شانگهای دیلی (چین):
با پایان گرفتن بحران کرونا در چین، شی جین پینگ با بازرسی از یکی از مراکز توسعه محصولات کشاورزی که با تولید قارچ باعث بهبود شرایط زندگی مردم شده، خواهان تلاش‌های بیشتر در کشاورزی شد و بر توسعه تجارت الکترونیک تأکید کرد.

نیویورک پست (امریکا):
بحران کووید 19 در نیویورک هنوز ادامه دارد و کادر بهداشت و درمان در بیمارستان‌ها شبانه روزی در حال فعالیت هستند. البته نباید فراموش کرد در کنار آنها کارگران همین بیمارستان‌ها و سایر مشاغل خدماتی در تلاش هستند و باید از آنها تشکر کرد.

نشنال پست (کانادا):
همه کشورها در سطح جهان در حال بازگشایی صنایع و فعالیت‌های کاری و اقتصادی خود هستند. اما به نظر می‌رسد، کانادا قصد دارد با احتیاط بیشتری عمل کند و تنها در برخی استان‌های کوچک اقداماتی صورت گرفته است.

زهره صفاری
خبرنگار
گرچه در پنجاهمین سالگرد روز زمین، جولان بیرحمانه ویروس چند هزارم میلیمتری کرونا در سراسر جهان بسیاری از مردم را در چاردیواری خانه گرفتار کرده و آلودگی هوا را به پایین‌ترین سطح ممکن رسانده است اما خطر بحران‌های زیست محیطی همچنان ساکنان زمین را تهدید می‌کند.
 22 آوریل امسال پیامی متفاوت برای مردم جهان دارد؛ «تغییرات اقلیمی و گرمایش زمین نیازمند اقدام فوری و اضطراری است». موضوعی که به باور ناظران اگر نادیده گرفته شود می‌تواند با بحرانی شدیدتر از «کووید19»، کشورها را زمینگیر کند. به‌گزارش «بی‌بی‌سی»، «آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل نیز با اشاره به تأثیرات اجتماعی اقتصادی «کووید19» بر جهان معتقد است: «با‌وجود تبعات همه‌گیری کرونا در جهان، نباید ضرورت تعجیل در انجام اقدامات جدی محیط زیستی را فراموش کنیم. آنچه کرونا به جهان نشان داد اضطرار و وحشت بود اما این ویروس ما را بیدار کرد تا برای آینده اقدامات صحیحی را انجام دهیم. بواقع بحران کرونا سخت‌ترین آزمون زمین پس از جنگ جهانی دوم بود. اما در عین حال باید اقدامی فوری برای نجات زمین داشت. گونه‌های گیاهی رو به‌کاهش هستند. تغییرات آب و هوایی به نقطه خطر رسیده‌اند. در حال حاضر ساکنان زمین علاوه بر کرونا با بحران آب و هوایی روبه‌رو هستند. ضمن اینکه نباید گرمایش زمین را نادیده گرفت. اولویت فعلی ویروس کرونا است و پس از آن باید بحران آب و هوایی را کنترل کنیم. چند راهکار ساده می‌تواند در این مسیر راهگشا باشد؛ نخست؛ سوق یافتن مردم به‌سمت مشاغل پاک و سبز است، دوم؛ درآمدهای مالیاتی باید صرف ایجاد کسب و کارهای ثابت و همسو با محیط زیست شود، سوم؛ گذشته را فراموش کرده و سرمایه‌های عمومی برای پیشرفت آینده صرف شوند. چهارم؛ سوخت‌های فسیلی از میان برداشته شود و آلوده‌کنندگان هوا هزینه این آلودگی را بپردازند. پنجم؛ جهان یکپارچه شده و در سیستم اقتصادی و سیاسی جایگاه ویژه‌ای برای حل بحران آب و هوایی تعیین شود.»
کرونا، فرصت بازیابی زمین
گرچه به نظر می‌رسد در بحران کرونا، جهان از شر آلاینده‌ها خلاص شده است اما کارشناسان این شرایط را دائمی نمی‌دانند. «آندره نورتون»، مدیر مؤسسه بین‌المللی محیط زیست و توسعه معتقد است: «کاهش گازهای گلخانه‌ای در دوره بحران کرونا قابل توجه بوده اما نباید فراموش کرد که این وضعیت دائمی نیست. بنابراین باید اقدامات فوری برای تغییرات زیرساختی، مصرف انرژی، استفاده درست از خاک و ساختار صنایع داشت تا بتوانیم در مسیر پروژه به صفر رساندن گازهای مخرب تا سال 2050 موفق عمل کنیم. بهره‌وری نادرست از کره زمین، خطر بحران‌هایی شبیه کرونا را بیشتر می‌کند.»
دکتر «کارن اونیل» استاد دانشگاه راتگرز امریکا نیز گفت: «شیوع کرونا به ما یادآوری کرد که حیاتمان تا چه حد آسیب پذیر است. سلامت انسان و اکوسیستم‌ها رابطه مستقیمی دارند. بنابراین هر چه سلامت محیط زیست کاهش و آلاینده‌ها افزایش یابند، انسان در برابر بحران ویروسی جدید آسیب پذیرتر خواهد شد.»
آینده را بهتر بسازیم
بسیاری 22 آوریل 2020 را تاریخی‌ترین «روز زمین» می‌دانند چراکه براساس برنامه‌ای که سال گذشته در بخش محیط زیست سازمان‌ملل- در زمانی که ویروس کرونا هنوز میهمان ناخوانده زمین نشده بود- تدوین شده است، در پایان امسال سطح دی اکسید کربن در جهان باید تا 7.6 درصد کاهش یافته و این فرآیند هر سال تکرار شود تا بتوانیم گرمای زمین را به زیر 1.50 درجه سانتیگراد برسانیم و جهان را از تبعات گرم شدن سیاره نجات دهیم. گرچه به نوشته سایت «سازمان ملل»، اولویت نابودی کرونا است اما پس از آن جهان می‌باید با شعار «آینده را بهتر بسازیم»، تهدیدات مخرب آب و هوایی را به حداقل برساند تا ساکنان زمین در برابر تبعات غیرقابل جبران گرمایش زمین و بحران‌های سلامت بشر در امان بمانند.

