گالف تودی (بحرین):
مقامات عالیرتبه امارات دیروز برای ترسیم سند چشم‌انداز استراتژیک این کشور در 50 سال آینده تشکیل جلسه دادند. این نشست دو روزه که با پنجاهمین سال اتحاد امارات همزمان شده است بر اولویت‌های این کشور و برنامه‌ریزی برای آنها در 50 سال آینده تأکید دارد.

لس‌آنجلس تایمز (امریکا):
در حالی که دولت جدید امریکا با اولویت مبارزه با کرونا و با واکسیناسیون سراسری کارش را آغاز کرده است پس از گذشت حدود یک ماه آمار قربانیان این ویروس در این کشور از مرز 500 هزارنفر گذشت. «جو بایدن» رئیس‌جمهوری امریکا و «کاملا هریس» معاونش در مراسمی با روشن کردن شمع به  یاد قربانیان این ویروس ادای احترام کردند.

لاوانگاردیا (اسپانیا):
انجمن شهری بارسلونا برای نگهداری و مراقبت از افراد کم توان و سالمند، بهره‌گیری آزمایشی از روبات‌های هوشمند را در دستور کار قرار داده است. این روبات‌ها که قابلیت یادآوری زمان داروها و تماس با مراکز اورژانس، پلیس و... را در صورت بروز خطر  دارند، در شرایط قرنطینه کرونا بسیار مورد استقبال قرار گرفته‌اند.

بنفشه غلامی/ وزارت خارجه امریکا به مبارزه با یکی دیگر از میراث‌ «دونالد ترامپ» رفت.
«آنتونی بلینکن»، وزیر خارجه امریکا در تماسی با «گابی اشکنازی»، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی، راه حل دو دولتی را تنها راه برون رفت خاورمیانه از بحران عنوان کرد. این تأکید در تضاد کامل با مفاد طرح «معامله قرن» است که «جارد کوشنر» در حال پیش بردن آن بود.
به‌گزارش خبرگزاری «رویترز»، بیانیه وزارت خارجه امریکا حاکی است، «بلینکن» در تماس تلفنی با «اشکنازی» تأکید کرده: «دولت بایدن بر این باور است که راه حل دو دولت بهترین راه برای اطمینان از آینده اسرائیل است.»
به گزارش خبرگزاری «آناتولی»، تماس تلفنی «بلینکن» با «اشکنازی» دومین تماسی بود که در یک ماه گذشته، از سوی دولت «جو بایدن» با مقامات رژیم صهیونیستی گرفته شد. «بلینکن» در حالی بر راه حل دو کشوری تأکید کرده است که «بنیامین نتانیاهو» در دوره «دونالد ترامپ» و با همیاری او توانسته بود، پایه‌های چنین راه حلی را که پیشتر دولت «باراک اوباما» در حال زمینه‌سازی برای آن بود تخریب کند. او به‌همین منظور توسعه شهرک سازی‌ها را به گونه‌ای پیش برده است که ارتباطات بین مناطق فلسطینی نشین قطع شود. ضمن اینکه توسعه این شهرک‌ها باعث می‌شود زمین‌هایی اندک در اختیار فلسطینی‌ها باقی بماند که اغلب آنها حاصلخیز نیستند.
با این حال «جو بایدن» امیدوار است، با سیاست‌هایی که در حال تدوین آنها است، با حفظ امنیت و منافع تل آویو که از اصول سیاست خارجی هردولتی در امریکا است، سر و سامانی مطابق با قوانین بین‌المللی به وضعیت فلسطینیان بدهد. سایت اندیشکده «شورای آتلانتیک» در تحلیلی در همین ارتباط به سخنان «ریچارد مایلز»، نماینده موقت امریکا در سازمان ملل اشاره کرده که گفته است: «روابط امریکا با فلسطینیان در دوره ترامپ نابود شد، اما دولت بایدن بیش از آنکه بخواهد در مورد توافقنامه صلح شتاب داشته باشد قصد دارد، زمینه‌های رسیدن به چینن چشم‌اندازی را فراهم کند. او به همین منظور قصد دارد، ابتدا تل آویو را متقاعد کند که از اقدامات یکجانبه که راه حل دو دولتی را دشوار می‌کند، مثل طرح الحاق در مناطق شرقی، شهرک سازی‌ها، تخریب خانه‌ها و مزارع فلسطینیان و نیز دستگیری فلسطینیان بپرهیزد. دولت بایدن همچنین در حال گشایش کانال‌های ارتباطی دیپلماتیک با فلسطینیان است.»
این در حالی است که هم سیاستمداران رژیم صهیونیستی و هم فلسطینیان در حال آماده کردن خود برای انتخابات آینده هستند؛ قراراست 23 مارس (3 فروردین 1400) انتخابات سراسری رژیم صهیونیستی که چهارمین انتخابات آنها در دو سال گذشته است برگزار شود، هرچند زمان زیادی تا انتخابات باقی نمانده است، اما اختلافات زیادی بین اسرائیلی‌ها برای این انتخابات وجود دارد؛ از جمله دیروز 130 ژنرال اسرائیلی در نامه‌ای از «بنی گانتز» خواستند در انتخابات شرکت نکند تا به‌خاطر شکاف گسترده در آرا آبروی اسرائیل بیش از این نرود. فلسطینیان نیز قرار است 22 مه (اول خرداد 1400) مرحله اول انتخابات برای تعیین رهبری جدید خود را برگزار کنند،اما برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که رژیم صهیونیستی با دستگیری گسترده اعضای برجسته حماس، قصد دارد مانع  حضور این جنبش در انتخابات شود.
در حالی که حماس دیروز اعلام کرد، نامزدی برای ریاست «تشکیلات خودگردان» در انتخابات آینده فلسطین معرفی نخواهد کرد.

