خلیج تایمز(امارات)
سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد آخرین بررسی‌ها بر روند شیوع ویروس کرونا در سراسر جهان نشان می دهد از هر 10 نفر یک نفر ممکن است به این ویروس مبتلا شود. این یعنی آمار ابتلا به 20 برابر شمار ثبت شده فعلی خواهد رسید و روزهای سخت‌تری در انتظار جهان است.

نیویورک پست(امریکا)
«دونالد ترامپ» پس از سه روز بستری در بیمارستان نظامی امریکا، برای ادامه درمان به کاخ سفید بازگشت. او پس از ورود به اتاقش در حالی در بالکن مقابل دوربین ها قرار گرفت که ماسک را از صورتش برداشته بود. او که مدعی است حالش بسیار خوب شده، رو به خبرنگاران  نیز گفت: «از کووید19 نترسید».

گاردین(انگلیس)
معضل گم شدن فایل اطلاعاتی حدود 50 هزار نفر از افرادی که به دلیل ارتباط با بیماران کرونایی باید دوران خودقرنطینگی را بگذرانند، وزارت بهداشت انگلیس را با بحرانی جدی روبرو کرده است. گفته می شود با تمام تلاش‌های انجام شده تاکنون تنها 51درصد این افراد شناسایی شده اند.

زهره صفاری/ قرقیزستان دیروز یکی از حساس ترین و بحرانی ترین روزهای سال های اخیر خود را سپری کرد. بعد از تظاهرات هزاران معترض به نتایج انتخابات پارلمانی و ورود آنان به ساختمان های دولتی، کمیسیون انتخابات این کشور در اقدامی که آبی بر آتش دو روز اعتراض در این کشور بود، لغو نتایج انتخاباتی را اعلام کرد.
به گزارش «بی بی سی»، تنها ساعتی پس از آنکه کمیسیون انتخابات قرقیزستان با هدف آرام کردن معترضان، لغو نتایج انتخابات را اعلام کرد، «سورونبای جینبکف»، رئیس جمهوری این کشور نیز خواهان تحقیق درباره تخلفات انتخاباتی شد. اعتراض‌ها در قرقیزستان پس از آن شروع شد که نتایج انتخابات پارلمانی این کشور با مشارکت 16 حزب موافق و مخالف اعلام و پیروزی 5 حزب که سه تای آنها از نزدیکان «جینبکف» بودند، محرز  و جرقه‌ای شد تا بیش از 5 هزار نفر با تجمع در میدان اصلی «بیشکک» خواستار ابطال انتخابات و حتی برکناری رئیس جمهوری شوند.
این اعتراض تا ساعاتی با تجمعی آرام ادامه داشت، اما پس از تاریک شدن هوا، مداخله پلیس با تانکرهای آب‌پاش برای متفرق کردن معترضان، فضا را متشنج کرد و صحنه آشوبی رقم خورد. این شرایط تا بامداد سه‌شنبه ادامه داشت و سرانجام تظاهرکنندگان با ورود به کاخ سفید، کاخ ریاست جمهوری قرقیزستان در بیشکک، دفتر رئیس جمهوری و پارلمان را تصرف کردند و با بیرون ریختن اسناد و مدارک، بخش‌هایی را نیز به آتش کشیدند.
به گزارش رسانه‌های داخلی قرقیزستان، در این تظاهرات‌ها یک نفر کشته و بیش از 600 نفر مجروح شدند. گفته می‌شود بسیاری از مجروحان بر اثر ضرب و شتم پلیس آسیب دیدندکه 150 نفر به بیمارستان انتقال یافتند.
اتهامات وارده؟!
