‌منتقدی صریح، استادی خوش گفتار، پدری مهربان

لطفعلی بخشی
‌اقتصاددان و مدرس دانشگاه
آشنایی من با جمشید پژویان به سال‌های 1344 در دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران بر می‌گردد.
او دانشجوی خوش قیافه‌ای بود که بر خلاف سایر دانشجویان، معمولاً با لباس کامل و کراوات در دانشکده حاضر می‌شد و علاوه بر لباس، سخن گفتن مؤدبانه و متمایزی  داشت که هر دو خصیصه را تا پایان عمر حفظ کرد. او پس از اتمام دوره لیسانس به امریکا رفت و فوق لیسانس و دکتری اقتصاد را در دانشگاه ایالتی «یوتا»دنبال کرد.  سال 1352 دانشگاه آزاد ایران تشکیل شد و من به استخدام آن دانشگاه در آمدم. دانشگاه آزاد ایران برای تکمیل کادر هیأت علمی خود دست به استخدام و بورسیه دانشجویان دکتری در دانشگاه‌های خارجی زد و دکتر سید احمد شاه رکنی و دکتر جمشید پژویان بورسیه دانشگاه آزاد ایران شدند.
پس‌از انقلاب دکتر شاه رکنی و دکتر پژویان به ایران بازگشتند و در دانشگاه آزاد ایران هسته گروه علمی اقتصاد را شکل دادند که چند نفر دیگر از جمله من در آن گروه عضو بودیم. در دوران انقلاب فرهنگی و تعطیل دانشگاه‌ها هر یک از اعضای هیأت علمی مشغول تألیف و ترجمه کتاب شدیم که انتخاب دکتر پژویان ترجمه یکی از کتاب‌های اقتصاد بخش عمومی بود.
 ادغام و انحلال دانشگاه‌ها  موجب ایجاد مجتمع علوم اداری و بازرگانی و مجتمع علوم انسانی شد که از ادغام و انحلال تعدادی از دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی، از جمله دانشگاه آزاد ایران ایجاد شده بود. دکتر پژویان در آن زمان به‌عنوان رئیس یکی از دانشکده‌ها انتخاب شد. مجمتع‌های علوم اداری و انسانی در هم ادغام شده و دانشگاه علامه طباطبایی را شکل دادند و مجتمع فنی مهندسی تبدیل به دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی شد.
پس‌از چند تغییر و تحول دیگر و راه‌اندازی دانشگاه‌ها، گروه‌های اقتصاد در دانشکده جدید اقتصاد (محل مدرسه عالی بازرگانی سابق) تشکیل شد. دکتر پژویان در دانشکده اقتصاد تدریس دروس خرد و کلان را عهده دار شد ،لیکن تأکید بسیار و بیشترین تمرکز را بر درس اقتصاد بخش عمومی داشت.
او علاوه بر تدریس معمولاً به‌عنوان مدیر گروه  انتخاب می‌شد؛ راه‌اندازی دوره‌های کارشناسی ارشد و دکترا به مرور در دانشگاه‌های ایران شکل گرفت و دکتر پژویان اقتصاد بخش عمومی را در دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری اغلب دانشگاه‌های تهران تدریس می‌کرد.
شیوه تدریس، ارتباط خوب با دانشجویان و تسلط بر درس به مرور او را به شاخص‌ترین استاد درس اقتصاد بخش عمومی تبدیل کرد، که این درس در دوره‌های دکتری اقتصاد وزن زیادی داشت.
وی علاوه بر تدریس، کتاب‌های متعددی  تألیف کرد که مورد استفاده دروس دانشگاهی است.
تمرکز بر تدریس درس اقتصاد بخش عمومی در مقاطع مختلف و دوستی با حسین عظیمی او را به مرور به تحلیل مسائل اقتصادی کشور و اظهار نظر درباره آنها کشاند. هرچند از مناصب سیاسی دوری می‌کرد لیکن با تأسیس شورای رقابت که ارگانی تخصصی و فراقوه‌ای بود وارد سمت‌های دولتی شد.
او همچنان تدریس درس اقتصاد بخش عمومی و راهنمایی دانشجویان را در برنامه داشت و به‌ دلیل صراحت لهجه و انتقادهای مستدل، از چهره‌های شاخص در مصاحبه‌های تلویزیونی و مطبوعات شد. من وایشان هر دو در بهمن 1391 از دانشگاه علامه به درخواست شخصی بازنشسته شدیم و او همچنان کرسی تدریس درس اقتصاد بخش عمومی را حفظ کرد.
او دارای دو فرزند است که دخترش درمرحله دفاع از رساله دکتری اقتصاد است. فرزند پسر او دارای عقب ماندگی ذهنی است که مورد علاقه ویژه دکتر پژویان بود و او را اغلب به همراه خود حتی در جلسات رسمی به همراه داشت که شاخصه پدری مهربان است. پژویان در ارتباطات خانوادگی و دوستانه مردی خوش مشرب و بذله گو بود که مصاحبت لذت بخشی داشت.
وی به‌دلیل فشار کاری چند بار دچار سکته‌های خفیف مغزی شد که تحت نظر دکتر بود؛با وجود احتیاطات لازم، در دوران کرونا نیز دچار یک سکته مغزی شد که این سکته مغزی کار او را به بیمارستان کشاند و متأسفانه معالجات پزشکان مؤثر نیفتاد و این استاد گرانمایه  دار فانی را وداع گفت.
شاید اگر دوستان پزشک در مورد ایشان دقت عمل بیشتری مبذول می‌کردند ایشان هنوز در میان ما بود.
دکتر پژویان از شاخص‌ترین استادان اقتصاد کشور بود که تا پایان عمر تربیت شاگرد و کار روی اقتصاد ایران را وجهه همت خود قرار داد و امروزه در بسیاری از دستگاه‌های دولتی و خصوصی شاگردان او را در مناصب تصمیم‌گیری مشاهده می‌کنیم.
روانش شاد و یادش گرامی‌