ندا آکیش
خبرنگار
همه‌گیری ویروس کرونا جهان را در آستانه «همه‌گیری گرسنگی» قرار داده است. این تازه‌ترین هشدار جهانی است که روز سه‌شنبه آژانس برنامه غذایی سازمان ملل متحد به جامعه بین‌المللی داد و اعلام کرد، اگر اقدام فوری در این زمینه انجام نشود، در چند ماه آینده باید با بحران قحطی دست و پنجه نرم کرد.
به‌گزارش ای‌بی‌سی نیوز، دیوید بیسلی، مدیر اجرایی برنامه غذای جهان روز سه‌شنبه به شورای امنیت ملی سازمان ملل متحد هشدار داد، به‌خاطر بحران همه‌گیری ویروس کرونا بیش از 30 کشور در حال توسعه قحطی گسترده را تجربه خواهند کرد و از این تعداد در 10 کشور همین حالا هم یک میلیون انسان در یک قدمی گرسنگی هستند. او یمن، کنگو، افغانستان، ونزوئلا، اتیوپی، سودان جنوبی، سوریه، سودان، نیجریه و هائیتی را 10 کشوری که در سال 2019 و همین حالا با بدترین بحران غذایی مواجه هستند، معرفی کرد و در مصاحبه با گاردین گفت: ما درباره افرادی که گرسنه می‌خوابند حرف نمی‌زنیم درباره شرایط بشدت دشوار، وضعیت اضطراری و افرادی که در یک قدمی مردن از گرسنگی هستند صحبت می‌کنیم. اگر ما برای این افراد غذا تهیه نکنیم می‌میرند. این مقام بین‌المللی تصریح کرد: ویروس کرونا درحقیقت فراتر از یک همه‌گیری است و دارد همه‌گیری گرسنگی را ایجاد می‌کند. حتی قبل از بروز بحران کووید19 به رهبران جهان هشدار داده بودم که در سال 2020 بدترین بحران انسانی پس از جنگ جهانی دوم بروز خواهد کرد. به این خاطر که جنگ‌ها در یمن، سوریه و جاهای دیگر ادامه دارد، در آفریقا ملخ‌ها حمله کرده‌اند، بلایای طبیعی مدام رخ می‌دهد و بحران اقتصادی در لبنان، کنگو، سودان و اریتره ادامه دارد.
به‌گفته بیسلی، در حال حاضر در جهان 821 میلیون نفر هر شب گرسنه می‌خوابند اما علاوه بر آنها 135 میلیون نفر هستند که در شرایط بحرانی گرسنگی یا حتی بدتر از آن قرار دارند و تحلیل‌های جدید برنامه غذایی جهان نشان می‌دهد که کووید19 حدود 130 میلیون نفر دیگر را تا پایان سال‌جاری میلادی در یک قدمی قحطی قرار خواهد داد. قرنطینه‌ها و رکودهای اقتصادی باعث خواهند شد، طبقه کارگر فقیر در کشورهای در حال توسعه تا حد زیادی درآمد از دست بدهند و گرسنه بمانند. این مقام سازمان ملل که خودش به کووید19 مبتلا شده و در حال حاضر دوران نقاهت بیماری را سپری می‌کند گفت، در حال حاضر برنامه جهانی غذایی هر روزه به حدود 30 میلیون نفر در جهان که در قحطی هستند غذا می‌دهد و اگر این مواد غذایی به این 30 میلیون نفر نرسد، تحلیل‌ها نشان می‌دهد که در هر روز 300 هزار نفر جان‌شان را از دست خواهند داد. بیسلی با دعوت از رهبران جهان برای اقدام هوشمندانه و فوری برای مقابله با بروز «همه‌گیری گرسنگی» گفت: ما وقت زیادی نداریم بنابراین بیایید عاقلانه و سریع وارد عمل شویم. اگر همکاری کنیم می‌توانیم کاری کنیم که همه‌گیری کووید 19 به یک بحران فاجعه بار انسانی و غذایی تبدیل نشود.
بنا بر گزارش جاکارتا پست، گرسنگی دراندونزی از این پس افراد بیشتری را هدف قرار خواهد داد زیرا ویروس کرونا در این کشور همچنان شیوع می‌یابد. همه‌گیری ویروس کرونا در اندونزی باعث شده سه میلیون نفر در این کشور شغل خود را از دست بدهند و 70 میلیون نفر خطر از دست دادن درآمدهایشان را تجربه کنند. در این کشور قبل از همه‌گیری کووید 19، حدود 24 میلیون نفر فقیر وجود داشت و حالا خطر گرسنگی این افراد و افراد جدیدی که بیکار شده‌اند، افزایش یافته است.