آن‌طور که گزارش سایت «دیپلمات» حکایت دارد، حزب سوسیال دموکرات وابسته به رئیس جمهوری سابق قرقیزستان «آلمازبک آتامبایف» نخستین جرقه اعتراضات را روشن و تقلب در انتخابات و ادعای خرید آرا را از سوی احزاب وابسته به رئیس جمهوری فعلی مطرح کرد. موضوعی که از سوی ناظران بین‌المللی حاضر در انتخابات نیز رد نشده و در دست بررسی است. به نظر می‌رسد حضور اعضای این حزب در میان تظاهرکنندگان، سبب شد تا آنها با حمله به زندان، رئیس جمهوری سابق را که به اتهام فساد مالی در زندان به سر می‌برد و شماری از سیاستمداران سابق این کشور را نیز آزاد کنند. همزمان با این اقدامات، شبکه‌های فیس‌بوک و توئیتر نیز که صحنه اعتراضات مجازی قرقیزها شده بود، درخواست ابطال در انتخابات را ترند کردند. در این میان با وجودی که «جینبکف»، رئیس جمهوری فعلی این کشور اتهامات را قبول نداشت اما برای آرام کردن خشم مردم اعلام کرد جلسه‌ای با حضور سران 16 حزب حاضر در انتخابات برگزار خواهد کرد و اگر غیرقانونی بودن روند رای گیری‌ها ثابت شود بدون شک ابطال انتخابات را اعلام می‌کند. این در حالی است که به نوشته «نیویورک تایمز»، یکی از رهبران احزاب سیاسی مخالف دولت که خودش را دادستان کل معرفی می‌کند، نتایج انتخابات را مردود اعلام کرده است.
همزمان حزب حامی دولت «بیریمدیک» که با دریافت 26درصد آرا نسبت به حزب «مکنیم» با 24درصد آرا و سه حزب دیگر با کسب 7درصد مجاز، به عنوان حزب پیشتاز پیروز انتخابات شده است، در حالی که با اتهام خرید آرا روبه‌رو است، اعلام کرده در صورت ابطال انتخابات، بار دیگر برای ورود به پارلمان در انتخابات مشارکت خواهد کرد. یکی از سران احزاب بازنده در جمع تظاهرکنندگان گفت: «رئیس جمهوری قول داده بود که یک انتخابات سالم برگزار شود اما او نتوانست سر قولش بماند.»
در همین حال «توماس بوسراپ»، رئیس کمیته نظارت بر انتخابات سازمان امنیت و همکاری اروپا گفت: «گرچه انتخابات بدون هیچ مشکلی برگزار شد اما اتهام خرید آرا موضوعی نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت.»
با این وجود «کلارا سورونکولووا»، رهبر حزب معارض «ریفورما» گفت: «بی قانونی کاملاً در این انتخابات مشهود بود و فشار و زور و ارعاب رأی‌دهندگان را نمی‌شد نادیده گرفت.»
دلایل تشدید اعتراضات
براساس قوانین قرقیزستان هر حزب برای ثبت نام در انتخابات ملزم به پرداخت 63 هزار دلار به مراکز فعال مدنی هستند، هزینه‌ای که بسیاری از احزاب به دلیل نداشتن یک پشتیبان مالی یا وابستگی سیاسی از هواداران‌شان جمع‌آوری کردند. در این شرایط هرگونه تقلبی به معنای ضرر و زیان برای احزاب است.
از سوی دیگر به نوشته «دیپلمات»، تکرار مسأله «یوروایشینیسم» یا همبستگی با روسیه در چارچوب پیمان اقتصادی یوروایشیا (EAEU) است که قرقیزستان از سال 2015 در آن مشارکت دارد. در حالی که احزاب مخالف این اتحاد را نمی‌پذیرند اما 5 حزب پیروز این انتخابات، این امر را اولویت برنامه‌های خود می‌دانند. حتی رهبر حزب پیشتاز «بیرمدیک» نیز با انتشار فیلمی ویدئویی در فیسبوک بر این امر تأکید کرده است.
«چولپون ژهاکوپووا»، یکی از فعالان حقوق بشری قرقیزستان مدعی است: «حتی برندگان این انتخابات نیز به کثیف بودن آن اعتراف می‌کنند. رئیس جمهوری هر کاری برای پیروزی در انتخابات انجام داد. تاریخ هرگز این روزها را فراموش نمی‌کند.» گرچه بسیاری از رسانه‌های قرقیزستان از تصمیم رئیس جمهوری این کشور برای برگزاری نشستی با حضور سران احزاب شرکت‌کننده در انتخابات خبر داده‌اند اما سایت «یوروایشیا نت» مدعی است همچنان وضعیت «جینبکف» پر رمز و راز است و برخی منابع تأیید نشده فرار او به سمت زادگاهش در جنوب کشور را اعلام کرده‌اند.

