حجت الاسلام علی مهدیان
فعال فرهنگی و رسانه ای

حضور در محفل سخنرانی رهبری عایداتی برای اندیشه و قلب انسان دارد که از باب «فاما بنعمه ربک فحدث» باید بازگو کرد و با دیگران در میان گذاشت. لحظه‌ای که رهبری وارد حسینیه می‌شود و جمعیت منتظر بلند می‌شوند و آنگاه جمعیت و رهبری چشمشان به چشم هم می‌افتد، یکی از زیبا‌ترین اتصالات عالم شکل می‌گیرد. نگاه مردمی که می‌فهمند چه مسیری را باید بروند، چه اصولی را باید رعایت کنند و به چه کسی باید دل ببندند. مردمی که عاشقانه دوست دارند مسیرشان را و رهبر الهی و حکیم شان را. مردمی که عزم کرده‌اند، قیام کرده‌اند و بنای بر حرکت و سلوک در این مسیر پر خطر را دارند. نگاه این مردم گره می‌خورد ناگهان به نگاه رهبری که حاضر شده زیر بار یک مسئولیت خطیر و سنگین برود و زیر این بار شانه بدهد. رهبری که حکمتش و صبرش و اقتدارش و البته مظلومیتش زبانزد است. وقتی این دو یکدیگر را می‌بینند و هر دو برای هم دست بلند می‌کنند دیدنی است. اینجا است که لذتبخش‌ترین وصل و اتصال در عالم هستی شکل می‌گیرد؛ «ولایت»
شیرینی این اتصال را آن دخترک شش هفت ساله قمی هم درک می‌کند که فیلمش را پدرش گرفته بود. دختری که التماس می‌کرد دلش می‌خواهد در این جلسه باشد و رهبر را ببیند. شیرینی این اتصال را آن زنان و کودکان قمی می‌دانند که ساعت چهار صبح داخل رودخانه معروف قم جلوی مصلی در آن سرمای استخوان سوز قم منتظرند تا اتوبوس بیاید و سوارشان کند تا در این جلسه حاضر شوند. شیرینی این اتصال را آن جانباز می‌داند که ساعت‌ها زودتر در حسینیه می‌نشیند و جا می‌گیرد که وقتی رهبر آمد راحت‌تر تماشایش کند. وقتی به او می‌گویند جایت را نگه می‌داریم برو آنجا روی صندلی بنشین، اینطور اذیت می‌شوی باید چند ساعت روی زمین بنشینی، قبول نمی‌کند. هرچه اصرار می‌کنند نمی‌پذیرد و بعد آرام می‌گوید: «جایم خوب است».
باید باشید در این محفل که تأیید کنید چقدر زمزمه بچه‌های کوچک از داخل قسمت بانوان لذتبخش است. صدای خنده و گریه کودکان صدای زندگی است. ولی زیر چتر آن اتصال ولایی، شیرین‌تر و نورانی تر و تو چه می‌دانی این صدای زندگی با قلب و روح رهبرت چه می‌کند. جایی خواندم که رهبر می‌گفت: «من به زنان و کودکان حساسیت خاصی دارم. هیچگاه نمی‌توانم کمترین آسیب و اهانتی را به یک کودک یا یک زن تحمل کنم. بارها به دوستانم گفته‌ام من برای قضاوت میان یک زن و مرد مناسب نیستم زیرا حتماً از زن جانبداری می‌کنم و همینطور در مورد کودکان من حتی طاقت این را ندارم که در فیلم ببینم کودکی دچار مصیبت می‌شود.»(خون دلی که لعل شد، ص190)
خاطره دیدار پس از ضربه به عین‌الاسد
لابد شنیده‌اید که امام هم می‌گفت وقتی در حسینیه صدای گریه کودکی را می‌شنوم حین سخنرانی حواسم پرت می‌شود. (پدر مهربان، میریان سید احمد، ناشر مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ص5، خاطره فرشته اعرابی)
قبل از آنکه رهبری بیاید مدتی منتظر بودیم، در این مدت خیالم به خیلی جاها پر می‌کشید. به روزی که عین الاسد را زدیم و فردایش تصویر زنده دیدار رهبری با مردم پخش شد. دشمن تهدید کرده بود اگر بعد از شهادت حاج قاسم ایران دست از پا خطا کند چندین نقطه حساس را می‌زنیم از جمله بیت رهبری و پخش زنده این دیدار بعد از کوبیدن عین الاسد خیلی معنا داشت. بعد از هشتاد و چند سال اولین بار بود که یک کشور علناً پایگاه امریکا را می‌زند و موشکباران می‌کند و تهدید ابرقدرت را به هیچ حساب می‌کند. یوم اللهی بود آن روز. سعی می‌کنم حواسم را جمع کنم. به در و دیوار حسینیه امام خمینی نگاه