ایان گودین
مترجم: وصال روحانی
وقتی آمار مبتلایان و درگذشتگان ویروس کرونا را در امریکا و انگلیس و فرانسه و البته ایتالیا و اسپانیا مطالعه می‌کنید، می‌فهمید که این عارضه در درجه اول کشورهای به ظاهر پیشرفته را بیشتر از سایر ملل ساقط کرده اما حقیقت امر این است که فزون‌ترین لطمات از این طریق به کشورهای در حال رشد وارد شده و این مسأله‌ای است که ابعاد وجودی آن فقط در سال‌های پیش‌رو و پس از جمع‌بندی‌های دقیق و نهایی مشخص خواهد شد.
در درجه نخست این افراد فقیر و فاقد امکانات بهداشتی و وسایل «کمک درمانی» هستند که قربانی جولان این بیماری می‌شوند و ثروتمندان در هر جای جهان اقبال بیشتری برای حفظ خود و مبتلا نشدن به این عارضه دارند. چه در کشورهای کوچک جنوب و شرق آسیا و چه در کشورهای کم امکانات امریکای جنوبی و در گستره‌ای وسیع از آفریقا دولت‌ها و به تبع آن مردم از حفاظ‌های امنیتی کمتری برای حفظ خود در قبال «کووید 19» برخوردارند و حتی در امریکای صاحب امکانات بیشترین تلفات نزد فقرا و بخصوص کارتن‌خواب‌ها و سیاهپوستان که از هر جهت حقوق‌شان تضییع می‌شود، مشاهده شده است. وقتی دولت‌های دارای بضاعت اندک مالی نمی‌توانند وسایل و داروهای لازم را برای اتباع خویش فراهم آورند، چطور می‌توان کشورهای جهان سومی را در قبال تهاجم‌های کرونا و امثال آن مصون داشت؟ بدتر از آن تأثیر درازمدتی است که این ویروس و تبعات آن بر سیاست و اقتصاد کشورهای در حال رشد می‌گذارد. وقتی در چین با آن اقتصاد شکوفای 10 سال اخیرش کرونا یک بیماری شدید و سریع اقتصادی را موجب می‌شود چطور می‌توان از وقوع ضایعات بیشتری در این زمینه در کشورهای در حال رشد و ملل صاحب بضاعت اندک مالی تعجب کرد؟ مالاوی که در دل آفریقای سوزان قرار دارد فقط 25 واحد ICU در بیمارستان‌های خود برای این کشور 17 میلیون نفری در اختیار دارد و بنگلادش در قلمرو ندارترین کشورهای آسیایی صاحب بیش از هزار تخت ICU برای این کشور 160 میلیونی نیست. آیا نباید برای این کشورها بیش از سایر نقاط جهان نگران بود؟
خبرهای رسیده نیز برای این کشورها حاکی از نا‌امیدی است. میزان کمک های ارسالی به کشورهای آفریقایی اندک و کیفیت داروها و غذاها برای کشورهای پرجمعیت آسیایی نازل است. برخی از این کشورها امید داشتند در دهه 2020 به برخی رشدهای اندک اقتصادی نایل شوند اما حتی در تونس و الجزایر هم اوضاع تیره و نا‌امید‌کننده است و رشد اقتصادی جایش را به تنزل کیفی و سقوط ارزش‌ها داده است. این یک میراث مرگبار برای کشورهای جهان سومی است.
منبع: Guardian