گروه جهان/ «مایک پمپئو»، وزیر خارجه امریکا در ادامه سیاست‎های ضد چینی «دونالد ترامپ» دیروز وارد توکیو شد تا در دیدار با وزاری خارجه کشورهای ژاپن، استرالیا و هند، راهکارهای مقابله با چین را به اشتراک بگذارد.
به گزارش سایت شبکه خبری «الجزیره»، وزیر خارجه امریکا با توجه به پر تنش شدن روابط کشورش با چین، برای نخستین بار از 14 ماه پیش به این سو راهی توکیو شده است تا با اعضای گروه «کوآد» به توافقی در این خصوص دست یابد. پمپئو پیش از آنکه راهی توکیو شود، به خبرنگارانی که در پایگاه مشترک امریکا و ژاپن «اندروز» بودند، گفت که امیدوار است دستاوردهای خوبی از این سفر داشته باشد.
ناظران معتقدند ممکن است این دیدار نتیجه عملی خاصی نداشته باشد اما در بلندمدت ممکن است تبدیل به گروهی شود که نتایج عملی بیشتری از مذاکرات خود بگیرد و تبدیل به «ناتو آسیایی» مورد علاقه امریکا شود. بویژه که جدا از امریکا که در جنگ تجاری با چین به سر می‌برد و در ماه‌های اخیر نیز چالشی وسیع درباره ویروس کرونا و جاسوسی‌های سایبری داشته‌اند، روابط استرالیا با چین نیز در پی اخراج دو خبرنگار چینی که برای رسانه‌های استرالیایی کار می‌کردند، از این کشور، رو به سردی گذاشته است. هند هم در ماه‌های اخیر دیگر بار وارد مناقشات مرزی با چین شده است. اما در این میان از نقش نخست وزیر ژاپن هم نباید غافل ماند. «یوشیهیده سوگا» که دیدار دیروز او با «مایک پمپئو»، نخستین دیدارشان از زمانی بود که وی نخست وزیر ژاپن شده است، سیاست‌های متعادلی را در روابط منطقه‌ای پیگیری می‌کند و به سمت کاهش تنش‌ها با پکن گام برداشته است. «سوگا» روز دوشنبه پیش از سفر وزیر خارجه امریکا به کشورش، به خبرنگاران گفته بود که کشورش به ایجاد روابط پایدار با کشورهای همسایه از جمله روسیه و چین اهمیت ویژه‌ای می‌دهد.
گروه کوآد چیست؟
گروه «کوآد» (گروه مذاکرات چهارگانه)، گروهی است متشکل از چهار کشور امریکا، ژاپن، استرالیا و هند که اولین بار در ماه مه 2007 تشکیل شد و فعالیت خود را با هدف مقابله با هر آنچه که برای هر کدام از آنها یک تهدید محسوب شود، آغاز کرد. اما پس از آن در زمان ریاست جمهوری «باراک اوباما»، در پی اعتراض چین به تشکیل چنین اتحادی غیر فعال شد. تا سال 2017 که «ترامپ» با هدف مقابله با چین و رقابت‌های اقتصادی‌اش با این کشور، دیگر بار آن را فعال ساخت.

در حالی که سرانجام انتخاب ولیعهد جدید کویت هنوز مشخص نیست، رئیس پارلمان این کشور اعلام کرد، منتظر انتخاب ولیعهد جدید هستیم. در صورتی که امیر جدید کویت تا پایان روز چهارشنبه (امروز) فرمان انتخاب ولیعهد را صادر کند، جلسه بیعت با ولیعهد جدید روز پنجشنبه (فردا) برگزار خواهد شد.
به گزارش ایسنا، مرزوق الغانم، رئیس پارلمان کویت گفت: از نمایندگان خواهم خواست دو جلسه ویژه برگزار کنند اولی برای بزرگداشت امیر فقید یعنی شیخ صباح الاحمد الصباح است که هفته گذشته درگذشت و دومی برای تکمیل تصویب قوانین قبل از انحلال پارلمان است. به گزارش میدل ایست نیوز، الغانم تصریح کرد: فرمان انتخاب ولیعهد به دست امیر کشور است و طبق قانون اساسی ایشان یک سال فرصت دارند تا ولیعهد را انتخاب کنند.