می‌کنم، حواسم به پیرمردی روحانی که گوشه‌ای نشسته جلب می‌شود. می‌شناسمش. پدر شهید است. آرام و با وقار. اما خنده‌ام می‌گیرد، امان از دست این خیال ناآرامم، یاد خاطره‌ای می‌افتم که این پیرمرد روحانی، حکیمانه انتخاب کرده بود و در جلسه‌ای برایمان تعریف کرد تا به ما چیزی را بیاموزد. خاطره‌ای به ظاهر خنده دار اما در واقع مهم و پر معنا. می‌گفت روبه‌روی حرم ایستاده بودم منتظر تاکسی. می‌دیدم هر ماشینی عبور می‌کند به من سلام می‌دهد و من هم جواب همه را می‌دادم. بعد از مدتی متوجه شدم همه دارند به حضرت معصومه(س) سلام می‌کنند و من اشتباه گرفته بودم. می‌گفت آقایان طلبه اگر مردم به شما احترام می‌کنند اشتباه نگیرید در واقع دارند به آن صاحب اصلی احترام می‌کنند. راست هم می‌گفت در همین حسینیه امام خمینی، در محفلی که همه‌اش آیه است همه‌اش تکریم و احترام است. همه‌اش ذکر و توجه است. همه‌اش عاطفه و عشق است به نظرم می‌رسد همه اینها متوجه آن حقیقت نورانی ولایت عظمی است که قدم به قدم حرکت این امت به سمت ظهورش را تماشا می‌کند و لبخند می‌زند.
سرود مردم آغاز می‌شود، چیز زیادی از اشعارش را به یاد ندارم بجز یک کلمه که دائم تکرارش می‌کردند: «می‌مانم....»
نگاهم افتاد به آن آیه‌ای که بالای جایگاه سخنرانی رهبری نگاشته شده بود: یا ایها الذین آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوا‌الله لعلکم تفلحون.(200 آل عمران)
آغاز یک جهاد بزرگ از قم
سخنان رهبر که آغاز می‌شود تلاش می‌کنم در حالی که حواسم به خود او است به سخنانش هم فکر کنم. برایم دشوار است. هم دوست دارم سیر نگاهش کنم هم دلم می‌خواهد آنچه می‌گوید را بفهمم. دوست ندارم چیزی را فراموش کنم ولی دوست هم ندارم چیزی یادداشت کنم، دلم نمی‌آید لحظه‌ای از او چشم بردارم. نمی‌دانم کار درستی است یا نه. اما حیرانی‌ام برای خودم جالب بود.
او گفت: از قم یک جهاد بزرگ آغاز شد، جهاد بزرگی که هدفش این بود که ایران را از هاضمه غرب بیرون بکشد. این حرف‌ها برای من مسئولیت آور بود. احساس نمی‌کردم فقط سخنی تاریخی می‌گوید. بلکه یک مأموریت مهم راهبردی را داشت یادآوری می‌کرد. این جهادی که قم آغاز کرده بود باید ادامه می‌یافت.
می‌گفت تکلیف را زود باید تشخیص داد، بهنگام باید عمل کرد، پای هزینه‌هایش باید ایستاد. خطراتش را به جان خرید.
این تذکرات نگران کننده بود. نکند در این جریانات اخیر بخشی از بدنه روحانیت دیر تکلیف خود را تشخیص داده و بهنگام عمل نکرده باشد؟ نکند برخی بزرگواران ترسیدند پای هزینه و خطرات ورودشان در عرصه بایستند؟
وقتی درباره اغتشاشات سخن می‌گفت یک نکته برایم جالب توجه بود. نکته‌ای که در مطالعه سخنان قبل از این جلسه در جلسه پیشین رهبری با زنان هم توجهم را به خود جلب کرده بود. رهبری در نسبت با دوران ما بعد اغتشاشات یک راهبرد مهم تبیینی را پیش گرفته بود. او تلاش می‌کرد به مردم بگوید: «اغتشاشگران غریبه‌اند» و با شما ارتباطی ندارند. در جلسه با زنان توضیح داد که همین زنان که شما آنها را کم حجاب می‌دانید تو دهنی به اغتشاشگران زدند. این یعنی زنان جامعه ایران با هر نوع حجابی که شاید به لحاظ شرعی درست و کامل هم نباشد، مقابل این جماعت که بازوی بیگانه بودند ایستادند. در این سخنرانی هم توضیح داد که ما مردم هزار مشکل اقتصادی و معیشتی داریم اما اغتشاشگران نیامده بودند این ضعف را از بین ببرند بلکه آمده بودند نقاط قوت ما را بزنند. نقطه امنیت. نقطه تولید دانش و... کاش ما هم می‌توانستیم همین خط راهبردی مهم تبلیغی ترویجی در نسبت با دوران پس از اغتشاشات را پیش ببریم.