آبه‌به بیکلر
مترجم: وصال روحانی
«کووید19» در ماه‌های اخیر همگان را گرفتار کرده و ثروتمند و فقیر نمی‌شناسد و دامان نخست‌وزیر انگلیس (بوریس‌جانسون) و یک ستاره هالیوود (تام هنکس) را هم گرفته اما حقیقت امر این است که طبعاً دامنه تأثیرگذاری بیشتر آن در کشورهای فقیر و فاقد امکانات و از جمله در آفریقا بوده است. قاره‌ای که به‌ سبب گرمای ذاتی و همیشگی‌اش قدرت مانور ویروس کرونا را کاهش می‌دهد اما نه آن حد که این ویروس به‌کلی ناتوان شود.
پادزهرهای جامعه جهانی برای محدود کردن ویروس کرونا تا به‌حال منع سفرها بین استان‌ها و کشورها، تعطیلی مدارس و سایر واحدهای تحصیلی، تثبیت فاصله‌گذاری‌های فردی و گروهی و اعمال قرنطینه به اشکال مختلف بوده اما تجربه نشان داده که به‌رغم مؤثر بودن این تدابیر کرونا فقط با این حربه‌ها از پای درنمی‌آید.
راه‌های طی شده در آفریقا برای رسیدن به یک نقطه امن متفاوت بوده است. در رواندا به‌رغم کشف شدن فقط 11 مورد بیمار کرونایی سفرهای خارجی به مدت 30 روز تعطیل و ممنوع شد و در پایان این مهلت یک ممنوعیت تردد یک ماهه دیگر هم به اجرا درآمد و اوگاندا نیز همین راه را طی کرد و سپس اتیوپی و نیجریه نیز از همین سیاست تأسی جستند.
با این حال در نیجریه که کشوری 200 میلیون نفری است، سیاست‌های مبارزه با کرونا ضد و نقیض و کم‌ثمر بوده است، تنها شانس مردمان قاره سیاه این است که حرارت تند در این کشورها حتی در فصل زمستان امکان تار و مار شدن مردم را براثر جولان کرونا از بین برده است اما تا زمانی که روند پیدا شدن موارد جدیدی از ابتلا در این کشورها مشاهده می‌شود، نمی‌توان به سنت‌ها دل بست و از سایر حربه‌ها غافل ماند و بنا براین سؤال موجود این است که آیا سلاح‌های لازم در اختیار این کشورها هست یا فقط به دلخوشی‌هایی مانند مناسب نبودن سرزمین‌های آفتاب زده برای رشد «کووید19» دل بسته‌اند. تا زمان مشخص شدن جواب این سؤال تنها می‌توان به عملکرد کشورهای موفق‌تر در این زمینه اشاره کرد و مثلاً از ساحل عاج و بوتسوانا یا همان روندا که پیشتر هم نامش آمد، نام برد. دولت مرکزی روندا در شهر کیگالی تدابیری اتخاذ کرده که برای اهالی محروم این شهر پکیج‌های حمایتی پزشکی-تغذیه‌ای ارسال شود و در آفریقای جنوبی که میزان ثروت و امکانات آن بیشتر است، محموله‌های ارسالی اروپا باعث قوت قلب مهاجران سفیدپوست و اکثریت سیاهپوست شده اما آیا این موارد از بحرانی شدن وضعیت کرونا در آفریقا جلوگیری می‌کند؟ جواب این سؤال را هیچ‌کس نمی‌داند.
منبع: Project Syndicate

شایعه‌سازی درباره سلامت «اون»