در همین حال ایرنا نیز به نقل از  خبرگزاری رسمی کویت (کونا) خبر داد، شیخ نواف الاحمد امیر کویت استعفای دولت این کشور را نپذیرفت و بر اعتماد دوباره خود به آن تأکید کرد. پیشتر صباح خالد الحمد الصباح نخست وزیر کویت استعفای خود و کابینه‌اش را تقدیم امیر کویت کرده بود.

«کیم جونگ اون» برای بهبود اقتصاد کره شمالی از مردم کشورش خواست پیش از تصمیم گیری او درباره طرح پنج ساله سال آینده، در کمپینی 80 روزه در همه حوزه‌ها، اهداف آن را تعیین کنند.
به گزارش ایسنا به نقل از «رویترز»، رهبر کره شمالی این تصمیم را در جریان نشست دفتر سیاسی حزب حاکم کارگران اعلام کرد. خبرگزاری رسمی کره شمالی(کی سی ان ای) در این باره نوشت: ما با تلاش‌های‌مان شاهکارهای تاریخی را عملی کرده‌ایم و جسورانه در طول یک سال گذشته بر دشواری‌ها و آزمون‌های سخت و بی‌سابقه غلبه کرده‌ایم اما نباید همچنان دست از تلاش برداریم. ماه گذشته «اون» از برگزاری جلسه حزب حاکم در ماه ژانویه 2021 خبر داد تا بتوانند هر چه سریع‌تر چالش‌های اقتصادی ناشی از سیل‌ها، طوفان‌های اخیر و فشارهای ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا را مهار کنند.

گروه جهان/ منابع دیپلماتیک در امریکا خبر دادند، این کشور تخریب 400 پایگاه کوچک خود در افغانستان را آغاز کرده است.
به گزارش سایت پاکستانی «اینترنشنال نیوز»، این منابع تأکید کرده‌اند، قرار است این 400 پایگاه تا پایان این ماه به‌طور کامل تخریب شوند. اما گفته می شود کار تخریب بیشتر این پایگاه‌ها از مدت‌ها قبل شروع شده است. این در حالی است که امریکا هزینه بسیار زیادی متقبل شده بود تا این پایگاه‌ها ساخته شود. از همین‌رو استراتژیست‌های نظامی از تصمیم گرفته شده، سردرگم هستند. بویژه که امریکا مدت‌ها است از گسترش نفوذ چین در افغانستان نگران به نظر می‌رسد. البته این تخریب‌ها که به‌خاطر توافق‌هایی که امریکا با طالبان در دوحه امضا کرد، صورت می‌گیرد، تنها شامل پایگاه‌های کوچک می‌شود و امریکا هنوز تصمیمی درباره پایگاه‌های بزرگی همچون بگرام، قندهار، جلال‌آباد، مزار شریف و فراه نگرفته است. هرچند که بسته شدن این پایگاه‌ها نیز جزو توافقات دوحه بود.
این درحالی است که خبر‌ها حاکی است، مذاکرات بین دولت افغانستان و طالبان که بیش از سه هفته است در جریان است، هنوز حتی درباره اصول و شیوه‌های کار مذاکره به نتیجه‌ای نرسیده است. دیروز نیز «رویترز» گزارش کرد، هیأت اعزامی دولت افغانستان تأکید کرده، خبرها درمورد توافق دو طرف درباره شیوه کار و اصول مذاکره شایعه است و دو طرف به توافقی نرسیده‌اند. دولت افغانستان طالبان را متهم کرده که باعث تأخیر در آغاز مذاکرات روی اصول است. زیرا این گروه خواهان آن هستند که اصول مذهبی که آنان به آن اعتقاد دارند، اساس مذاکرات باشد.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

مذاکره درباره پیمان استارت جدید
با حضور رسانه‌ها، پوتین سخنانش را با اشاره به کاهش روابط روسیه و امریکا آغاز کرد و سیاست‌های داخلی امریکا را در این زمینه مقصر دانست. از خود واکنشی نشان ندادم. قصد نداشتم در ملأ عام با پوتین منازعه کنم بویژه که او از امتیاز «بازی در خانه» (زمین خودی) برخوردار بود. از آنجایی که مسکو میزبان جام جهانی فوتبال در سال 2018 بود و امریکا (به همراه مکزیک و کانادا) تازه امتیاز میزبانی مشترک بازی‌های سال 2026 را کسب کرده بود، پاسخ دادم انتظار داشتم درباره چگونگی برگزاری موفق جام جهانی چیزی بشنوم. سپس خبرنگاران با نظم و ترتیب از اتاق بیرون رفتند و ما مشغول کار خود شدیم.