یادآوری استراتژی براندازی دشمن
رهبری گفتند روش دشمن در مقابل این مردم و این نظام این بود که جلوی این حرکت را بگیرند نظام را سرنگون کنند. این خبری بود که رهبری بر اساس اسناد خودشان می‌‌گفتند. ایشان می‌‌گفتند در این سند آمده است که کارتر از همان روز نخست اعلام کرده بود که برای سرنگونی این نظام در رأس روش‌ها به مقوله پروپاگاندا بپردازند؛ مقوله تبلیغات. بر این اساس بود که رهبری می‌گفتند جهاد تبیین را جدی بگیرید. گفتن این سخن با قم که مقر اصلی روحانیت شیعه و مردم جلودار قیام کرده است مهم است. این دستور را بارها و بارها ایشان داده بودند. این بار باز هم با صبوری همیشگی‌شان تأکید کردند، توضیح دادند و تکرار کردند و فرمودند «جدی بگیرید.»
در نهایت نیز سخن از تحول گفتند. رئیس جمهور و دیگر سران قوا نیز پیش از این بحث از تغییرات اساسی در ساختارهای کشور را به میان آورده بودند. این نشان از یک تصمیم کلان حاکمیتی در جهت تحول و تغییرات جدی می‌داد، تصمیمی امیدافزا و پرارزش.
ذات انقلاب اساساً تحول است؛ تحولی طوفانی در جان امت. این تحول اصول و آرمان‌ها را حفظ می‌کند و ساختارها را براساس آن بسامان می‌کند. هر جا لازم است تغییرات و تحول‌های جدی را رقم می‌زند و هویتی منعطف و البته رشید و مستقیم دارد.
ما در حال تحولیم. یک تحول بزرگ. ما جهاد بزرگی را آغاز کرده‌ایم؛ جهادی که بنایش خارج کردن هویت ایران از‌ هاضمه غرب و از زیر دست و پای تمدن غربی است. تمدنی با هویت «حب الدنیا». تمدنی از جنس «کل خطیئه». دشمن این تحول رأس اقداماتش تبلیغ است و روش ما برای مبارزه، حضور همگی‌مان برای تبیین. زیر چتر این تبیین و این درگیری با نظام تبلیغات شیطانی، در حال تحول و رشد و حرکتیم و این مسیر نورانی را پیش می‌رویم.
جلسات رهبری همیشه جلسه اندیشه صرف  یا احساسات صرف نبوده و نیست. بیش از همه، جلسه عزم است و تعهد و البته جلسه عزم و تعهدی که مملو  است از اندیشه ورزی و بروز احساسات ایمانی.
خداوند به قم و همه ایران کمک کند که این عزم و تعهد را به منصه ظهور بکشد و مثل قبل همین طور صبورانه و با حکمت و استحکام پیش برود. ا‌ن‌شاءالله.

هشتم فروردین‌ماه برابر با ۲۸ مارس ۲۰۲۲، اجلاسی با حضور وزرای خارجه امریکا، اسرائیل، امارات متحده عربی، بحرین، مصر و مراکش در منطقه نقب واقع در جنوب فلسطین اشغالی برگزار شد. یائیر لاپید، وزیر خارجه وقت اسرائیل، این اجلاس را معماری جدیدی برای مرعوب ساختن دشمنان مشترک خواند که به زعم او، نخستین و مهم‌ترین آنها، ایران و گروه‌های نیابتی این کشور هستند. هرچندکشورهای مصر و امارات اعلام کردند که این اجلاس ضد ایرانی نیست، اما در واقع باید گفت اجلاسیه نقب در سال 2022 در راستای طرح موسوم به صلح خاورمیانه (عادی‌سازی روابط کشورهای عربی با اسرائیل) برگزار شده است. براین اساس، مقرر شد که دور جدید اجلاس کارگروه‌های مجمع نقب از 19 دی ماه با حضور مقامات امریکا، امارات، بحرین، مراکش، مصر و رژیم صهیونیستی در ابوظبی برگزار شود که مهم‌ترین دستور کار آن امنیت منطقه عنوان شده است. 