در دو روز گذشته شایعات بسیاری درباره وضعیت سلامتی کیم جونگ اون، رهبر کره‌شمالی به گوش رسید و کار تا آنجا پیش رفت که برخی رسانه‌های غربی برای وی جانشین نیز تعیین‌کرده و نوشتند، خواهرش پس از او اولین رهبر زن در کره شمالی خواهد شد. اما روز گذشته رسانه‌ها خبر دادند، تمامی این اخبار تنها شایعه بوده است.
به نوشته ایرنا به‌نقل از نشریه نیوزویک، برای اولین‌بار یک روزنامه مستقر در کره‌جنوبی که بودجه خود را از کنگره امریکا دریافت می‌کند، شایعه بیماری کیم جونگ اون را مطرح کرده‌ است. بنا بر این گزارش دو مقام ارشد اطلاعات امریکا به نیوزویک گفتند که جامعه اطلاعاتی امریکا هیچ مدرکی مبنی بر وخامت حال کیم جونگ اون رهبر کره‌شمالی ندارد.
فقدان حضور «کیم جونگ اون» رهبر کره‌شمالی در مراسم امسال روز ۱۵ آوریل (۲۷ فروردین) در روز ملی آفتاب در بزرگداشت «کیم ایل سونگ» پدر بزرگ اون و رهبر فقید، گمانه زنی‌ها در مورد وضعیت سلامت وی را بیشتر کرد. کیم جونگ اون پیش از این هم برای مدتی در انظار عمومی ظاهر نشده بود.
«روزنامه دیلی آن کی» مستقر در کره‌جنوبی که از جمله مخالفان سرسخت سیاست‌های کره‌شمالی است و بودجه مستقیم خود را از کنگره امریکا دریافت می‌کند، روز دوشنبه برای نخستین بار گزارش داد که کیم جونگ اون در ۱۲ آوریل (۲۴ فروردین) تحت عمل جراحی قلب و عروق قرار گرفته است.
این روزنامه با استناد به یک منبع ناشناس در کره‌شمالی، ادعا کرد که کیم حالا در ویلای کوهستانی در یکی از استان‌های شرقی کره‌شمالی به‌نام هاینگ سان در حال گذران دوران نقاهت است. پس از آن شبکه خبری سی‌ان‌ان هم با استناد به یک مقام رسمی که نامش فاش نشده بود، مدعی شد: ایالات متحده در حال نظارت بر اخبار و اطلاعاتی است که گویای وخامت اوضاع این رهبر جوان است.

برهم صالح: شدیدترین بحران را تجربه می‌کنیم

برهم صالح، رئیس جمهوری عراق در مصاحبه با روزنامه واشنگتن تایمز به بحران‌های کشورش پرداخت.
به گزارش ایسنا به نقل از واشنگتن تایمز، برهم صالح در این مصاحبه پیش از هر چیز به مسائل اقتصادی کشورش اشاره کرد و گفت: به‌دلیل کاهش قیمت نفت، با بحران اقتصادی بسیار جدی مواجه هستیم، چراکه در کشورهای تولید‌کننده نفت مانند عراق کاملاً به درآمد حاصل از نفت تکیه می‌شود. از همین رو ما نیازمند انجام برخی اصلاحات اقتصادی ضروری در عراق هستیم و در صورتی که مشکل فساد حل و فصل نشود تحقق چنین هدفی ممکن نیست.
برهم صالح همچنین تصریح کرد: بدون مقابله با فساد نمی‌شود اقتصاد سیاسی در کشور را تغییر داد، اقتصاد سیاسی کنونی عراق به تندروها از جمله تروریست‌ها اجازه می‌دهد تا بار دیگر و پس از شکست، مجدداً ظاهر شده و رشد کنند، چراکه این افراط‌ گرایی از نبود فرصت‌های شغلی برای جوانان و احساس ناامیدی در آنها تغذیه می‌کند.
وی درباره اخراج نظامیان امریکا از عراق نیز عنوان کرد: طرحی در پارلمان عراق تصویب شد که به خروج نیروهای امریکا و نیروهای خارجی از عراق اختصاص دارد و ما باید در کنار هم بنشینیم و با صراحت درباره ماهیت مأموریت و نحوه عملکرد این نیروها در عراق بحث کنیم.
در همین حال گزارش‌ها حاکی است، مصطفی الکاظمی، نخست‌وزیر مکلف عراق نشست مهمی را با رهبران احزاب سیاسی برای حل و فصل اختلافات درباره وزارتخانه‌های این کشور برگزار کرد. طی روزهای گذشته اختلافاتی میان الکاظمی و احزاب سیاسی درباره برخی از وزارتخانه‌ها شکل گرفت و نشست دیشب با هدف حل و فصل این اختلافات برگزار شد.

