کاهش فاصله دولت با ملت با بازگویی واقعیت‌ها

 حسین ایمانی جاجرمی
جامعه‌شناس
معمولاً در خصوص گزارش‌دهی، همه دستگاه‌ها مجبور به‌ گزارش‌دهی هستند، اما متأسفانه حرف‌های آنان درست شنیده نمی‌شود. البته نحوه ارائه گزارش دادن به مردم هم اهمیت ویژه‌ای دارد. به‌نظر می‌رسد که شیوه‌ها و ابزارهای بیان مطالب و انتقال آن به افراد، قدیمی شده‌اند و باید راه‌های جدیدی برای انتقال پیام پیدا کرد. هرچند ممکن است، مسائلی در حاشیه وجود داشته باشد که اجازه ندهد صدای دولت بخوبی به مردم برسد. تعدد صداها سبب می‌شود که صدای دولت بخوبی به گوش مردم نرسد. در این میان تشکل‌ها و سازمان‌های مردم‌نهادی که به هیچ عنوان به دولت وابسته نیستند نیز باید با ارزیابی عملکرد خود مردم را آگاه کنند، رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و تشکل‌های تخصصی هم در این قضیه سهم دارند، چون نیاز مبرم جامعه است که علاوه بر گزارش‌های رسمی، گزارش‌های غیررسمی هم بشنوند. به‌نظر می‌رسد که نهادهای مکمل در این خصوص بدرستی به وظایف خود عمل نمی‌کنند.
در مجموع، دولت نیز موظف است که شرایط کار خود را توضیح دهد. همه می‌دانیم که تحریم‌ها آثار زیانباری برای جامعه به همراه داشته است تا جایی که درصدی از تصمیمات دولت را توانسته خنثی یا بی‌اثر کند. مانند زمان جنگ که در شرایط خوبی نبودیم و در عین حال هم به مردم گزارش‌دهی می‌شد، حالا هم باید تمامی مسائل و مشکلات بازگو شوند.
دولت باید بگوید که چه عملکردی دارد و برای چه کارهایی در حال تلاش است تا مردم با شنیدن مشکلات و سختی‌های کار دولت و اطلاع از آنها بتوانند بیش از گذشته همدردی و مقاومت کنند. با بیان مشکلات و ارائه گزارش‌های صحیح از اقدامات گام به گام مسئولان کشور، خیلی از مشکلات خود به خود حل خواهند شد. از آن جایی که هرچه فاصله بین مردم و دولت کاهش پیدا کند، مشکلات هم همرنگ‌تر می‌شوند، دولت ناگزیر است که از طریق روش‌های سنجیده و درست و در کنار آن تزریق امید به جامعه، از عملکرد خود مردم را آگاه سازد.