آقای بخیه، یاغی پشیمان

گروه ورزشی / علی انصاریان ۱۴ تیر ۱۳۵۶ در تهران به دنیا آمد. در محله غیاثی نزدیک به اتوبان آهنگ (شهید محلاتی فعلی) در جنوب شرق تهران و نزدیک به میدان خراسان که منطقه‌ای فوتبال خیز است و چهره‌هایی مانند علی پروین در محله عارف و مهدی مهدوی‌کیا در محله سادات نزدیک به اتابک در آن رشد کرده‌اند. انصاریان هم به واسطه علاقه فراوانی که به فوتبال داشت، کار خود را از زمین‌های خاکی اطراف این محلات آغاز کرد و در ادامه به تیم‌های نوجوانان پیام تهران و بانک سپه و در ادامه به تیم جوانان بانک ملی پیوست که زیر نظر علی دوستی مهر اداره می‌شد و بازیکنان زیادی را به فوتبال ایران تحویل داد. سال 75 بود که انصاریان سرباز شد و به فجرسپاه تهران رفت تا فوتبال خود را در این تیم نظامی دنبال کند ولی در همان سال به دیگر تیم نظامی یعنی فجر شهید سپاسی شیراز منتقل شد که تازه خود را در سطح اول فوتبال ایران مطرح کرده بود و زنده‌یاد منصور پورحیدری هم هدایت آن را بر‌عهده داشت. درخشش انصاریان در فجرسپاسی باعث شد تا نظر علی پروین نسبت به بازی او جلب شود و این بازیکن در نیم فصل دوم لیگ ۷۷ آزادگان به پرسپولیس رفت و شماره 18 این تیم را به تن کرد. او توانست خیلی زود خود را در جمع سرخپوشان پایتخت جا بیندازد و به یکی از مهره‌های اصلی این تیم تبدیل شود. او همچنین برای اولین بار در سال 77 توسط پورحیدری به تیم ملی فوتبال ایران دعوت شد و اولین بازی ملی خود را برابر کویت تجربه کرد. انصاریان در لیگ 77 و 78 آزادگان با پرسپولیس به قهرمانی رسید و جام حذفی را نیز با این تیم به دست آورد. با رفتن مهدی هاشمی‌نسب به استقلال، دوست او یعنی بهروز رهبری‌فرد پیراهن شماره 20 را که هاشمی‌نسب در استقلال می‌پوشید به تن کرد و انصاریان هم شماره 4 رهبری‌فرد را در اختیار گرفت اما بعد از اینکه علی کریمی از پرسپولیس رفت، پیراهن شماره 8 او را به تن کرد. انصاریان که در لیگ اول حرفه‌ای با پرسپولیس به قهرمانی رسید، پس از کنار گذاشتن پروین در پایان لیگ دوم، از جمع قرمزها جدا و به سایپا رفت اما در لیگ چهارم و با بازگشت پروین به پرسپولیس، دوباره پیراهن سرخ را پوشید و تا پایان لیگ پنجم در این تیم بود اما در شرایطی که پروین از تیم جدا شده و انصاریان هم جایگاه خود را در پرسپولیس تا حدودی از دست داده بود، در سال ۸۵ و در اقدامی پرحاشیه به تیم استقلال تهران رفت تا حضور در تیم رقیب را تجربه کند. این در حالی است که انصاریان در پرسپولیس بارها مصدوم و به‌خاطر بخیه‌هایی که به سرش خورد به «آقای بخیه» مشهور شده بود. او یک فصل بیشتر در استقلال ‌بازی نکرد و در پایان لیگ ششم از جمع آبی‌ها جدا شد و دی ماه ۹۱ در برنامه «ویتامین ۳» شبکه ۳ که در آن به همراه مادرش حاضر شده بود، انتقال به استقلال پس از سال‌ها حضور در پرسپولیس را بزرگ‌ترین اشتباه زندگی خود عنوان و تأکید کرد شرایطی به‌وجود آمد که مجبور به این کار شد. انصاریان در ادامه به تیم لیگ یکی استیل‌آذین رفت که برای حضور در لیگ برتر می‌جنگید و سپس حضور در استقلال اهواز و تیم لیگ یکی گسترش فولاد را تجربه کرد. او در ادامه برای شهرداری تبریز و شاهین بوشهر هم بازی کرد و در سال ۱۳۹۰ و در سن ۳۴ سالگی در شاهین از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. انصاریان یکی از مدافعان گلزن لیگ برتر بود که البته بیشتر گل‌های خود را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند. او در لیگ برتر 19 گل برای پرسپولیس زد و 2 گل هم در لیگ آزادگان، 2 گل در جام حذفی و یک گل هم در جام باشگاه‌های آسیا برای قرمزها زده بود. او 4 گل برای استقلال زد و برای سایپا، استقلال اهواز، شهرداری تبریز و شاهین نیز موفق به گلزنی نشد. او در دربی شماره 54 که بازی رفت پرسپولیس و استقلال در لیگ دوم بود و در ورزشگاه یادگار امام(ره) تبریز برگزار شد، از روی نقطه پنالتی به استقلال گل زد و گلش که با پنالتی در بازی دوستانه پرسپولیس و بایرن مونیخ به اولیورکان زد، از به‌یاد‌ماندتی‌ترین گل‌های دوران فوتبالش بود.