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

مقدمه مولف - 4
دلمشغولی فراموش شدن
روشن است که مراد از رؤیاپردازی سیاسی، به‌هیچ وجه، رؤیاهای توهم‌آمیز همچون سرابی نیست که تشنگان آن را از دور، آب می‌پندارند و شتابان به سویش می‌روند. مراد رؤیاهای سیاسی مبتنی بر علوم ریاضیات و فیزیک و منابع قدرت و تراکم شناختی و کیمیای روابط و بافت تاریخی و اجتماعی و اقتصادی آنها بوده که با رؤیاهای توهم‌آمیز در تناقض است. در نظر نداشتن ضرورت این رؤیاپردازی سیاسی تا اندازه زیادی با بی‌مبالاتی نسبت به اهمیت خطوطی مشابه است که مهندسان زبردست ساختمان و فناوری هسته‌ای پیش از شروع هر پروژه جدی، روی ورق می‌کشند.
دلمشغولی‌ همیشگی من این بوده که خواننده، خاطرات مرا پس از تورق عناوین آن در طبقه‌ای از کتابخانه خود نگذارد، با این پندار که روش نوشتاری آن سنگین یا مضمون آن سبک است. زیرا من خود [نیز با چنین نوشته هایی] چنان می‌کنم، بویژه هنگامی که متوجه فقدان قطب نما یا حتی صندوق سیاه نویسنده این گونه کتاب‌ها، می‌شوم. با این حال اگر چه هدف من، بکار گرفتن قطب نما در نوشتن این کتاب بوده، اما هیچ تضمینی نیست که در تحقق این هدف موفق شده باشم. اگر به تحقق آن نزدیک نشده باشم، در اعماق درون خود درک می‌کنم که همچنان فاصله‌ای پرنشدنی میان واقعیت و آرزو وجود دارد، اگر چه در لحظه‌ای از لحظات ولو با صعوبت، بتوان میان آن دو پل زد و از آن عبور کرد. آخرین نکته اینکه اگر خواننده، عکس‌هایی از ملاقات‌ها و دیدارهای من در دهه‌های گذشته؛ در این کتاب نمی‌یابد، از آن رو است که وقتی کوشیدم این عکس‌ها را جمع کنم، احساس کردم به سالن نمایشی نیاز دارم و نمی‌توانم آنها را میان دو جلد کتابی جمع کنم، که خواسته‌ام فشرده و نه چندان حجیم باشد و دیگر آن که مایل نیستم شما را در حماقتی تصویری و رنگ آمیزی شده، غرق کنم.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

ارسال کمک برای ونزوئلا
«ایوان دوکه‌» رئیس‌جمهوری کلمبیا 13 فوریه با ترامپ در کاخ سفید دیدار کرد و گفت‌و‌گوهای آنها با محوریت ونزوئلا برگزار شد. ترامپ از هیأت کلمبیایی پرسید که آیا او باید شش ماه پیش با مادورو مذاکره می‌کرد؟ و دوکه با صراحت پاسخ داد در صورت انجام چنین مذاکره‌ای، این یک پیروزی بزرگ برای مادورو محسوب می‌شد؛ اظهاراتی که نشان می‌داد اگر اکنون چنین مذاکره‌ای انجام شود اشتباه بزرگتری خواهد بود. ترامپ با او موافقت کرد که این موضوع، خیال من را راحت کرد. او سپس درباره چگونگی پیشرفت کلی اوضاع ونزوئلا سؤال کرد: آیا در این مدت پیشرفت مادورو بیشتر بوده یا گوایدو؟ در اینجای بحث، «فرانسیسکو سانتوس» سفیر کلمبیا نقش مؤثری ایفا کرد و گفت، حتی همین دو ماه پیش، من می‌گفتم اوضاع به نفع مادورو است ،اما دیگر آن را قبول ندارم، سپس علت آن را توضیح داد که این موضوع روی ترامپ تأثیر خوبی گذاشت.
با وجود این، نگرانی من از این جهت بود که دولتِ خود ما برای اقدام در این زمینه احساس فوریت نمی‌کرد؛ در بین اعضای دولت کسانی بودند که از پیشرفت کار جلوگیری می‌کردند ،البته این «ذهنیت» در دولت کنونی شکل نگرفته بود، بلکه بی‌تردید بخش عمده‌ای از آن به خاطر این بود که در هشت سال ریاست جمهوری اوباما، حکومت‌های ونزوئلا، کوبا و نیکاراگوئه دشمن امریکا قلمداد نمی‌شدند، اگر مردم این کشورها می‌خواستند دولت مورد پذیرش خود را داشته باشند امریکا یا اصلاً توجهی نکرده بود یا توجه اندکی به این مسائل داشت؛ مهمتر این که از نظر من، افزایش نفوذ روسیه، چین، ایران و کوبا در نیمکره جزو اولویت‌های ما قرار نگرفته نبود؛ در نتیجه دولت ترامپ با کوهی از صورتحساب‌های تسویه نشده در امریکای لاتین مواجه بود که آمادگی مدیریت آنها را نداشت.
مخالفان ونزوئلا با بررسی و بازنگری درباره نحوه اجرای قدرتمندانه طرح ارسال کمک‌های انسان دوستانه از طریق کلمبیا و برزیل به ونزوئلا، روز شنبه 23 فوریه را به‌عنوان تاریخ ارسال این کمک‌ها تعیین کردند. در ساعات اولیه همان روز، حدود 600 هزار نفر در کاراکاس برای کمک ثبت‌نام کردند. بعد از انجام هماهنگی‌های لازم میان آژانس امریکایی توسعه بین‌المللی و پنتاگون، هواپیماهای باربری «سی-17» در شهر مرزی «کوکوتا» به‌عنوان یکی از گذرگاه‌های اصلی مرزی بین کلمبیا و ونزوئلا به زمین نشستند؛ کمک‌های انسان دوستانه فراوانی آماده عبور از پل متصل کننده دو کشور می‌شدند؛ در داخل ونزوئلا، روند ملحق شدن به مخالفان ادامه داشت. اسقف کاتولیک شهر «سن کریستوبال» که همچنین معاون مجمع اسقف‌های کاتولیک ونزوئلا بود در اظهاراتی علنی بویژه از ضرورت انتقال قدرت ازمادورو به گوایدو صحبت کرد.