گروه جهان/ هنگامی که ایما مورالدا، عضو شورای شهر سانتا کلوما دی گرامنت از شهرهای اطراف بارسلونا فهمید به کووید 19 مبتلا شده است، اصلاً تعجب نکرد. زیرا از چند روز قبل تمام نشانه های آن را در خود دیده بود. ابتدا خستگی تمام جانش را گرفت. البته او فکر می کرد به‌خاطر کار زیاد اینگونه خسته است. اما بعد با از دست دادن حس بویایی و چشایی‌اش، مشکوک به ابتلای خود به این بیماری شد.
او در مصاحبه‌ای با روزنامه چاینا مورنینگ پست گفته است: «چند روز بعد از شروع بی‌اشتهایی و خستگی و این علایم، دچار مشکلات تنفسی شدم. احساس می کردم در حال غرق شدن هستم. این ناراحت‌کننده‌ترین علامت بیماری بود. کم کم طوری شد که وقتی چند قدم برمی‌داشتم ، نفس کشیدن برایم  دشوار می‌شد ، مثل وقتی که از تپه‌ای بسیار بلند بالا می‌روید و نفس می کشید.»
مورالدا 18 مارس یعنی تنها 4 روز بعد از اعلام وضعیت اضطراری در اسپانیا بود که با رسیدن به این علامت به بیمارستان رفت و هفت روز در آنجا ماند. در آن زمان سیستم بهداشت و درمان هنوز با حجم گسترده بیماران مواجه نبود و او از اولین کسانی بود که در بیمارستان بستری می‌شد.
بررسی‌ها نشان داده ویروس کرونا 31 ژانویه به اسپانیا رسیده است. این بیماری اولین بار در جزایر قناری دیده شد و بیمار معتقد بود، پس از تماس با شخص بیماری در آلمان آلوده شده است. اولین مرگ ناشی از کووید 19 در این کشور نیز در تاریخ 13 فوریه در والنسیا رخ داد. هرچند که خبر آن تا 4 مارس افشا نشد. اکنون نیز شمار مبتلایان به این ویروس در اسپانیا به 174 هزار نفر رسیده و بیش از 18 هزار نفر هم بر اثر آن جان خود را از دست داده‌اند.
با این حال ، مورالدا خود را بسیار خوش‌شانس می‌داند که در یک سیستم بهداشت عمومی تحت معالجه قرار گرفته است . چیزی که با سیاست‌های ترامپ در کشور امریکا یک آرزو است. مورالدا در همین ارتباط می‌گوید: «در یک سیستم نولیبرالی مانند ایالات متحده ، اگر نتوانید هزینه درمان خود را بپردازید ، می‌میرید. مردم امریکا آنچه را که ما اینجا در اسپانیا داریم، ندارند. در حالی که تأمین بهداشت عمومی بسیار مهم است.»
از آنجایی که کووید 19 خیلی زود در اسپانیا همه‌گیر شد، مورالدا مجبور نبود خیلی طولانی در بیمارستان منتظر بماند تا مورد آزمایش قرار بگیرد. جواب آزمایش او پس از چهار ساعت مشخص شد و به او اعلام کردند که نتیجه مثبت است و باید در بیمارستانی در خود بارسلونا بستری شود. او از تجربه بیمارستان نیز چنین می‌گوید: «از آنجا که این بیماری نوظهور بود، کادر پرستاری هم کمی گیج به نظر می‌رسیدند و همین مردم را عصبی می کرد. پزشکان دستکش، عینک و لباس محافظ داشتند و هربار که می رفتند، باید تمام این تجهیزات پزشکی را دور می ریختند  تا با خیال راحت‌تر کار کنند.»
مورالدا سخت‌ترین قسمت حضورش در بیمارستان را انزوای آن می‌داند و می‌گوید: تنها یک ساعت اجازه تماس با عزیزانم را داشتم. آن هم از طریق واتساپ. مادرم 84 ساله است و از وضعیت من خیلی نگران بود.»
در نهایت هرچند عفونت به دو سوم ریه‌های مورالدا نفوذ کرده بود، اما داروهای ضد التهابی به‌سرعت بیماری را کنترل کردند: « دو روز بعد دیگر تب نداشتم و کادر درمان معتقد بودند با توجه به گسترش عفونت در ریه‌هایم شاهد معجزه بوده‌ام.»