زمینه های نشست
در شرایطی که امریکا تمرکز خود را به سمت چین و روسیه هدایت کرده است، برخی ناظران معتقدند که هدف نشست نقب، زمینه‌سازی برای ایجاد یک ائتلاف سیاسی است. نشست نقب درحالی برگزار می‌شود که تنش‌ها در منطقه بویژه پس از بازدید وزیر جناح راست افراطی دولت جدید اسرائیل، که کمتر از دو هفته پیش روی کار آمد، افزایش یافته است. در این مدت به مسجد الاقصی یورش برده شد و ناآرامی‌ها در سرزمین‌های اشغالی نسبت به قبل بیشتر شده است. مجمع نقب مهم‌ترین گامی بود که توسط دولت بایدن و دولت‌های منطقه‌ای با هدف تقویت توافقنامه ابراهام و روند عادی‌سازی بین اسرائیل و همسایگانش آغاز شد. در گزارش وبگاه آکسیوس آمده است که «کنفرانس دو روزه این هفته در ابوظبی، اولین باری است که گروه‌های کاری این کشورها به عنوان بخشی از فرایند عادی‌سازی روابط سایر کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی در امارات تشکیل جلسه خواهند داد.» یک مقام ارشد وزارت امور خارجه در گفت‌و‌گو با وبگاه آکسیوس گفته که «بعد از نشست نقب در سال 2022 مهم بود که نشان دهیم این نشست چیزی بیش از یک جلسه است؛ این برنامه به دنبال ایجاد زیرساخت و فرایندی است که از طریق آن می‌توانیم نتایج ملموسی را برای مردم منطقه به شیوه‌های معنادار به ارمغان بیاوریم.» یک مقام رسمی دیگر امریکایی به این وبگاه گفته که «در ابتدا مشخص نبود آیا دولت جدید نخست‌وزیر اسرائیل، بنیامین نتانیاهو به مشارکت در این روند ادامه خواهد داد یا خیر؛ اما مقامات امریکایی می‌گویند الی کوهن، وزیر خارجه اسرائیل در تماس تلفنی اخیر خود با بلینکن وزیر خارجه امریکا تعهد خود را به این مجمع ابراز کرده است. مقامات صهیونیستی اذعان کرده‌اند که «مباحثی که برای این جلسات آماده شده است فقط نمادین نیست، بلکه در مورد راه‌هایی صحبت می‌کنیم و سعی خواهیم کرد که کشورهای دیگری به این مجمع از طریق عادی‌سازی روابط پیوند بخورند.» اکنون سودان معاهده ابراهام را امضا کرده اما هنوز در پارلمانش به تصویب نرسانده است. ایالات متحده، رژیم صهیونیستی و سایر اعضای مجمع امیدوارند کشورهای بیشتری از جمله اردن و عربستان سعودی در آینده به آن بپیوندند. یکی از مقام‌های وزارت خارجه اسرائیل در این باره به وبگاه آکسیوس گفته که «در مورد عربستان سعودی، بسیار واضح بوده است که عادی‌سازی در نسبت با این کشور یک هدف استراتژیک است که ما به سمت آن حرکت می‌کنیم.» 
اهداف و رویکردها
صرف‌نظر از اهداف جزئی و پراکنده‌ای که برای این اجلاس مطرح می‌شود، هدف اصلی آن این است که با تجمیع قدرت کشورهایی که قبلاً عضو پیمان ابراهام بوده‌اند، نوعی موازنه قدرت با ایران برقرار شود. البته در گذشته تلاش شده بود که این اتفاق به‌طور غیرمستقیم رخ دهد؛ یعنی با اینکه رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی در ظاهر با هم ارتباطی نداشتند، ایران را دشمنی مشترک قلمداد می‌کردند و به نوعی دارای اهداف موازی در ارتباط با ایران بودند. منظور از اهداف موازی، اهدافی ا‌ست که دو کشور رقیب آن را دنبال می‌کنند، یعنی با اینکه اعراب و اسرائیل رقیب و دشمن یکدیگر بودند، ولی ایران را تهدیدی مشترک قلمداد می‌کردند. بنابراین، اصطلاح اهداف موازی در توصیف این وضعیت به‌کار می‌رود. حضور وزرای خارجه عرب در نشست دوم مجمع نقب، بر این واقعیت صحه می‌گذارد که همکاری اعراب با اسرائیل دیگر به حصول توافق صلح بین اسرائیل و فلسطین و تحقق راه حل دو دولتی وابسته نیست. رژیم‌های عربی حاضر در اجلاس نقب، اسرائیل را به عنوان یک متحد بالقوه در ترتیبات امنیتی منطقه‌ای در پس زمینه کاهش نقش منطقه‌ای ایالات متحده و همچنین به عنوان شریکی برای توسعه روابط قوی اقتصادی، تجاری و فناوری می‌دانند. از زمان امضای توافقنامه ابراهام در سال 2020، امارات و بحرین تعهد راهبردی خود را برای همکاری با اسرائیل در حوزه امنیت منطقه‌ای نشان داده‌اند. یائیر لاپید، وزیر خارجه اسرائیل نیز تصریح کرده که این اجلاس پیامی از اسرائیل و متحدان عربی آن برای مقابله با ایران است تا از اقدامات خود در خاورمیانه دست بکشد.
