تصویب اولین لایحه ورزش در مدارس

مهدی زارعی/ لایحه ورزش اجباری در مدارس، ماحصل پیشنهادی بود که اولین بار«مهربان مرادخانی» مدیر مدرسه کاویانی کرمان به وزارت معارف ارائه کرد. او پیشنهاد کرده بود که در مدارس برای ورزش نمره‌ای در نظر گرفته شود، زیرا نمره «تولید حس رقابت در شاگردان می‌نماید و این حس رقابت است که محصلین را با میل و اشتیاق به تحصیل وا می‌دارد.» ثانیاً برای درس ورزش هم معلم ورزش در نظر گرفته شود.
پانزدهم اسفندماه 1305 این لایحه شامل یک مقدمه و چهار ماده توسط سیدمحمد تدین وزیر معارف به مجلس شورای ملی ارائه شد:
«مقام محترم مجلس شورای ملی. بر آقایان محترم پوشیده نیست که از قدیم الایام رخوت و رکود در مزاج افراد مملکت قوت یافته و چنانچه ادامه حاصل کند، موجب بدبختی و اضمحلال خواهد شد. برای رفع این مرض عمومی، بهترین وسیله ترویج ورزش و تربیت بدنی است. در کلیه مدارس جدیده، وزارت معارف تاکنون در این قسمت اقداماتی نموده و حتی الامکان در مدارس دولتی، تا حدودی ورزش را معمول داشته لیکن چنان که باید و شاید در اغلب مدارس مسأله ورزش چندان مورد توجه نبوده و مخصوصاً در اکثر ولایات، تربیت بدنی به هیچ وجه صورت خارج پیدا نکرده است. نظر به مراتب مذکور، وزارت معارف لازم می‌بیند که ورزش را در کلیه مدارس جدیده اجباری کند و برای حصول این مقصد، مواد ذیل را برای تصویب تقدیم می‌نماید:
ماده اول: وزارت معارف مجاز است که ورزش را در کلیه مدارس جدیده اجباری نماید.
ماده دوم: به غیر از ایام تعطیل، همه روزه در مدارس مزبوره باید ورزش به عمل آید.
ماده سوم: عده ساعات و اوقات ورزش را وزارت معارف، معین خواهد کرد.
ماده چهارم: این قانون پس‌از تصویب تا مدت یک سال در مراکز ایالات و ولایات و بعد، در سایر نقاط بموقع اجرا گذاشته خواهد شد.»
سرانجام این لایحه در چهاردهم شهریور 1306 به تصویب مجلس ملی رسید. آنهایی که برای ترویج ورزش در کشور تلاش می‌کردند، متوجه اهمیت این موضوع و تأثیر آن روی نسل‌های آینده کشور گشته و شادی خود را بیان کردند. ابوالفضل صدری دبیر مجمع ترقی و ترویج فوتبال در مقاله «پیشرفت ورزش در ایران»، اهمیت این لایحه را با «احداث راه‌آهن سراسری کشور» یکسان دانست.