موسیقی ملی و اقوام ایران ضربه خورده است

ندا سیجانی
خبرنگار
برای تولید یک اثر باکلام موسیقی، جدای از صدای خوب خواننده، آهنگسازی مهم‌ترین مقوله‌ای است که می‌تواند این صدا را به‌درستی در جای خود معرفی کند، مبحثی که شاید اغلب آهنگسازان به آن توجه جدی نداشته باشند، اما درکنارآن هنرمندانی هستند که نگاهشان تولید یک اثر ارزشمند و ماندگار است و این موضوع را مبنای کارشان قرار داده‌اند؛ هنرمندانی همچون کامبیزروشن روان، موسیقیدان، آهنگساز، نوازنده، رهبر ارکستر و البته آموزگار موسیقی. روشن روان 19 خرداد ماه سال 1328 در تهران و در خانواده‌ای مذهبی متولد شد و در دوران نوجوانی با شنیدن ترانه‌های مختلف از رادیو، به هنر موسیقی علاقه‌مند گردید و به تقلید از آوازخوانی پرداخت وبا وجود نگرش متفاوت خانواده، به هنرستان عالی موسیقی راه پیدا کرد و زیر نظر استادانی همچون حسین دهلوی، مصطفی پورتراب، ارفع اطرایی، منوچهر منشی‌زاده، محمد اسماعیلی و حسین تهرانی به فراگیری آکادمیک موسیقی پرداخت و با انتخاب زندگی هنری‌اش، سال‌های سال در این عرصه فعالیت کرد و آثار بزرگی پدید آورد. کامبیز روشن روان از آهنگسازان موسیقی ایران است و آلبوم‌های بسیاری تولید کرده. نخستین آلبوم ارکسترال او بعد از انقلاب، «یادگار دوست» نام دارد با صدای شهرام ناظری و البته طی این سال‌ها برای دیگر خوانندگان خوب موسیقی ایران مانند محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، علیرضا افتخاری، بیژن بیژنی، محمد اصفهانی، علیرضا قربانی و … آهنگ ساخته یا تنظیم کرده‌است.  او علاوه بر تولید آلبوم، ازآهنگسازان موسیقی فیلم است و در دهه 60 از آهنگسازان پرکار موسیقی فیلم بود، آثاری همچون «سفیر»، «گل‌های داوودی»، «امیرکبیر» و … از دیگر فعالیت‌های او تدریس موسیقی است و بیش از 60سال است که به امر تدریس می‌پردازد. او در سال‌های ۴۶ تا ۵۴ در هنرستان عالی موسیقی تدریس می‌کرد و در سال‌های ۴۸ تا ۵۴ در هنرکده موسیقی، سال‌های ۴۷ تا ۵۴ دانشسرای هنر، سال‌های ۴۹ تا ۵۱ و ۵۸ تا ۵۹ دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، سال‌های ۶۱ تا ۸۳ دانشکده صدا و سیما، سال‌های ۶۵ تا ۷۲ دانشگاه هنر و... و همچنان نیز با عشق و علاقه به تدریس می‌پردازد و قرار است در اسفند ماه 1400 یک کارگاه آموزشی در خصوص مبانی آهنگسازی و اصول ارکستراسیون به‌ صورت آنلاین در تهران برگزار کند. با او درباره مبحث آهنگسازی و فضاهای آموزشی به گفت‌و‌گو نشسته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

ادامه در صفحه 18