تیمداری نمی‌کند، محمد کسایی‌پور سه سالی است تیمی ندارد و کلاه سنگیانی که در بحث تیمداری جزو شاخص‌ها محسوب نمی‌شوند. او هم سه سالی است که حتی سرمربی نیست. زلاتکو هم که به عنوان مربی خارجی جذب تیم ملی شد تنها در دو بازی بود و با پیشنهاد باشگاه صربستانی به کشورش بازگشت و ارمغانی را تنها گذاشت. شاید تنها کسی که در این بازی‌ها توانست سرمربی تیم ملی را همراهی کند کسی نبود جز مهران آتشی که سال‌هاست در رویدادهای مختلف با مربیان ایرانی و خارجی همراه بوده است.