پیرمرد تمام نشدنی است

حسین مسلم
دبیر گروه فرهنگی
نیویورکی‌ها از اینکه وودی بزرگ را خیلی اتفاقی در جایی ببینند، اصلاً شگفت‌زده نمی‌شوند. چه او را در حوالی میدان مدیسون گاردن در حال راه رفتن ببینند، چه در حال دید زدن ویترین مغازه‌ها و گپ زدن با مردم در پیاده روها و چه در حال خوردن قهوه یا نواختن کلارینت در کافه محبوبش «کافه رستوران مایکل». این اسطوره هشتاد و چند ساله هنوز که هنوز است کلارینتش را در آغوش می‌گیرد و به کافه مایکل می‌رود و در گوشه‌ای می‌نشیند و ساعت‌ها کلارینت می‌نوازد. اینها را وقتی در کنار سن و‌ سال وودی آلن می‌گذاریم که در نهمین دهه زندگیش به سر می‌برد، بهتر می‌توانیم به شخصیت استثنایی و البته عجیب و غریبش نزدیک شویم. وجه تناقض‌آمیز این شخصیت جایی خود را بیشتر به رخ می‌کشد که به صرافت بیفتیم[چنان که خودش هم بارها به زبان آورده] او همواره آدمی بسیار خجالتی و منزوی بوده است. سن و سالش را از یاد نبرید. اینکه کسی در نهمین دهه زندگیش هنوز سر پا باشد و خود را از تک و تا نیندازد و هر سال –تقریباً- یک فیلم تازه بسازد، از جمله اتفاقات نادری است که کمتر می‌توان مشابهی برایش یافت؛ بخصوص وقتی این آدم نویسنده و کارگردان سینما باشد و کارش تمام و کمال با قدرت ذهن و جسمش ارتباط داشته باشد، طبعاً این اتفاق را نادرتر هم می‌کند. وودی آلن انگار تمام‌شدنی نیست. او در سال‌های اخیر تقریباً به‌طور مرتب هر‌سال فیلم ساخته و تازه هرازگاهی نیز در میان فیلم‌هایش، تک‌وتوک کوشش‌هایی هم در زمینه ادبیات و تئاتر از او شاهد بوده‌ایم. خودش درباره این میزان پرکاری توضیح جالبی دارد. او خودش را یک کارگر وسواسی می‌داند که همیشه می‌کوشد بهترین کارش را انجام دهد. آخرین نمود کاری این کارگردان وسواسی هم فیلم «یک روز بارانی در نیویورک» است که قرار است در جشنواره ونیز به نمایش درآید.
در همین باره گاردین گزارش داده است که بعد از فسخ قرارداد کمپانی آمازون با این کارگردان کهنه‌کار بواسطه طرح اتهامات اخلاقی علیه او، کمپانی «لاکی رِد» ایتالیا پا پیش گذاشته و حق پخش این فیلم در ایتالیا و چند کشور اروپایی را خریده و آن را به ونیز فرستاده است. بر اساس این اتهام، در سال ۱۹۹۲، «دیلان فارو» دخترخوانده «وودی آلن» او را به آزار و اذیت جنسی متهم کرده و اگرچه تحقیقات صورت گرفته مدرکی برای اثبات گناه «آلن» پیدا نکرده اما عجالتاً این رسوایی موجب شده تا آمازون با او قطع همکاری کند و از زیر بار پخش فیلم جدید آلن شانه خالی کند. «یک روز بارانی در نیویورک» به سیاق بسیاری دیگر از فیلم‌های وودی آلن، یک رومانتیک کمدی با بازی «تیموتی شالامی»، «سلنا گومز»، «جود لا» و «ال فانینگ» است. «آلن» تاکنون ۲۴ بار نامزد اسکار و چهار بار برنده آن شده که این جوایز شامل یک اسکار بهترین کارگردانی و سه جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی می‌شود. «آنی‌هال»، «منهتن»، «نیمه‌شب در پاریس»، «تقدیم به رُم با عشق»، «یاسمن غمگین»، «کافه سوسایتی» و «مرد بی‌منطق» از جمله دیگر ساخته‌های این کارگردان صاحب‌نام سینمای جهان است.