خطر دوقطبی آزادی و آزادگی
چهار
نگاه نوینی به مقوله وفاق و وحدت در جامعه ایرانی باید شکل بگیرد که خط وفاق را نه در محدوده مناقشات سیاسی و جناحی بلکه در مواجهه با تعارضات فرهنگی و بحرانهای اجتماعی تعریف و تعقیب کند. بدون شک، چنین رویکردی اگر بر سازوکارهای روشن و راهگشا در مناسبات اجتماعی استوار شود، میتوان به گذاری کم هزینه از بحرانها و گسلهای اجتماعی امید بست که دغدغه و نگرانی بخش عمدهای از سیاستورزان و اندیشهورزان امروز ایران است. در حقیقت این نگاه نوین معطوف به تقویت راههای همگرایی و ناظر بر پیشگیری از بروز تنش و دوقطبیسازیهاست. چه وقتی جامعه در اثر همین تغافلها دچار التهاب و تنش شد و آسیبها بر دوش مردم آوار شد، دیگر تفاوت چندانی نمیکند که چه کسی مسئول و بانی آن بوده است. تنوع دیدگاهها و قرائتها را در جامعه بپذیریم. تجربه تلاشها برای یکرنگ کردن جوامع با هر هدف و انگیزهای و به هر روشی تجربه قابل دفاعی برای بشر نبوده است. قطبی کردن جامعه با منطق خود حقپنداری و تأکید بر غیریت سازیهای مستمر یعنی اینکه هر روز جماعتی و دستهای از هموطنان را به بهانهای مختلف راندن. این هر چه باشد قاعدتاً امر به معروف نیست و حتماً منکر هم هست. مراقب جامعه باشیم. اینجا همه ما مسئول هستیم.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه