امام حسین(ع): همانا سخاوتمندترین مردم آن کسى است که کمک نماید به‌ کسى که امیدى به وى نداشته است و بخشنده‌ترین افراد آن شخصى است که ـ نسبت به ظلم دیگرى با آنکه توان انتقام دارد ـ گذشت نماید.                                                                                  
بحار الأنوار، ج75، ص121، ح4

هنوز درخصوص فراخوان جشنواره چهلم و بخش‌های آن درشورای برگزاری جشنواره بحث و گفت‌و‌گو داریم. درخصوص کلیت فراخوان به توافق رسیده‌ایم و روی جزئیات آن در حال بحث هستیم و بعد ازنهایی شدن فراخوان و بررسی و اعلام نظر شورای سیاستگذاری، به احتمال زیاد تا پایان خرداد فراخوان جشنواره چهلم منتشر می‌شود. نکته دیگر اینکه جشنواره چهلم به‌صورت بین‌المللی برگزار خواهد شد و از گروه‌های بین‌المللی برای حضور و اجرا در جشنواره دعوت به‌عمل می‌آید. گزینه آنلاین جزو جدا نشدنی جشنواره تئاتر فجر شده و در کنار فیزیکی برگزار شدن جشنواره، برگزاری بخش‌هایی نیز به‌صورت آنلاین انجام خواهد شد.
 بخشی از گفت‌و‌گوی دبیر چهلمین جشنواره تئاترفجر با مهر

علی اکبر قاضی زاده
استاد علوم ارتباطات اجتماعی
این روزها درباره میزان مشارکت مردم در انتخابات پیش رو صحبت‌های زیادی می‌شود. نظرسنجی‌ها عددهای مختلفی را درباره میزان شرکت مردم در این انتخابات نشان می‌دهند که به نظر می‌رسد نیاز به فعالیت بیشتری برای بهبود این اعداد داریم.
بسیاری از نقش رسانه‌ها در این شرایط صحبت می‌کنند اما به نظر من جلب مشارکت مردم و تشویق آنها به رأی دادن بیشتر متوجه نامزدان انتخابات است و نه رسانه ها. البته رسانه‌ها می‌توانند با بیان ویژگی‌های انتخابات قبل، مقایسه شرایط، مقایسه نامزدهایی که روی کار آمدند و بررسی عملکرد آنها و البته بررسی نتایج مشارکت‌های مردم در دوره‌های مختلف برگزاری انتخابات، در جلب مشارکت مردم مؤثر باشند و آنها را برای رأی دادن تشویق کنند اما این اقدام برای ایجاد هیجان و جلب مشارکت مردم باید از ماه‌ها قبل آغاز می‌شد که به دلایل مختلف این اتفاق نیفتاد و اکنون می‌توان گفت برای این کار کمی دیر است. هر چند که همچنان رسانه‌هایی که وابسته به گروه‌های سیاسی مختلف هستند می‌توانند با حمایت از نامزد موردنظرشان کمی این هیجان را ایجاد کرده و مردم را برای آمدن پای صندوق رأی تشویق کنند.
باید این مسأله را در نظر بگیریم که اگر امکان ایجاد رسانه‌های خصوصی را در ایران داشتیم بسیار می‌توانستیم در این زمینه فعال تر عمل کنیم. مانند آنچه در انتخابات کشورهایی چون امریکا رخ می‌دهد. در دوره 4 ساله دونالد ترامپ رسانه‌های نزدیک به حزب دموکرات توانستند با زیر سؤال بردن عملکرد او توجه‌ها را به انتخابات بعدی امریکا جلب کنند و نقش زیادی هم در جلب مشارکت مردم و رأی آوردن جو بایدن داشتند.
اکنون هم رسانه‌های وابسته به این احزاب به همین شکل به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
با این حال باید به این مسأله توجه کرد آنچه این روزها می‌تواند مردم را پای صندوق‌های رأی بکشاند عملکرد نامزدها و فعالیت آنها در مبارزه‌های انتخاباتی است و رسانه‌ها تنها می‌توانند با انعکاس این فعالیت‌ها برای جلب مشارکت مردم همکاری کنند. در واقع رسانه‌ها اکنون به عنوان یک نیروی کمکی می‌توانند عمل کنند.

محدثه واعظی‌پور
روزنامه‌نگار
دهـــه هشتاد وضعیت سریال‌سازی در شبکه‌های مختلف، مثل امروز نبود. آن روزها، تعدد و تنوع شبکه‌ها فرصتی به وجود آورده بود که تیم‌های مختلف مشغول به کار باشند و انواع و اقسام پروژه‌ها (سریال، مسابقه، تاک شو و ...) در سازمان تولید شود. در همه این موارد هم می‌شد یکی دو نمونه شاخص دید و از تماشایش لذت برد. شبکه تهران هم حال و روزی متفاوت با امروز داشت، فضایی بازتر و برنامه‌هایی جذاب داشت. با اینکه شبکه، عمری طولانی نداشت اما به دلیل برنامه‌های جذابش رقیب شبکه‌های اصلی و قدیمی بود.
یکی از برگ برنده‌های شبکه تهران، در نخستین سال‌های دهه هشتاد «پاورچین» بود.
سریال «پاورچین» (مهران مدیری) بارها و بارها از تلویزیون پخش شده، شبکه‌های مختلف بخش‌های کوتاه شده این سریال طنز محبوب را به شکل‌های گوناگون نشان داده‌اند و می‌شود گفت قسمتی نبوده که دیده نشده باشد، با این همه «پاورچین» هنوز زنده و دیدنی است. این سریال، با اختلاف بهترین کار مهران مدیری است. ممکن است «شبهای برره» یا «مرد هزار چهره» و «قهوه تلخ» هم پربیننده بوده باشند، اما «پاورچین» در شوخی‌ها، شخصیت‌پردازی و خلق موقعیت‌های کمیک تازگی و طراوتی دارد که بعدها تبدیل به عناصر تکرار شونده آثار سازنده‌اش شده و جذابیت شان را از دست دادند. در «پاورچین» مثل اغلب آثار تصویری ماندگار، یک تیم خوب در کنار هم قرار گرفته‌اند. فیلمنامه پیمان قاسمخانی، حضور مهران مدیری و جواد رضویان در روزهای اوجشان و بازیگران نقش‌های فرعی‌تر مثل سحر زکریا، سحر دولتشاهی و سیامک انصاری، یک تیم استثنایی خلق کرده است. «پاورچین» وجهه انتقادی پررنگی دارد، بدون اینکه به دام لودگی بیفتد، از وضعیت فرهنگی و اجتماعی انتقاد می‌کند. سنت‌ها و آداب غلط را نشانه می‌رود و زیر عنوان «برره‌ای‌ها» همه وجوه منفی و تاریک تاریخ و فرهنگ ایرانی را نقد می‌کند. از این منظر هم، این سریال از بهترین کارهای طنز مدیری است. نکته اینجاست که تقریباً بیست سال از ساخت و پخش این مجموعه گذشته و تازه بودنش نشان می‌دهد که بیش از هر مجموعه طنز دیگری، موفق بوده و محک زمان را تاب آورده است. با دیدن «پاورچین» می‌شود متوجه وضعیت و کیفیت مجموعه‌سازی در تلویزیون هم شد، با نزولی شدن روند حرفه‌ای فعالیت مهران مدیری و قطع همکاری رضا عطاران با تلویزیون، کیفیت مجموعه‌های طنزهم پایین آمد، بجز سروش صحت در دهه 90 در زمینه سریال‌های طنز ستاره‌ای نداشتیم که استمرار حرفه‌ای داشته باشد و بکوشد در هر سریال، فضایی تازه را تجربه کند.
«پاورچین» هنوز ویژگی‌های یک سریال موفق را دارد. ایده جذاب، داستان‌های شیرین، شوخی‌های تازه و بازی‌های دیدنی. تماشای این سریال پس از دو دهه، لذت‌بخش و دریغ‌برانگیز است.

غلامرضا فرجی
مدیر پخش مؤسسه بهمن سبز
حال و روز سینما اکنون کمی بهتر شده است. به لحاظ روانی بخشی از مخاطبان واکسینه شده‌اند و درست است که هنوز همه مردم واکسن نزده‌اند، اما از نظر بار روانی برای جامعه بهتر شده است و مخاطبان در سه هفته اخیر بیشتر شده و آمار آنها نسبت به گذشته بهتر شده است. اما شرایط ایده‌آلی به دلایل چیدمان فیلم‌های در حال اکران وجود ندارد. یکی از دلایل کم بودن مخاطبان سینما، اکران فیلم‌هایی است که ظرفیت جذب مخاطب را ندارد. دلیل دیگر هم نامهربانی صدا و سیما در حوزه پخش تیزر فیلم‌هاست. در حوزه تبلیغات بشدت ضعیف عمل شده و هیچ‌کس نمی‌داند که اکنون سینما باز است یا نه.
ما از سرمایه‌گذاران آثار و تولید‌کنندگان و نیز سازمان سینمایی و نهادهای دیگر کمک خواستیم اما در بخش اعظم همکاری‌ها صدا و سیما کمک نمی‌کند. ما کمک صد درصدی نمی‌خواهیم اما بخشی می‌توانند کمک کنند. بالاخره سینما یک صنعت است. آیا می‌خواهیم صنعت را حفظ کنیم یا نه؟
به هر حال این صنعت یک متولی دارد که آن هم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. آنها هم در بخشی کمک می‌کنند. اما آیا نباید در سالن سینما فیلم باشد تا مخاطب بیاید؟ وقتی نیست سالن دار مجبور می‌شود که تغییر شغل و کاربری دهد.
یعنی یکسری اتفاقات ناخواسته ایجاد می‌شود. سالن‌دار هم باید یک‌سری هزینه‌های جاری مثل آب و برق و اجاره را بدهد حتی اگر بسته هم باشند. اکنون در این شرایط سینما را این‌گونه به حال خود رها کردن، درست نیست. یکسری هم سرمایه‌دار بخش خصوصی هستند در این شرایط چگونه ارتزاق کنند؟ تولید‌کننده هم حق دارد نگران هزینه‌هایش باشد و باید از سوی دولت حمایت شود. اکنون سینما رها شده است و با اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخشی کمک و حمایت می‌کند، اما بنیه لازم و کافی برای حمایت از سینما وجود ندارد. اگر بخواهیم سینما را رونق دهیم و به سبد خانوار برگردانیم و نسل آینده از سینما استفاده کند، باید از سینما به گونه‌ای حمایت کرد تا در آینده بتواند روی پای خود بایستد. سینمایی که مردم با آن خاطره دارند و یک نوع نوستالژی است.

مسعود جاهد
آهنگساز و نوازنده
«پنجره باز می‌شود»، تقریباً برای خیلی ازمخاطبان و دوستداران موسیقی ایرانی آشنا است. این اثر در سال ۱۳۸۷ منتشر شد و این عنوان برگرفته از نام یکی از تصانیفی است که در آن زمان با همخوانی زنده یاد بانو شیدا اجرا شده است و متن هم از سروده‌های اوست و موسیقی اش را در دستگاه نوا ساخته بودم.
این تصنیف هم به‌لحاظ فرم و هم به لحاظ محتوا و معنا دقیقاً در تقابل با ناامیدی است و درهرزمان و مکانی که قرار داشته باشیم به ما امید به زندگی، شور و ایمان می‌دهد، به گونه‌ای که حتی در فضای جشن باستانی نوروز مردم عزیزمان هرساله آن را برای یکدیگر ارسال می‌کنند.
 کلیت فضا و ساختار آهنگ‌ها و قطعات آلبوم درونمایه‌ای حزن و اما توأمان با نشاط و سرخوشی است. از نگاه من این اثر جدا از رنگ آمیزی و فرم ارکستر، صدای منحصربه فرد خانم شیداست که من یا شمای مخـــــــــــاطب را آرام آرام تا پایان کار با خود می‌کشاند.
درمجموع هر بارکه به آلبوم «پنجره باز می‌شود» گوش دهیم بوی تازگی خاصی می‌دهد. آلبومی که شاید می‌شود گفت خیلی‌ها با آن در لحظات سرخوشی یا اندوه، درجمع، در تنهایی و در هرحالی خاطره دارند. ما انسان‌ها زیر هر فشاری با امید زنده‌ایم و به خود می‌قبولانیم که این نیز می‌گذرد، یعنی پنجره باز می‌شود. شنیدنش خالی از لطف نیست.این آلبوم شامل هشت قطعه «اشـــک حســـرت»، «حـــالپریشان»، «گل مریم»، «قافلـــــــــه عمر»، «پنجره باز می‌شود»، «من فرزند ایرانم»، «حالا چرا؟» و «تاج خوشبختی»است که از سوی انتشارات ایران گام منتشر شده است.
بابک شهرکی، سامان احتشامی، مجید واصفی، پدرام درخشانی، حامد فولاد قلم، مسعود حبیبی، محمود فرهمند، فضل‌الله شهرکی، ایمان سیاهپوشان، آراس رجبی و مسعود جاهد نوازندگان اثر، بابک شهرکی، رحمت‌الله وطــــن دوست و مسعود جاهد تنظیم کنندگان آن و اشعار سروده خیام نیشابوری و سید محمد حسین شهریار است.

یگانه خدامی
پس از ۱۲ سال کار بنیامین نتانیاهو در دولت رژیم صهیونیستی با آرای نمایندگان مجلس به پایان رسید. خبری که باعث شد کاربران ایرانی با خوشحالی درباره‌اش بنویسند و البته به این بهانه جنایت‌های نتانیاهو را یادآوری کنند. هرچند که کاربران زیادی هم از اینکه نخست وزیر جدید رژیم صهیونیستی جنایتکار دیگری است، نوشتند: «‏گرچه فاشیستی رفته و فاشیستی آمده، صبح بدون ‎نتانیاهو برای این منطقه صبح بهتری است. در ۱۲ سال گذشته کمتر نقطه‌ای از این منطقه از جنایات این جلاد کودک‌کُش در امان بوده. زباله‌دان تاریخ! برای یکی از متعفن‌ترین موجودات معاصر آغوش بگشا. خودش و رژیم آپارتاید بروند که برنگردند.»، «‏حقیقتاً از رفتن این قاتل خوشحالم. امیدوارم زمین از ‎نتانیاهو‌ها پاک بشه»، «‏رفتن نتانیاهو خوشحالی نداره چون یه جانشین افراطی‌تر جاش نشسته.»، «منشأ شر مطلق رفت و کاش روزی رو ببینیم که دنیا از شر همه تندروها خلاص شده»، «‌‏چه خوب که نتانیاهو این دشمن ایران ساقط شد. دنیا بدون او  جنگ طلبی را شاید کمتر ببیند.»، «‏رفتن ‎نتانیاهو یک پیام روشن داره که خرابکاری و شلوغ کاری همیشه جواب نمیده و حتی گاهی نتیجه عکس میده.»، «‏یه ضرب‌المثل داریم میگه: سگ زرد برادر شغاله. نتانیاهو یا هر کی که باشه، دشمن ایران است»، «‏نتانیاهو رفت و نفتالی بنت ۴۹ ساله با دولت ائتلافی و محض یک رأی اضافی به قدرت رسید. سیاست او در باره فلسطین بدتر از نتانیاهو است. نفتالی می‌خواهد «کناره غربی» خاک فلسطین را رسماً شامل اسرائیل کند، چون خانه خودش در یک شهرک غیر قانونی در منطقه اشغال‌شده‌ کرانه غربی است.»، «از سقوط این سَم خوشحالم.»