مراکش که امضاکننده دیگر پیمان‌ ابراهام است، نگرانی کمتری نسبت به ایران دارد و سعی می‌کند موضع عمومی خود را در اهمیت یک راه حل دو دولتی میان اسرائیل و فلسطین حفظ کند، اما از سوی دیگر موافق تحکیم روابط دو جانبه اقتصادی، تجاری و امنیتی با اسرائیل است تا از نزدیکی با تل آویو برای جلب حمایت امریکا در منازعه با الجزایر بر سر صحرای غربی استفاده کند. از سویی دیگر شواهد نشان می‌دهد که کشورهای عربی حوزه خلیج فارس بویژه عربستان سعودی و امارات متحده عربی بعد از مشاهده موضع امریکا در قبال بحران روسیه و اوکراین و خیانت واشنگتن به متحدان خود در اوکراین و همچنین تجارب تلخ حمله امریکا به عراق و افغانستان و بلایی که بر سر همپیمانان ایالات متحده در این کشورها آمد، احساس می‌کنند که اگر در آینده دور و یا نزدیک سایر متحدان واشنگتن نیز در معرض خطر قرار بگیرند، امریکا همین سناریو را تکرار خواهد کرد و از آنها حمایتی نخواهد داشت.
ایران؛ موضوع اصلی اجلاس
همه طرف‌های شرکت کننده در اجلاس منطقه نقب در سرزمین‌های اشغالی در شرایطی آشفته به سر می‌برند و هر یک اهداف خاصی را از برگزاری این نشست دنبال می‌کنند. در این بین اصلی‌ترین بازیگر این اجلاس اسرائیل است و اهداف اصلی آن را نیز همین رژیم دنبال می‌کند. آن‌گونه که رسانه‌های رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی و همچنین رسانه‌های بین‌المللی قبل از برگزاری این نشست اعلام کرده‌اند، موضوع اصلی این اجلاس ایران است و در کنار آن به محورهای دیگری از قبیل بحران اوکراین، عادی‌سازی روابط سایر کشورهای عربی با اسرائیل و ترتیبات امنیتی منطقه‌ای خواهد پرداخت. روشن است که مهمترین هدف رژیم صهیونیستی از امضای توافق سازش با کشورهای عربی علاوه بر سود اقتصادی و سیاسی فراوان، همان‌طور که خود صهیونیست‌ها بارها اعتراف کرده‌اند، تشکیل یک ائتلاف عربی- صهیونیستی علیه ایران و محور مقاومت بوده است. درواقع اسرائیل از زمان امضای این توافق با اعراب بویژه بحرین و امارات در منطقه خلیج فارس تلاش کرده با گسترش ایران هراسی میان آنها، این کشورها را به عنوان سپر دفاعی خود در هرگونه رویارویی آینده با محور مقاومت به کار بگیرد. تلاش برای افزایش همکاری نظامی با امارات به بهانه کمک به این کشور در مقابله با یمنی‌ها و انعقاد قراردادهای متعدد و خطرناک نظامی با بحرین از جمله تحرکات اخیر صهیونیست‌ها در رابطه با تشکیل چنین ائتلافی به شمار می‌رود. با وجود این در نهایت باید گفت که تشکیل ائتلاف‌ها علیه یک کشور یا یک محور در خاورمیانه، تجربه‌ای شکست خورده است. ائتلاف سعودی چنین تجربه‌ای را در یمن به نمایش گذاشت و سرانجام این تجربه، جست‌و‌جوی راهی برای فرار از باتلاق یمن بوده است. این اجلاس در حالی برگزار می‌شود که دولت و ارتش یمن در صورت شکست مذاکرات با ائتلاف سعودی، خود را برای نبردی دیگر آماده می‌کند، با این تفاوت که یمن دیگر یمن 8 سال گذشته نخواهد بود. اجلاسیه نقب هم با وجود جوسازی رسانه‌ای تنها یک تنفس مصنوعی به رژیم صهیونیستی خواهد بود.