 طرز صحبت کردن و رفتار پوتین دست‌کم در ابتدای جلسه طوری بود که گویا مطالبش را از روی کارت ایندکس می‌خواند، مدتی را برای مترجم مکث می‌کرد اما گاهی هم کارت‌ها را به زمین می‌گذاشت تا چیزی شبیه این را بگوید که «این را به ترامپ بگویید.» اوشاکوف، شایگو و لاوروف در این جلسه به جز پاسخ به سؤالات پوتین چیزی نمی‌گفتند. از طرف ما هم (سفیر هانتزمن، فیونا هیل مدیر ارشد بخش اروپا و روسیه در شورای امنیت ملی، جو وانگ مدیر بخش روسیه در شورای امنیت ملی و مترجم ما) همین طور بود و آنها هم چیزی نمی‌گفتند. پوتین با احتساب زمان ترجمه تقریباً 45 دقیقه و عمدتاً درباره برنامه کنترل تسلیحاتی روسیه حرف زد؛ از جمله درباره توان دفاع موشکی ملی امریکا، پیمان موسوم به نیروهای هسته‌ای میانبرد (آی ان اف)، توافق استارت جدید و گسترش تسلیحات کشتار جمعی. وقتی نوبت به من رسید، گفتم ما می‌توانیم یکی از دو رویکرد مفهومی درباره کنترل تسلیحات را دنبال کنیم: مذاکره بین گروه‌های متخاصم برای مهار کردن یکدیگر یا مذاکره بین رقبا برای جلوگیری از فعالیت‌هایی که ممکن است به بروز مشکلاتی منجر شود.
در توضیح رویکرد دوم از مثال خروج امریکا از پیمان کنترل موشک‌های بالستیک (ای بی ام) که سال 1972 امضاشده بود، استفاده کردم. امریکا سال 2001 خروج خود را از این پیمان اعلام کرد.  این توضیح من باعث شد پوتین بگوید احساس می‌کند رفتار باب (رابرت) گیتس وزیر دفاع پیشین و کاندولیزا رایس مشاور امنیت ملی سابق امریکا با  روسیه در این زمینه  ناعادلانه بوده است. پاسخ دادم او بخش بزرگی از تاریخ را بین سال‌های 2001 تا 2003 فراموش کرده است؛ سال‌هایی که ما تلاش کردیم مسکو را ترغیب به خروج از پیمان «ای بی ام» و همکاری دوجانبه در زمینه توان دفاع موشکی ملی کنیم. چنین تلاشی با مخالفت او مواجه شده بود و چندان دور از ذهن هم نبود، زیرا حدسم این بود که روس‌ها در آن سال‌ها فناوری دفاع موشکی را در اختیار داشتند و ما نداشتیم! کنترل تسلیحاتی موضوعی نبود که در دولت ترامپ چندان درباره آن بحث شده باشد و آشکارا به مذاکرات بیشتری قبل از ورود ترامپ به این بحث نیاز بود.
پوتین درباره سوریه، با توجه به خواسته ما برای خروج نیروهای ایرانی از این کشور پرسید: چه کسی می‌خواهد این وظیفه را انجام دهد؟ این یکی از لحظاتی بود که پوتین به من اشاره کرد و گفت که باید به طور مستقیم به ترامپ بگویم روس‌ها به حضور ایرانی‌ها در سوریه نیازی ندارند و  بودن نیروهای این کشور در سوریه منفعتی برای روسیه ندارد. ایران برنامه‌های خود را با توجه به اهدافش در لبنان و در ارتباط با شیعیان، در سوریه دنبال می‌کرد که ربطی به اهداف روسیه نداشت و برای آنها و اسد مشکل ایجاد می‌کرد. پوتین گفت که هدف روسیه تقویت کشور و حکومت سوریه است تا از ایجاد هرج و مرج و آشوب نظیر آنچه در افغانستان می‌گذرد، ممانعت کند. در حالی که روسیه می‌خواست ایران از سوریه بیرون برود، پوتین نمی‌توانست تضمین کند که خروج کامل نیروهای ایرانی از سوریه اتفاق خواهد افتاد و قصد نداشت قولی هم در این زمینه بدهد.