کوریره دلا سرا (ایتالیا)
مدیترانه دیگر بار تبدیل به گورستان مهاجران شده است. در جدیدترین رویداد، در سواحل لیبی یک کشتی غرق شد که کشتی‌های امدادرسان نتوانستند هیچ‌کدام از مسافران آن را نجات دهند. گفته می‌شود حداقل 130 نفر سوار این کشتی شده بودند. سازمان‌های غیردولتی دولت لیبی را مسئول این رویداد دانسته‌اند.

هشت صبح (افغانستان)
آمارها نشان می‌دهد خشونت‌ها بطور خاص در جنوب افغانستان افزایش چشمگیری داشته است. طوری که در 100 روز نخست سال 2021 بیش از 3 هزار و 500 غیر نظامی در این خشونت‌ها جان خود را از دست داده‌اند. در این میان سهم قندهار از خشونت‌ها بیش از دیگران بوده است.

ایندیپندنت (بریتانیا)
دومینیک کامینگز که پیش از این مشاور بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس بود، او را متهم به بی‌کفایتی کرد و گفت زمانی که همه تلاش می‌کردند قرنطینه کرونایی را اعمال کنند، او مانع تحقیقات داخلی شد. او همچنین مدعی شد که این بی‌کفایتی‌ها بود که او را مصمم به جدایی از دولت کرد.

زهره صفاری/ گستردگی غیرقابل کنترل کرونا در موج دوم این بیماری در هند، بسیاری از بیمارستان‌های ایالت‌های پرجمعیت این کشور را با کمبود اکسیژن و تجهیزات و تخت بیمارستانی روبه‌رو کرده است.
به گزارش «گلوبال تایمز»، ابتلای بیش از 346هزار بیمار در یک روز و مرگ بیش از 2600 نفر در هر 24 ساعت در چند روز گذشته، دادگاه عالی هند را به اعلام وضعیت اضطراری بهداشتی واداشت و دولت را مکلف کرد تا برنامه ملی برای تأمین اکسیژن، تجهیزات، دارو و واکسن را هر چه سریع تر تدوین کرده و جان مردم را نجات دهند. به باور کارشناسان، دولت «نارندا مودی»، نخست‌وزیر این کشور متهم ردیف اول این فاجعه قریب‌الوقوع است، چراکه اقدام دیرهنگام آنها برای کنترل شرایط و صدور مجوز برگزاری تجمعات بزرگ مذهبی و انتخاباتی امسال بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی سبب شد در کمتر از دو ماه آمارهای ابتلا از 10 هزار نفر به 300 هزار نفر در روز برسد؛ اعداد و ارقامی که حتی امریکا نیز در اوج دوران شیوع بیماری به آن نرسید. براساس آمار «بی‌بی‌سی»، علاوه بر دهلی، سه ایالت «گجرات»، «اوتار پرادش» و «هاریانا» نیز علاوه بر امکانات، با بحران کمبود اکسیژن دست و پنجه نرم می‌کنند. به نوشته «الجزیره»، تنها در دهلی‌نو آمارها نشان می‌دهد در هر 4 دقیقه یک نفر جان خود را از دست می‌دهد. کادر درمان دهلی معتقدند به دلیل کمبود تخت مراقبت‌های ویژه و اکسیژن، بسیاری از بیماران از آمبولانس‌ها پذیرش نمی‌شوند و 24 تن از بیماران نیز در صف اکسیژن تاکنون جان خود را از دست داده‌اند. در این شرایط «نارندا مودی» که روز جمعه با اعضای کابینه‌اش جلسه‌ای اضطراری برگزار کرد در حالی که سیبل انتقادات فراوانی قرار گرفته است به همه ایالت‌ها دستور دارد تا اقدامات لازم برای مبارزه با احتکار و بازار سیاه را انجام دهند. او همچنین متعهد شد که با تبدیل اکسیژن صنعتی، مشکل کمبود این ماده حیاتی را برطرف کند. اما به باور کارشناسان «ای‌بی‌سی»، فارغ از ناکارآمدی دولت هند در مدیریت این بحران، رفتار عمومی (عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی) و نمونه‌های جهش‌یافته ویروس نیز در بروز این فاجعه انسانی مؤثر بوده‌اند. با این حال بسیاری از رسانه‌های جهانی مانند اکونومیست، نیویورک تایمز و... پاسخ با تعلل «مودی» به این بحران بزرگ را مهمترین دلیل اسفناک شدن موج دوم می‌دانند.
محدودیت‌های پروازی برای هند
چند روز پس از انتشار آمار نگران کننده مبتلایان و قربانیان موج دوم کرونا، انگلیس قوانین جدیدی برای پذیرش گردشگران هندی وضع کرد و تنها ورود شهروندان هندی بریتانیا و ایرلند را با 10 روز قرنطینه اجباری مجاز دانست. کانادا و امارات به مدت 30 روز پروازهای هند را ممنوع کردند. سنگاپور نیز با قوانین سختگیرانه‌ای پذیرای مسافران هندی است.
سکوت غرب و پیشنهاد کمک چین
گرچه به نظر می‌رسید آمارهای نگران‌کننده هند، کشورهای غربی را به واکنش فوری برای حل بحران وادارد اما تنها و سریع‌ترین اقدام آنها محدودیت تبادلات دیپلماتیک و ممنوعیت پرواز بود. از سوی دیگر تحریم‌های امریکایی برای واردات مواد اولیه ساخت واکسن مهمترین نیازی است که هنوز مقامات کاخ سفید به آن واکنش نداشته‌اند. در این میان با وجود تیره و تار بودن روابط میان هند و چین، چشم‌بادامی‌ها برای کمک به حل این بحران به همسایه‌شان چراغ سبز نشان دادند. موضوعی که بسیاری از کارشناسان آن را فرصتی برای برقراری روابط دو کشور دانسته‌اند.
به نوشته «بلومبرگ»، اما در حال حاضر نقش امریکا از دیگر کشورها پررنگ‌تر است. دولت «بایدن» به عنوان تأمین کننده بخش عظیمی از واکسن‌های جهان تنها برای دو کشور کانادا و مکزیک تسهیلات ویژه فراهم کرده، این در حالی است که علاوه بر وضعیت بغرنج هند، همچنان کرونا بیشترین قربانیانش را در برزیل می‌گیرد و بسیاری از کشورهای آفریقایی نیز با توجه به معلق ماندن فعالیت کارخانه تولید واکسن هند، واکسینه شدن را رؤیایی دور می‌بینند. با این حال دلایل زیادی وجود دارد که دولت بایدن باید به هند نگاه ویژه داشته باشد. نخستین دلیل حجم بالای ابتلا و مرگ در این کشور است. چراکه فقط به‌طور مثال ایالت اوتار پرادش بیش از برزیل جمعیت دارد و ماهاراشترا یکی از بحرانی‌ترین ایالات این روزه هند دو برابر جمعیت آفریقای جنوبی را دارا است. موضوع دوم تعداد کادر درمان هند است که نمی‌توانند پاسخگوی این جمعیت باشد و نکته آخر نیز نقش منحصر به فرد هند در کنترل پاندمی جهانی است چراکه بسیاری از کارخانه‌های تولید واکسن مانند مؤسسه سرم در این کشور فعالیت دارند. در این شرایط امریکا باید به جای سکوت در برابر این بحران، ابتدا تحریم بر کالاهای اساسی این کشور را بردارد و پس از آن در یک اقدام فوری دوزهای ذخیره شده واکسن هایش را در اختیار این کشور قرار دهد. به گفته کارشناسان اگر امریکا بخواهد در همه فرایندهای سیاسی آینده با این کشور و همسایگانش موفق شود، برهه فعلی هند برگ برنده خواهد بود.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

ربوده شدن
از پله‌های سفارت فرانسه با سرعت پایین آمده و به سوی سفارت خودمان رفتم که در آن زمان در یکی از خیابان‌های باریک رم قرار داشت. تعداد زیادی پلیس را مسلسل به دست با اتومبیل‌های آبی رنگ و چراغ‌های قرمز در اطراف سفارت دیدم و ده‌ها همسایه ایتالیایی که بوالفضولانه در برابر سفارت جمع شده بودند. روزنامه نگاران ایتالیایی و دوربین‌های تصویربرداران، از همه پر سر و صدا‌تر و فضول‌تر بودند که می‌پرسیدند چه اتفاقی افتاده و چگونه اتفاق افتاده است؟ احساس تنگنای شدیدی می‌کردم بویژه از اینکه سؤالات خبرنگاران، خالی از سرزنش حاصل از عقبگرد در روابط راهبردی سوری - فلسطینی نبود؛ همچنین به‌خاطر اینکه در هنگام یورش، در سفارت نبوده ام؛ بویژه وقتی چشمم به رگه‌ای از خون حنین حاتم معاون نمایندگی در سالن روبه‌روی دفترم افتاد که هنوز بر زمین مانده بود. پاسخ من برای خبرنگاران قانع کننده نبود که سوریه و فلسطین یکی هستند و یکی باقی خواهند ماند و کسانی که سفارت را تصرف کرده‌اند، فلسطینی نیستند چون فلسطینی نمی‌تواند تروریست باشد. نماینده سازمان آزادی بخش [فلسطین]در رم، فردای آن روز به دیدارم آمد و ضمن تشکر از موضع دیروز من، هنگام رفتن در گوشم زمزمه کرد که آنها فلسطینی بودند، اما از جماعت ابونضال. اولین بار بود که این نام را می‌شنیدم.
ربایش آلدو مورو [نخست‌وزیر ایتالیا]
ایتالیا همانند زلزله و پس لرزه‌های آن، به لرزه در آمد، هنگامی که سازمان [مسلح چریکی چپ تندرو] «بریگارد سرخ»؛ آلدو مورو نخست‌وزیر ایتالیا را بمدت ۵۵ روز ربود. ایتالیا از سیسیل در دورترین نقطه جنوب آن که هنوز دیوارهای برخی کلیساهایش مزین به آیات قرآنی مطلا به آب طلا است، تا لومباردی در دورترین نقطه شمال این کشور که به‌صورت سراسرنما [پانورامیک] بر اروپا مشرف است، به لرزه در آمد. ایتالیایی‌ها در این حادثه و پیامدهای آن غرق شدند، زیرا آلدو مورو فقط یک شخصیت سیاسی عادی یا نخست‌وزیر ایتالیا نبود و در پس پرده سیاست، بیش از سیاست آشکار حضور و وجود داشت. آلدو مورو صاحب نظریه «سازش تاریخی» میان حزب دموکرات مسیحی مسلط بر زندگی سیاسی ایتالیا از هنگام پایان جنگ جهانی دوم، با حزب کمونیست ایتالیا بود که امریکایی‌ها مشارکت در قدرت را حتی در صورت کسب بیشترین آرا در انتخابات قانونگذاری برای آن، ممنوع کرده بودند. آلدو مورو نماد یک وضعیت سیاسی بشدت خاص در کمونیسم اروپایی بود که از نگاه ناتویی امریکا و حتی مسکوی کمونیست، در دوران جنگ سرد قابل فهم نبود.این نوع متفاوتی از یک تناقض آشکار [پارادوکس] بود که این بار رم به خود می‌دید.